Θέματα Ανάπτυξης και Μεγαλώματος - 2η σελίδα

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΗΝ ΠΟΛΤΟΠΟΙΗΣΗ?

A: Αν και σύμφωνα με τα επιστημονικά συγγράμματα θα έπρεπε να τρώτε το φαΐ πατημένο με το πιρούνι από 9 μηνών και από ενός έτους ( αν έχει το νήπιο αρκετά δοντάκια ) θα έπρεπε να τρώτε το φαΐ σε μικρά κομματάκια η εμπειρία μου ως Παιδιατρος, αλλά και ως μαμά δείχνει πως σπάνια συμβαινει αυτό.Τα πράγματα είναι απλά . Εχετε δει υγιή ενήλικα να τρώει αλεσμένα ;;Χαλαρώστε και προσπαθήστε σιγά-σιγά.Ξεκινήστε με μακαρονάκι αστεράκι ή τραχανά με το κρέας όμως αλεσμένο, δώστε κάποιο γλύκισμα ( κεικ σπιτικό ),γιαούρτι με κουάκερ,και κυρίως μην καταλάβει την αγωνία σας.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

οταν προσπαθώ κατα τη διάρκεια αυτών των ωρών να τον κοιμίσω βάζει τις φωνές και δείχνει γκρίνια κατι που δεν ειναι του χαρακτήρα του. να σημειώσω οτι ειναι με γριπούλα αυτές τις ημέρες και με πυρετο. σε γενικές γραμμές κοιμάται απο τις 22.00 εως τις 6.00 το πρωί. τι με συμβουλευετε να κανω ?

A: Αγαπητή μανούλα, να σας αναφέρω αρχικά πως η εκμάθηση της συνήθειας του ύπνου στα παιδιά, είναι πολύ σημαντική για αυτα, όσο φυσικά και για τους γονείς. Γενικά συνίσταται ένα παιδί να κοιμάται 8 με 8μιση το βράδυ το χειμώνα και 8μιση με 9 το καλοκαίρι. Και αυτο, γιατι τότε είναι προετοιμασμένος ο εγκέφαλός του να ξεκουραστεί. Αν επομένως ο μικρούλης σας συνήθιζε γενικά να κοιμάται από τις 22:00 έως τις 6:00 και δε σας ενοχλούσε κατά τη διάρκεια της νύχτας, η συνήθεια του ύπνου του θεωρείται καλή.
Είναι πολύ πιθανό και λόγικό αυτές τις μέρες που είναι αδιάθετος να σας αναζητά πολύ περισσότερο από άλλες φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πηγαίνετε κοντά του με σκοπό να παίξετε μαζί του (κάνοντάς του το χατίρι επειδή είναι άρρωστος).Αντιθέτως πηγαίνετε στο πλευρό του μόνο για να φροντίσετε να αισθανθεί κάπως καλύτερα, δίνοντας του λίγο νερό και ελέγχοντας τον πυρετό του. Έπειτα με απόλυτη ηρεμία και σιγουριά του λέτε πως θα πρέπει να προσπαθήσει να κοιμήθεί εφόσον δεν έχει ξημερώσει ακόμα και αποχωρέιτε από το δωμάτιό του. Αν έχει μάθει να κοιμάται γενικά με εσάς στο πλάι του θα'ναι φυσικά δυσκολο να το κάνει τώρα που είναι αδιάθετος.Οπότε και τότε αναγκαστικά δε μπορείτε να το αποφύγετε αυτο. Παραμένετε δίπλα του μιλώντας του παντα ήρεμα, όσο και να φωνάζει ο ίδιος. Η ηρεμία και η σιγουριά που ανέφερα προηγουμένως είναι ο απαραίτητος εξοπλισμός σας καθώς η οποιαδήποτε διάθεσή σας εισπράτεται από το παιδί. Θα πρέπει να τον βοήθησετε με τον τρόπο σας να καταλάβει πως είστε εκεί μαζί του όχι για να παίξετε αλλά για να τον βοηθήσετε να κοιμηθεί.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Α: Αγαπητή Νατάσσα,
κάνε το κρεββάτι του παιδιού σου ελκυστικό. Βάλε αστεράκια στο ταβάνι ή μια λάμπα με φωτάκια που περιστρέφονται. Κάθισε δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί και μετά φύγε...
Ή διάβασέ του ένα παραμύθι. Και να θυμάσαι! Εσύ θέτεις τους κανόνες...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Καλησπέρα σας. Έχω ένα κοριτσάκι 25 μηνών. Αυτό που με έχει προβληματίσει είναι το εξής: Ας τα πάρουμε από την αρχή: η μικρή από νεογέννητο ακόμα δεν ήθελε να έχει κακά στηn πάνα (έκλαιγε). Στον 7ο μήνα και τελείως τυχαία και δοκιμαστικά η πεθερά μου της έβγελε την πάνα, την κράτησε και η μικρή έκανε κακά στο πάμπερς που ήταν κάτω. Και από τότε και επειδή και η ίδια της έδειχνε ότι το ήθελε, την κρατούσαμε στην λεκάνη και έκανε κακά. Αυτό γινότανε μέχρι και τον 15ο μήνα Από το χειμώνα όταν είχε τύχει όχι ακριβώς να συγκαεί, είχει βγάλει σπυράκια με πύον γύρω από το πιπί της είτε από αλλαγή της μάρκας στην πάνα είτε από τα δόντια (η δερματολόγος δε μου εξήγησε ακριβώς το λόγο ) άρχισε να κάνει κακά στο πάμπερς της λίγο λίγο σε μικρές ποσότητες και κάποιες φορές ίσα που να λερώνει την πάνα και το πωπουδάκι της, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να την αλλάζω 6-7 φορές την ημέρα. Αυτήν την κατάσταση την ανέχτηκα για λίγο καιρό, γιατί είπα μπορεί να έτσουζε αρκετά και να της δημιουργήθηκε φοβία. Η κατάσταση αυτή όμως συνεχίστηκε για αρκετό καιρό μετά και κάποιες φορές έκανε 4 μέρες να κάνει τα κακά της. Ρώτησα την παιδίατρο και μου είπε ότι δεν αδειάζει το εντεράκι της, να ακολουθήσουμε μια διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες και μετά βλεπουμε. Όταν την πήγα για επανεξέταση μου είπε ότι η κοιλιά της είναι μαλακή και δεν έχει πρόβλημα δυσκοιλιότητας.Να σημειώσω επίσης ότι η μικρή όταν θέλει να κάνει τα κακά της πλέον σφίγγεται πολύ για πολύ λίγο όμως δηλαδή δεν κάθεται να προσπαθήσει, θα αποσπάσει την προσοχή της με κάτι και θα σταματήσει και κάθεται κάτω κανονικά αυτή είναι η στάση της. Τις περισσότερες φορές απλά λερώνει την πάνα και τον πώπο της λίγο και αυτό γίνεται 7-8 φορές την ημέρα. Μετά από 4 μέρες συνηθως μπορεί και 3 μπορεί και 5 προφανών δεν μπορεί να τα κρατήσει άλλο και κάνει κακά.

Το καλοκαίρι έκανα απόπειρα να της βγάλω την πάνα, αλλά δεν ήθελε και σταμάτησα. Πρίν από καμιά βδομάδα και επειδή είχα αγανακτήσει να την αλλάζω 7-8 φορές τη μέρα είπα να ξανακάνω απόπειρα να βγάλει την πάνα, όχι για κανέναν άλλο λόγο απλά επειδή σκέφτηκα ότι αν τα κάνει στο γιογιο θα τα κάνει μια και έξω. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάνει τα τσίσα στο γιογιό όλη μέρα, αλλά κακά καθόλου. Κι ότι και αν έχω κάνει με το καλό, πιο αυστηρά, με νεράιδες που θα τις φέρουν ραβδάκι, με παραμύθια, με τραγούδια κλπ δεν συγκινείται. Πολλές φορές αρνείται να πάει στο γιογιό για κακά και άλλες πάλι δε θέλει να φορέσει πάνα. Επειδή όμως έχει να κάνει κακά,εκτός από αυτό το λίγο που προείπα κοντά στη μια βδομάδα, της ξαναέβαλα πάνα. Να σημειώσω επίσης ότι είναι παιδί με αυξημένη αντίληψη, με ανεπτυγμένη πολύ την ομιλία όσον αφορά την ηλικία της και αρκετά ανεξάρτητο.,
Τέλος, και συγγνώμη που μακρυγορώ τόσο, ήθελα απλά να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες για να βγάλετε πιο εύκολα τα συμπεράσματά σας, δε με ενοχλεί αν θα φορέσει πάνα, αυτό που με προβληματίζει είναι το ότι κάνει λίγο, λίγο κάθε φορά και ζορίζεται αρκετά σαν να θέλει να τα κρατήσει μέσα της. Πείτε σας παρακαλώ τι να κάνω γιατί κι εγώ και ο σύζυγός μου ανησυχούμε πολύ.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

A: Αγαπητή φίλη, η μικρή προφανώς έχει συνδέσει τα κακά της με μια διαδικασία επίπονη, βρώμικη και προβληματική. Εφόσον κάνει κακά έστω και αργά, δεν έχετε λογο να ανησυχείτε για τη βιολογική τουλάχιστον πλευρά του ζητήματος. Επειδή όμως το ζήτημα έχει μεγεθυνθεί πολύ και στο δικό σας μυαλό και στης μικρής, θα πρότεινα το εξής: να σταματήσετε να την παρακολουθείτε τόσο στενά στο θέμα αυτό και να την αφήσετε να κάνει ότι θέλει. Μην τρέχετε από πίσω της να της αλλάξετε πάνα όταν λερωθεί. Αν θέλει θα έρθει να σας το ζητήσει.Έτσι, σιγά-σιγά μπορεί να χαλαρώσει και να ρυθμίσει καλύτερα τη διαδικασία. Μην δίνετε την αίσθηση οτι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει και οτι κάνει κάποιο λάθος. Δείξτε της εμπιστοσύνη και αφήστε την μόνη της. Αν το πρόβλημα δεν λυθεί σε έξι μήνες, τότε ξαναμιλάμε. Συνεχίστε απλώς τη σωστή διατροφή. Το παιδί είναι μικρό ακόμα για να ελέγξει πλήρως αυτό το ζήτημα.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Το εκανε πολύ πολύ σπανια … εδώ και ένα μηνα παρατηρησα ξαφνικα ότι όταν είναι με φιλες της και βολτα το κανει αρκετες φορες . Στο σπίτι όταν βλέπει τηλεοραση δεν το κάνει καθόλου.

Επειδή μιλάω πολύ με το παιδι μου , την ρωτησα γιατι κάνει αυτην την κινηση και την πρωτη φορα μου ειπε απο άγχος ! την ρωτησα τι σημαινει η λεξη αυτή και δεν ηξερε… μετα από μια εβδομαδα της ξαναμιλήσα αν αυτή η κινηση που κανει νιωθει πίεση κλπ και ότι δεν την μαλώνω απλα να συζητησουμε
Νιωθω ότι εχω αγχωσει εγω πολύ το παιδι μου , κατι της εχω μεταδοσει.. Βεβαια εχω και εγω προβλημα δεν μπορω να την αποχωριστω ολο μαζι μας την εχουμε σε βολτα κλπ. Θα ηθελα να σας ρωτησω πώς μπορω να βοηθησω το παιδι μου να ρυθμισω την ψυχική της ενταση να της διωξω το αγχος. Θα πάω και σε παιδοψυχολογο θα ηθελα όμως και την δικη σας γνωμη
ευχαριστω

A: Αγαπητή φίλη,
Πολλές φορές όταν τα παιδιά έχουν έντονα συναισθήματα, είτε θετικά ή αρνητικά, μπορεί να κάνουν κάποιες ακούσιες κινήσεις. Επίσης όλα σχεδόν τα παιδιά εκδηλώνουν άγχος στην πορεία της ανάπτυξής τους για διαφορετικούς λόγους. Εφόσον τα συναισθήματα αυτά δεν δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα, τη λειτουργικότητα και στη συναισθηματική ηρεμία του παιδιού, δεν χρειάζεται να μας ανησυχούν.
Συνήθως τα παιδιά δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ότι οι σωματικές τους αντιδράσεις είναι ένδειξη άγχους. Επίσης τα παιδιά πολλές φορές υιοθετούν την ερμηνεία των ενηλίκων, π.χ. αν πούμε σ' ένα παιδί "γιατί το κάνεις αυτό, έχεις άγχος;" , είναι πολύ πιθανό να πει ναι και να το δεχτεί ως την σωστή ερμηνεία.
Όπως λέτε αρχικά η κόρη σας έκανε αυτές τις κινήσεις όταν χαιρόταν. Όταν την ρωτήσατε, σας είπε ότι το κάνει από άγχος, ενώ δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη. Είναι πολύ πιθανό να έχει ακούσει σχετικές συζητήσεις, ίσως να άκουσε ότι αυτές της οι κινήσεις σας ανησύχησαν ή δημιούργησαν άγχος σε σας την ίδια.
Μία ιδέα θα ήταν να δοκιμάσετε να αγνοήσετε τελείως αυτές τις κινήσεις, να μην τις ερμηνεύσετε ως ενδεικτικό κάποιας δυσκολίας και να παρατηρήσετε εάν η κόρη σας παρουσιάζει και άλλες συμπεριφορές που σας ανησυχούν. Εάν η μικρή έχει πράγματι άγχος, είναι δύσκολο να της το διώξετε, όπως λέτε. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε να ενισχύσετε την αυτοπεποίθησή και την αυτοεκτίμησή της, δίνοντας της περισσότερη ανεξαρτησία και βοηθώντας την μόνο όταν το ζητήσει η ίδια.

Αν νιώθετε ότι υπάρχει παρόλα αυτά λόγος ανησυχίας τότε βεβαίως να συμβουλευτείτε κάποιο ψυχολόγο. Ελπίζω να σας βοήθησα.

Απαντά: Χριστίνα Μαγκλιβέρα, Ψυχολόγος - Ειδική Παιδαγωγός, M.Ed.

Εδώ και 2 εβδομάδες βέβαια τρέχαμε με τη μικρή μαζί να βρούμε τι δραστηριότητα θα κάνει (γυμναστική ή χορό) και ίσως της μετέφερα το άγχος μου.. Μπορεί να την έχει επηρρεάσει αυτό;

Ευχαριστώ.

A: Η αλήθεια είναι πως ένα τόσο σημαντικό βήμα όπως το να βγάλουμε την Πάνα θέλει ηρεμία και όχι εντάσεις.Είναι πολυ πιθανό λοιπόν τα ατυχήματα να οφείλονται στην στο stress των ημερών Άλλωστε η ηλικία είναι πολυ μικρή και δε μιλάμε για νυχτερινή ενουρηση πριν απο τα 5 χρόνια.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Καλησπέρα είμαι μητέρα μια κορούλας 3,5 χρονών και αντιμετωπίζω πρόβλημα με το θέμα της τουαλέτας και πιο συγκεκριμένα στα κακά. Η κόρη μου έχει βγάλει την πάνα από πέρυσι (27 μηνών)όταν άρχισε το καλοκαίρι και μετά από λίγα ατυχήματα έμαθε να είναι χωρίς πάνα και να ζητά να κάνει τσίσα στην τουαλέτα ή στο γιογιό. Αυτά όμως μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας και του μεσημεριανού ύπνου, για το βράδυ της φορούσα πάνα γιατί θεωρούσα ότι ήταν μικρή ακόμα και παρατηρούσα ότι η πάνα ήταν πολύ βρεγμένη κάθε πρωί. Με τα κακά από τότε έχουμε πρόβλημα γιατί αν εξαιρέσω 2-3 φορές που πήγε στην τουαλέτα και έκανε μικρές ποσότητες (σε αντίθεση με την πάνα) δεν θέλει να πηγαίνει. Όταν 32 μηνών ξεκίνησε τον παιδικό σταθμό έλπιζα ότι θα μιμηθεί τα άλλα παιδάκια και θα πάει τουαλέτα για κακά. Αυτό συνέβη ελάχιστες φορές, περίμενε να γυρίσει σπίτι και να βάλει πάνα για να τα κάνει. Να σημειώσω εδώ ότι πάντα υπήρχε επιβράβευση από τη μεριά όλων όταν έκανε κακά στη τουαλέτα. Το χειμώνα λίγο πριν κλείσει τα 3 της χρόνια και με αφορμή τα γενέθλια και το γεγονός ότι θα γινόταν πιο μεγάλη(ήταν σε φάση "εγώ είμαι μεγάλη αφού πάω και σχολείο") συζητήσαμε ότι είναι καιρός να σταματήσει να φοράει πάνα για τα κακά. Δυστυχώς αυτό συνέπεσε με μια ίωση και φάρμακα τα όποια της προκάλεσαν ευκοίλια και μετά δυσκοιλιότητα οπότε αφήσαμε την επιχείρηση κακά στην τουαλέτα για αργότερα. Την άνοιξη και αφού παρατηρούσα ότι η βραδινή πάνα μένει στεγνή αποφασίσαμε να κόψουμε την πάνα και το βράδυ. Με αφορμή αυτό το γεγονός είπαμε με τη μικρή ότι δεν θα ξαναγοράσουμε πάνες ούτε για τα τσίσα ούτε για τα κακά. Με το βραδινό μια χαρά, 2-3 ατυχήματα μόνο και αυτά με αντιμετώπιση χαλαρή ότι δεν πειράζει και συμβαίνουν αυτά. Με τα κακά όμως τίποτα. Την άφησα μέχρι και 4 μέρες χωρίς να της βάλω πάνα για να τα κάνει άλλα τίποτα, μόνο γκρίνια και πονόκοιλος φυσικά. Καθίσαμε με τις ώρες στην τουαλέτα. Διαβάσαμε παραμύθια,είπαμε τραγούδια, συζητήσαμε άλλα τίποτα ώσπου δεν άντεξα να τη βλέπω να ταλαιπωρείται και με το φόβο μην πάθει και τίποτα της έβαλα πάνα. Η κένωση ήρθε σε δευτερόλεπτα. Σκέφτηκα να μην τη ζορίσω άλλο με αυτό το θέμα μήπως και έρθει μόνη της να μου ζητήσει κακά στην τουαλέτα. Είπα μήπως το αγχώνω το παιδί. Λίγο πριν κλείσει ο παιδικός πήγε αρκετές φορές στην τουαλέτα δηλαδή για να καταλάβετε σε διάστημα 20 ημερών πρέπει να πήγε τουλάχιστον 12 φορές, άλλα σπίτι τίποτα. Μέχρι και σήμερα λοιπόν δεν έχω καταφέρει να την πείσω να σταματήσει την πάνα παρόλο που την ενοχλεί κιόλας όταν την φοράει. Οπότε συζητάω μαζί της για το θέμα αυτό βλέπω ότι πέρνανε τουλάχιστον 2 μέρες χωρίς να κάνει κακά οπότε δεν ρισκάρω να εφαρμόσω το σταμάτημα της πάνας. Έχω την εντύπωση ότι έχει επαναπαυτεί σ' αυτό το θέμα και δεν θέλει καν να προσπαθήσει, εγώ όμως αγχώνομαι γιατί θεωρώ ότι είναι μεγάλη για να φοράει πάνα για τα κακά. Να σημειώσω πως δεν έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα γιατί ενεργείται καθημερινά πλέον αφού δεν υπάρχει καν η σκέψη στο μυαλό της για διακοπή της πάνας και δεν υπήρξε πόνος σε συνδυασμό με την τουαλέτα για να πω ότι έχει φοβηθεί. Ακόμα δεν θεωρώ ότι σιχαίνεται γιατί οπότε κάνει κακά θέλει να της τα δείχνω και χαίρετε που έκανε πολλά και άδειασε η κοιλίτσα. Ευχαριστω εκ' των πρότερων για την προσοχή σας.

Α: Αγαπητή Νατάσσα,
απ΄ότι φαίνεται η κόρη σου έχει αποκτήσει πλήρη έλεγχο της διαδικασίας της κένωσης και άρα το πρόβλημα δεν είναι οργανικό. Δύο ερμηνείες μπορώ να σκεφτώ για τη συμπεριφορά της. Είτε κάτι την τρομάζει σε σχέση με την λεκάνη στο σπίτι σας (μήπως είδε κάποια μέρα κάτι μέσα, ίσως ένα ζωήφιο...) , είτε έχει μπει σε μια φάση "ανταγωνισμού" μαζί σου γι' αυτό το θέμα. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται πολύ καλά τις ανησυχίες μας και αναζητούν την προσοχή μας με κάθε τρόπο. Η κόρη σου μπορεί να αισθάνεται οτι την απορίπτεις και να επιμένει στην πάνα μέχρι να αποδεχτείς αυτή την προτίμησή της. Θα σου πρότεινα να δείξεις σεβασμό στην επιθυμία της και να μην ασχοληθείς άλλο με το ζήτημα. Πες της οτι οι πάνες είναι στην τουαλέτα, δίπλα στη λεκάνη και όποτε θέλει μπορεί να πηγαίνει στην τουαλέτα και να κάνει τα κακά της όπως βολεύεται. Εσύ μην ασχοληθείς με το τι κάνει εκείνη στην τουαλέτα. Δείξε της που να πετάει την πάνα, αλλά μην δείξεις άλλο ενδιαφέρον για τα κακά της. Πες της οτι την εμπιστεύεσαι και όταν εκείνη αποφασίσει θα πετάξει τις πάνες.
Πιστεύω οτι σε λίγο καιρό, αν εσύ χαλαρώσεις με το όλο θέμα, μόνη της θα κάνει αυτό που κάνουν όλοι γύρω της.
Καλή τύχη

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Καλημερα σας. Εχω ενα αγορακι 5,5 ετων. Φετος θα παει νηπιαγωγειο. Με προβληματιζει η συμπεριφορα του. Δηλ στον παιδικο σταθμο εχουν χωριστει σε αγορια και κοριτσια φυσιολογικο οκ, ομωσ ο μικρος μου δεν θελει καθολου να το φιλανε τα κοριτσια. Ισως ειναι μερος του παιχνιδιου. Προχθες μου ξεφουρνισε οτι ειδε μια φωτο δικη μου να φιλω τον πατερα του στα χειλη και πηγε στο σχολειο και φιλησε τον κολλητο του, ενω πριν λιγες μερες τον ειχε φιλησει εκεινος πρωτος γιατι τον αγαπαει. Του εξηγω οτι αυτο δεν ειναι καλο γιατι μπορει να αρρωστησει, να κολλησει καμμια ιωση. Στον επανω οροφο μενουν τα ανηψια μου 5,5 το κοριτσι και 4 το αγορι. Αν δει το εσωρουχο της ξαδερφης του η το δει γυμνο το παιδι , αντιδρα παραξενα γελαει δυνατα. Εντωμεταξυ πανω στο παιχνιδι προσπαθει να τους κατεβασει το παντελονι, οχι συνεχεια, οταν του ερθει και οταν το ρωτω γιατι τα κανει αυτα μου λεει οτι το βρισκει αστειο. Μια μερα μου ειπε μαμα ειδα το εσωρουχο σου και το επιασα κιολας. Ποτε παιδι μου, εκει στην λεκανη με τα ασιδερωτα ρουχα. Επισης ειμαστε στην φαση να με παντρευτει ,οτι ειμαι η πιο ομορφη και τετοια. Μια μερα μου λεει: μαμα θελω να κανεις ενα αλλο μωρο και να τρωει ολη την ημερα και εγω να καθομαι να κοιταζω το στηθακι σου. Δεν τον θηλασα δεν ειχα καλες θηλες λογω ψωριασης. Δεν αλλαζω ποτε μπροστα του αλλα και αν με δει , εχει τυχει κανω σα να μην συμβαινει κατι. Κανω ενα λαθος τον κοιμιζω πρωτα στο κρεββατι μου και μετα τον παμε στο δικο του. Απο νεογεννητο μεχρι σημερα για να κοιμηθει ηθελε "χερακι" & "νυχακι" και επειδη εργαζομαι και ειμαι κουρασμενη και λογω προβληματων υγειας ψωριασικη αθριτιδα μου ειναι δυσκολο να καθομαι διπλα του κατω μεχρι να κοιμηθει.
Σας κουρασα και σας ζητω συγνωμη αλλα προβληματιζομαι αρκετα και δεν ξερω αν δειχνει κατι ... και πως να το χειριστω.

Σας ευχαριστω εκ των προτερων.

Με εκτιμηση

Μαμα Βιβη...

Α: Αγαπητή Βιβή, το αγοράκι σου μπορεί να εκφράζει το οιδιπόδειο σύμπλεγμα με κάπως έντονο τρόπο. Όλα τα παιδιά έχουν ενδιαφέρον για το σώμα τους καθώς και του άλλου φύλου σ' αυτές τις ηλικίες. Όσο πιό χαλαρά το αντιμετωπίσεις, τόσο το καλύτερο. Πρέπει όμως να του εξηγήσεις πως να φέρεται στον παιδικό σταθμό, όταν είναι με τα άλλα παιδιά, καθώς οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να μην είναι κατανοητές, ούτε κοινωνικά αποδεκτές. Να του εξηγήσεις για παράδειγμα οτι τα άλλα παιδιά μπορεί να μην βρίσκουν τις κινήσεις του "αστείες" και να θυμώσουν μαζί του. Όσο για τη δική σου στάση απέναντι στο παιδί, μάλλον καλά το έχεις χειριστεί μέχρι τώρα. Πάντως, είναι σημαντικό να σκεφτείς πως θα απεξαρτηθεί σιγά σιγά από σένα και θα προσκοληθεί περισσότερο στον μπαμπά του, ώστε να φύγει από αυτή την πιό "σεξουαλική" φάση. Θέλει λίγο χρόνο και αυτή η ενασχόλιση θα περάσει από μόνη της.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Καλησπέρα σας, η κορούλα μου έκλεισε τα 4 τον περασμένο μήνα και από τα 2 της χρόνια δείχνει ωριμότητα στη συμπεριφορά της, είναι πολύ συγκροτημένη και το έδειχνε από μικρή, κάνουμε συχνά διαλόγους στους οποίους συνήθως είναι πολύ ανοιχτή και ζητάει ολοένα και περισσότερες απαντήσεις. Είναι κοινωνική και έχει πολλούς φίλους, λιγότερες φίλες από μικρή.
Στο προνήπιο η δασκάλα της μου λέει ότι είναι πολύ μπροστά, τελειώνει τις ασκήσεις γρήγορα και χωρίς να κάνουμε καθόλου πρακτική σπίτι όπως άλλα παιδάκια (γιατί βλέπω ότι δε χρειάζεται και θέλω να διατηρήσω την παιδικότητά της) εκείνη γράφει το όνομά της, θέλει να μάθει να διαβάζει και αποστηθίζει τραγούδια κτλ.

Ξεκίνησα έτσι για να σας μεταφέρω ότι σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι είναι μπροστά από την ηλικία της. Της είναι ευχάριστο να μιλάει με τις φίλες μου, τη γιαγιά της και μαζί μου, κανονικοί διάλογοι από 2 ετών...
Στο προνήπιο από την αρχή της χρονιάς το ένα παιδάκι έλεγε ότι θα παντρευτεί το άλλο και κάθε εβδομάδα άλλαζε προτίμηση. Δεν έδωσα σημασία διότι πίστευα ότι κολλάνε μόνο τα κοριτσάκια που οι μαμάδες τους τους συζητούν όταν θα μεγαλώσουν και θα παντρευτούν και τέτοια παρόμοια. Τους τελευταίους μήνες έχει μείνει σταθερή στην προτίμηση σε ένα αγοράκι της ίδιας ηλικίας που κάνουν σχέδια για γάμο και οικογένεια, πλέον την ενδιαφέρει πολύ τι κάνει και τι όχι το αγοράκι, ζητάει συνέχεια να είναι μαζί, επιδιώκουν κοινές δραστηριότητες και στον παιδικό σταθμό καθώς και στην παιδική χαρά φιλήθηκαν. Με σόκαρε γιατί δεν ήξερα πως να το αντιμετωπίσω όμως ψύχραιμα της είπα όταν μείναμε μόνες ότι τα μικρά παιδάκια δεν παντρεύονται και δεν φιλιούνται και ότι είναι μικρή για αυτά. Ενώ νωρίτερα της είχα κάνει αναφορές ότι κι εγώ στο νηπιο μπορεί να ήθελα ένα αγοράκι αλλά μεγαλώνοντας γνωρίζεις νέους φίλους και συμμαθητές και όταν είσαι πια μεγάλη τότε μπορείς πια να επιλέξεις τον κατάλληλο που σου ταιριάζει για να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια όπως εγώ με το μπαμπά. Όμως εκείνη επιμένει ότι αυτόν αγαπά και αυτός εκείνη και ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό. Τους μίλησε και η δασκάλα π.χ. για τα φιλιά ότι τα παιδάκια δε φιλιούνται γιατί δεν είναι σαν τους μεγάλους και μπορεί να κολλήσουν μικρόβια αλλά μάλλον κατάλαβε ότι είχα μιλήσει με τη δασκάλα και θύμωσε, μελετώ τη συμπεριφορά της και το κατάλαβα.

Είναι πολύ παρατηρητική. Τι μου προτείνετε? Πώς να το χειριστώ? Δεν θέλω να την απομακρύνω από εμένα (όπως πολύ νωρίς έγινε με εμένα και τη μητέρα μου) αλλά ούτε και να νιώσει ενοχές. Υπάρχει κάποιο σχετικό άρθρο/βιβλίο που να με παραπέμψετε? να πάω σε παιδοψυχολόγο? Στο διαδίκτυο δεν βρίσκω άρθρα για τόσο μικρή ηλικία ή παρόμοια ερώτηση από μητέρα και ανησυχώ μήπως τελικά είναι πολύ περίεργο για την ηλικία της???
** αυτά που θεωρώ ότι συνέβαλαν είναι η σημασία μας που μοιράζεται με τη μικρή της αδελφή πλέον και το λάθος μας ότι η tv μας έπαιζε έως τώρα περισσότερο video clip για να τραγουδάμε και να χορεύουμε σπίτι να αποφορτιζόμαστε από τη δουλειά και να παιρνάμε καλά με τα παιδιά χοροπηδώντας αντί ειδήσεις και σίριαλ και τα video clip φαντάζομαι τώρα ότι παραέδειχναν φιλιά και αγκαλιές. Σε αυτά τα 2 περισσότερο το αποδίδω.
Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας στο θέμα μου.

Α: Αρχικώς δεν περιγράφετε κάποια συμπεριφορά της κόρης σας, που να κρίνεται ανησυχητική, και να δικαιολογεί τόση αγωνία από την πλευρά σας. Ασφαλώς επιδιώκετε να φροντίσετε την κόρη σας και να της προσφέρετε μία πιο λειτουργική ανάπτυξιακή πορεία... ωστόσο φορτίζεστε συναισθηματικά περισσότερο από όσο χρειάζεται, λόγω της προσήλωσης της κόρης σας στο συμμαθητή της. Κι η δική σας φόρτιση καθρεφτίζεται στο παιδί σας.
Συνεπώς μην ανησυχείτε. Η στενότερη επικοινωνία της κόρης σας με το συμμαθητή της αργά ή γρήγορα θα πάψει να υφίσταται. Η αναπτυξιακή φάση του παιδιού σας δικαιολογεί τέτοιες συμπεριφορές. Οφείλετε παράλληλα όμως κι εσείς να μη μυθοποιήσετε αυτή τη "σχέση". Δείξτε αδιαφορία και εστιάστε την προσοχή σας σε άλλες δρατηριότητες και σε άλλα ενδιαφέροντα της κόρης σας.

Η ηλικία των 4 περίπου ετών έως τα 6 έτη θεωρείται μία πρώτη εφηβεία. Τα παιδιά φεύγουν οριστικά από την ασφάλεια του σπιτιού και ξεκινούν το σχολείο κι εξωσχολικές δραστηριότητες, κάνουν γοργά βήματα κοινωνικοποίησης, αναλαμβάνουν υποχρεώσεις, προετοιμάζονται σταδιακά σε μαθησιακό επίπεδο, αυξάνουν ραγδαία τις γνώσεις τους και το λεξιλόγιο τους... Μία ανάλογη διαδικασία θα συμβεί και στην εφαβεία τους, έπειτα από 8 - 10 χρόνια.

Όπως λοιπόν στην εφηβεία οι αντιδραστικές συμπεριφορές των παιδιών προς τους γονείς τους σημειώνουν αύξηση, ομοίως και στην παρούσα ηλικία (4 έως 6 περίπου έτη) τα παιδιά αρέσκονται σε περισσότερα "όχι" σε σύγκριση με άλλες ηλικίες. Η κόρη σας λοιπόν, όσο περισσότερες αντιδράσεις και σχόλια ακούει από εσάς (ως μητέρα της κι ως γονέας του ίδιου φύλου) για τη στενότερη επικοινωνία της με το συμμαθητή της, τόσο περισσότερο "εκμεταλεύεται" το θέμα αυτό για να σας ζορίσει συναισθηματικά. Δεν αναφέρομαι ασφαλώς σε σχεδιασμένη αντίδραση της κόρης σας, ουτε σε κλασική κόντρα κόρης προς μητέρα.

Περιγράφω απλές - τρυφερές αναπτυξιακές συμπεριφορές της συγκεκριμένης ηλικίας, που δεν πρέπει να σας ανησυχούν καθόλου.
Το ζήτημα με το φιλί των δύο συμμαθητών δε μπορεί σε καμία περίπτωση να εκληφθεί, ως φιλί με οποιαδήποτε ενήλικη διάσταση. Στην ηλικία των 4 ετών όλα τα παιδιά φιλούν όσους αγαπούν και συμπαθούν (πρόσωπα της ευρύτερης οικογένειας και φίλους) και δεν έχουν καμία ένοχη - πονηρή πρόθεση. Η κόρη σας προφανώς μιμήθηκε ό,τι από την τηλεόραση είδε. Κατά συνέπεια η αγωνία σας όλη ας διοχετευθεί στο ποιες συμπεριφορές η οικογένεια σας προβάλλει προς μίμηση. Η τηλεόραση δυστυχώς δε δείχνει ιδανικές οικογενειακές στιγμές, ούτε συμπεριφορές αξιοσημείωτες. Στο κομμάτι αυτό επιδείξτε λίγη περισσότερη φροντίδα.

Οι κόρες σας επιβάλλεται να βλέπουν εσάς να φιλάτε και να αγκαλιάζετε το σύζυγό σας κι αντιστρόφως, αυτό είναι ιδανικό παράδειγμα. Δε θα συνιστούσα ωστόσο να παρακολουθούν παιδιά προσχολικής ηλικίας φιλιά, χάδια, αγκαλιές από σίριαλ ή videoclips.

Εξηγείτε λοιπόν στην κόρη σας ότι όταν οι ενήλικοι αγαπιούνται κι επιλέξουν να ζήσουν μαζί, όπως εσείς κι ο σύζυγος... δείχνουν την αμοιβαία αγάπη και το σεβασμό τους μέσα απο το φιλί ή την αγκαλιά. Δε νομίζω ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω η κόρη σας για να κατανοήσει αυτό το ζήτημα. Είναι περιττές οι συνεχείς υπενθυμίσεις, η έντονη αγωνία και ασφαλώς η οποιαδήποτε αναφορά σε μικρόβια κλπ.
Ελπίζω να σας φώτισα κάποιες πλευρές του ζητήματος και να σας βοήθησα να κατανοήσετε τη συμπεριφορά της κόρης σας

Ευχαριστώ πολύ

Απαντά: Δημήτρης Κούκης, παιδοψυχολόγος - ψυχοθεραπευτής

Καλημερα σας, θα ηθελα παρακαλω πολυ την βοηθεια σας .
Εχω εναν γιο 5,5 ετων. ειναι μοναχοπαιδι ειναι κοινωνικο παιδακι του αρεσει πολυ το παιχνιδι. Φετος πηγαινε παιδικο σταθμο-προνηπιο και φετς θα παει νηπιαγωγειο.

Θελει να ειναι αρχηγος και η συμπεριφορα του αλλαζει οταν ειναι με αλλα παιδακια. Κανουν πιο πολλη φασαρια, ζαβολιες...
Το θεμα μου ειναι το εξης: δεν συγκεντρωνεται στο να κανει μια εργασια. Ξερει την αλφαβητα προφορικα καθως και να μετραει μεχρι το 30, αναγνωριζει καποια γραμματα και αριθμους. Του αρεσει πολυ το διαβασμα , να του διαβαζουμε ιστοριες καθως επισης να βλεπει και dvd (κατι που αποφευγουμε).

Περασαμε μια φαση στην οποια ζωγραφιζε-χρωματιζε διαρκως. τωρα του αρεσει να παιζει με κατι σβουρες. Οταν πρεπει ομωσ να καθησει για να μαθει να γραφει η να ζωγραφιζει συγκεκριμενα πραγματα εκει ξεκιναει το δραμα. Δεν καθεται με τιποτα. καθεται λιγο και σηκωνεται ενω οταν του διαβαζουμε η παιζει με κατι που του αρεσει ξεχναει να φαει.... να παει για "πιπι του".....!! Θα ηθελα να μαθω απο ποια ηληκια πρεπει να μαθει να γραφει και με ποιον τροπο να το κανω χωρις να τον πιεσω και εχω τα αντιθετα αποτελεσμτα.

Σας ευχαριστω πολυ.

A: Αγαπητή φίλη, καλύτερα να μην "πιέσεις" το παιδί να μάθει γράμματα πριν πάει στο σχολείο. Στην ηλικία του η μάθηση πρέπει να γίνεται μέσω δραστηριοτήτων και παιχνιδιού και οι δάσκαλοι της πρώτης δημοτικού είναι αυτοί που ξέρουν τους τρόπους να κάνουν τα παιδάκια να διαβάσουν. Γιατί βιάζεσαι και γιατί αναλαμβάνεις τέτοια ευθύνη με κίνδυνο να χαλάσεις τη σχέση σου με το παιδί; Είναι φυσιολογικό να θέλει μόνο να παίζει και καλό που έχει περιέργεια να μάθει και να ανακαλύψει τον κόσμο.
Μην ανησυχείς...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Εχω δυο διδυμα 5,5 ετων, ενα αγορι και ενα κοριτσι, φετος πηγαν για πρωτη φορα στα προνηπια. Απο τον Νοεμβριο και μετα ηταν σχεδον συνεχεια αρρωστα ιδιως ο γιος μου ο οποιος ειναι και πιο ευαισθητος και αλεργικος. Περασε αρκετες ιωσεις με πυρετο και μετα βηχα. Με την καταλληλη ομως αντιβιωση το ξεπερνουσαμε, να τονισω εδω οτι και ο βηχας σταματουσε τελειως. Για καποιους μηνες πριν το πασχα τον κρατησα σπιτι μετα απο προτροπη της παιδιατρου και οντως το παιδακι ηταν πολυ καλα. Εκανε και συνεχεια μασκα με ceretide και επαιρνε και aerious για τις αλεργιες του. Οταν τον ξαναεστειλα σχολειο μετα απο λιγο καιρο συναχοθηκε και ειχε και εναν ελαφρυ βηχα με φλεματα οχι ομως συνεχεια ουτε εντονο. Μετα κολησε παλι ιωση και για δυο μερες ανεβαζε το βραδυ μονο λιγο πυρετο (38), μολις σταματησε ο πυρετος αρχισε ο βηχας, πηρα την παιδιατρο και μας εδωσε spiropen kai zirtek. Οντως απο την πρωτη μερα ειναι σχεδον καλα.

Αυτο που μου εκανε ομως εντυπωση ειναι οτι μου ειπε να τον παω σε πνευμονολογο. Αυτο που δεν καταλαβα ειναι κατα ποσο ειναι επειγον τωρα καλοκαιριατικα να τρεχω σε πνευμονολογους, δυσκολα τα ραντεβου εδω στην Θεσσαλονικη, μηπως μπορω να το κανω τον Σεπτεμβριο πριν ξαναπαει σχολειο? η ειναι απαραιτητο να τον παω ΤΩΡΑ... σας ευχαριτω εκ των προτερων για την απαντηση σας

A: Αυτό που περιγράφεται ονομάζεται μεταλοιμωδες άσθμα. Μην σας τρομάζει η ορολογία είναι πολύ σύνηθες στα παιδιά που πανε για πρώτη φορά σχολείο να έχουν πολλές και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις , σε κάποια απο αυτά ο βηχας κρατάει λίγο παραπάνω , "μεταλοιμωδες άσθμα" , αυτή είναι μια κατάσταση που συνήθως είναι παροδική γιατί μεγαλώνοντας βελτιώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών και αντιμετωπίζουν καλύτερα τις ιώσεις. Θα έλεγα ότι παιδοπνευμονολόγο θα πρέπει να αναζητήσετε απο Σεπτέμβρη μετά την έναρξη του σχολείου και εάν τα παιδιά σας κάνουν 2 συνεχόμενα επεισόδια με βήχα που διαρκεί πάνω απο 2-3 εβδομάδες

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Γενικα ειναι ηρεμο μωρο, κοιμαται ολο το βραδυ. Προσπαθησα να την αφησω να κοιμηθει μονη της, αλλα κλαιει, φωναζει με λυγμους(για κανα τεταρτο). Τι να κανω? μεχρι ποτε πρεπει να την κοιμιζω εγω? Να την αφησω να κλαψει?

Ευχαριστω εκ των προτερων

A: Αγαπητή Θεοδώρα, το κοριτσάκι σου είναι πολύ μικρό για να απαιτείς από αυτό να μην φοβάται και μάλιστα είναι στη φάση διαμόρφωσης της "προσκόλλησης" στο γονιό, οπότε είναι εντελώς απαραίτητο να ανταποκριθείς μέχρι το παιδί να ξανανιώσει ασφάλεια. Αν σκεφτείς οτι κι εμείς οι ενήλικες κάποια βράδια έχουμε ανάγκη από αγκαλιά γιατί φοβόμαστε, θα καταλάβεις πόσο φυσικό είναι να συμβαίνει κάτι τέτοιο στο μωρό σου! Μην ανησυχείς. Η αγκαλιά δεν βλάπτει κανέναν όταν την έχει ανάγκη.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Απευθύνομαι σε εσάς και πάλι για το θέμα της πιπίλας. Η κόρη μου είναι τώρα 35 μηνών και πριν από δύο μήνες ακριβώς κόψαμε την πιπίλα. Τη χρησιμοποιούσε στον ύπνο (μεσημεριανό και βραδυνό) και σε κάποιες στιγμές χαλάρωσης μέσα στη μέρα. Ήταν ένα πολύ αγαπημένο αντικείμενο που είχε συνδυάσει με ένα κουβερτάκι και αποτελούσαν μαζί το καταφύγιό της.

Μετά από επίσκεψη σε παιδοδοντίατρο και μια εβδομάδα πρετοιμασίας του αποχωρισμού, πήγαμε στην παραλία και πετάξαμε την πιπίλα. Εκείνη τη μέρα η μικρή έδειχνε βαθιά λυπημένη, το βράδυ έκλαψε γοερά μέχρι που κοιμήθηκε από εξάντληση κατά τις 11.30. Έκλαψε και τη ζήτησε κάποιες φορές τις επόμενες μέρες. Σιγά σιγά επειδή ήξερε ότι δεν την είχαμε πια, έπαψε να τη ζητάει. Όμως νιώθω ότι αισθάνεται μια θλίψη που της έχει μείνει ακόμα. Δεν ξέρω αν το μεγαλοποιώ, αλλά δεν είναι πια το ίδιο γελαστό και χαρούμενο παιδί που ήταν. Επίσης, ενώ δεν γκρίνιαζε ποτέ και δεν είχε νευρικά ξεσπάσματα, τώρα κλαψουρίζει συχνά και ξεσπάει με κάθε ευκαιρία (πχ. αν για κάποιο λόγο δεν ικανοποιηθεί ένα αίτημά της). Ακόμα, εμφανίζει μια εντελώς καινούρια συμπεριφορά όπως το να προσπαθεί κάποιες στιγμές να μας δαγκώσει ή να μας τσιμπήσει. Τέλος, έχει έντονο άγχος αποχωρισμού από εμένα (τις ώρες που φεύγω από το σπίτι για τη δουλειά, αλλά και αν είμαστε σε άλλο σπίτι και πάω πχ. στην τουαλέτα). Το βράδυ με χρειάζεται μέχρι να αποκοιμηθεί (και κάθομαι) ενώ κάποιες φορές με ζητάει και μέσα στη νύχτα (1-2 φορές την εβδομάδα). Το μεσημεριανό ύπνο τον έκοψε μαχαίρι μαζί με την πιπίλα και μάλιστα το συσχετίζει η ίδια ("από τότε που πέταξα την πιπίλα μου δεν κομάμαι το μεσημέρι"). Γενικά ο ύπνος έχει γίνει κάτι που προσπαθεί να αποφύγει πλέον, παρόλο που είναι κουρέλι από τη νύστα τη μισή μέρα.

Όλα αυτά τα χειρίζομαι όπως κρίνω μέχρι στιγμής δηλ. προσφέρω παρηγοριά, τρυφερότητα και αγκαλιά, αλλά από την άλλη, κάνω σαφές ότι καποιες συμπεριφορές είναι ανεπίτρεπτες και δεν υποχωρώ στα νευρικά ξεσπάσματα.

Πώς νιώθω εγώ για όλα αυτά; Νιώθω τύψεις που της την έκοψα απότομα ενώ μάλλον δεν ήταν έτοιμη. Νιώθω εκνευρισμό όταν γκρινιάζει και κλαψουρίζει. Μου λείπει το παλιό, χαρούμενο κοριτσάκι μου.

Όλο αυτό το διάστημα σκέφτομαι πραγματικά να της την δώσω πίσω. Το μόνο που με κρατάει είναι ότι διαφωνεί ο μπαμπάς της (καθώς και μια αμφιβολία μέσα μου για το ποιο είναι το πιο σωστό για εκείνη).

Περιμένω τα σχόλιά σας

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Α: Αγαπητή Ειρήνη, το πισωγύρισμα δεν θα ήταν καθόλου βοηθητικό αυτήν τη στιγμή. Το παιδί σου δεν χρειάζεται την πιπίλα. Έχασε κάτι που είχε συνηθίσει να έχει και αυτό την αναστάτωσε. Παρόλ' αυτά η ζωή είναι γεμάτη αποχωρισμούς στους οποίους θα πρέπει να συνηθίσει. Ενισχύστε στο μυαλό του παιδιού την άποψη οτι είστε πολύ χαρούμενοι που έχει γίνει μεγάλη κοπέλα και δεν χρειάζεται πιπίλα. Τονίστε της οτι αυτό που κατάφερε είναι θετικό και οτι είστε περήφανοι γι' αυτήν. Αφήστε τη να εκφράσει τη στενοχώρια της αλλά μην υποχωρείτε σε παιδιαρίσματα. Να της συμπεριφέρεστε όπως αρμόζει σε ένα νήπιο και όχι όπως σε μωρό. Ελπίζω οτι γρήγορα θα έχετε θετικά αποτελέσματα.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

και έχουμε συνέχεια ατυχήματα μέχρι να του βάλω πάνα για βράδυ. Τα "κάνει" και δεν μας το λέει μέχρι να το ανακαλύψουμε .. επίσης αρνείται να πάμε να τον αλλάξουμε και όταν πάμε να του βάλουμε πάνα μας λέει θυμωμένος ότι δεν είναι μωρό!! Άλλοτε τον ενθαρρύνω , άλλοτε θυμώνω.. η δίδυμη αδερφή του πηγαίνει τουαλέτα εδώ και 2 χρόνια.

Τον Σεπτέμβριο θα πάει νηπιαγωγείο, τί να κάνω για να τον βοηθήσω ?

Ευχαριστώ..

Α: Αγαπητή φίλη, θα σου πρότεινα να δεις την περίπτωση το παιδί να έχει κάποια ανωριμότητα στο ουροποιητικό του σύστημα. Αν αυτό αποκλειστεί, τότε θα σου πρότεινα να επισκεφτείς έναν έμπειρο γιατρό που να ασχολείται με το βελονισμό. Τέτοια προβλήματα, αν και μπορεί να είναι ψυχολογικής αιτιολογίας, λύνονται ευκολότερα με άλλες μεθόδους. Ο βελονισμός είναι πολύ αποτελεσματικός σε τέτοια θέματα. Δοκιμάστε το.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

A: Αγαπητή φίλη, θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες. Πότε και γιατί ξεκίνησε αυτή η συμπεριφορά; Συνδέεται με κάποιο γεγονός;

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

γιατί δυστυχώς δεν θέλει κάτι συγκεκριμένο και τα κάνουμε όλα μέχρι να σταματησει το κλαμα και να αποκοιμηθει (κουνημα στο καρότσι,στην αγκαλιά, θηλασμο,κ.α.). θα κοιμηθεί για δέκα λεπτά και μετά απο καμιά ώρα που θα νυσταξει. κάνω πάλι τα ίδια. το βράδυ η ιστορία επαναλαμβάνεται.. επίσης κλαίει πάρα πολύ λίγο πριν τελικά τον πάρει ο υπνος, μάλλον εκτονωνεται και κοιμαται.. το θέμα είναι ότι το παιδί είναι συνεχώς κουρασμένο γιατί δέ κοιμαται πολυ κατα τη διάρκεια της ημέρας και το ίδιο κι εγώ αφού για να αποκοιμηθεί κάθε φορα μου βγαίνει η ψυχή! μήπως να τον αφήνω εξαρχής στην αγκαλιά μου να κλαίει μέχρι να αποκοιμηθεί αντί να δοκιμάσω χίλιους άλλους τροπους; αφού στο τέλος έτσι κοιμαται τελικά, μετά απο πολυ κλάμα..

A: Πολλά μωράκια πριν κοιμηθούν κλαίνε για λίγο. Oταν λοιπόν το καταλάβουμε κάνουμε υπομονή και τα αφήνουμε ήσυχα να γκρινιάξουν λίγο και μετά θα κοιμηθούνε. Είναι γενικά λάθος να κουνάμε τα παιδια ή να χρησιμοποιούμε το στήθος σαν πιπίλα, είναι συνήθειες που κόβονται δύσκολα, ενώ υπάρχουν ακόμη και μεγαλύτερα παιδια του δημοτικού που ενώ οι γονείς έχουν σταματήσει να τα κουνάνε, αυτα "νανουριζονται" κουνώντας το κεφάλι τους πριν τον ύπνο.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Καλησπέρα, ονομάζομαι Δήμητρα και έχω μια κορούλα σχεδόν 4 ετών. Θα ξεκινήσω περιγράφοντας κάποια πράγματα σαν ιστορικό και μετά θα σας παραθέσω το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε. Γέννησα τη κορη μου τον Αύγουστο του 2008 στο κέντρο φυσικού τοκετού, γιατί πίστευα οτι έτσι θα εξασφάλιζα για εκείνη το πιο όμορφο περιβαλλόν που θα μπορούσε να έχει, την αγκαλιά μου. Στη συνέχεια αποφασίσαμε με τον άντρα μου να ακολουθήσουμε την τακτική (κανγκουρό) να είναι παντού μαζί μας, πάνω μου κυρίως τον πρώτο χρόνο της ζωής της και τη θήλασα αποκλειστικά για ένα έτος. Στη συνέχεια βέβαια όταν την έβαλα στο κρεβάτι της δεν ήθελε να κοιμηθεί εκεί αλλά στο δικό μας, ούτε στο πάρκο ήθελε αλλά και ούτε έπαιζε μόνη ήθελε πάντα να είμαι κοντά, πράγμα που έκανα (γενικά δεν την άφησα ποτέ να κλάψει πάνω από 1 λεπτό το πολύ). Μεγαλώνοντας έγινε ένα πολύ παιχνιδιάρικο και ιδιαίτερα έξυπνο κοριτσάκι, πολύ κοινωνικό και με πολύ δυνατή προσωπικότητα. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα ποτέ να την "διώξω" από το κρεβάτι μας, δεν την ικανοποίησε ούτε οταν βάλαμε το κρεβατι της δίπλα στο δικό μας. Ξυπνάει ακόμη δύο με τρεις φορές το βράδυ για να τσεκάρει που είμαστε, θέλει να μου χαιδεύει το χέρι και μου απαγορεύει να γυρίσω πλευρό. Αν το κάνω ουρλιάζει πραγματικά, σε σημείο που φουσκώνει, πρίζονται τα μάτια της και θέλει να κάνει εμετό και το χειρότερο μόλις προσπαθήσουμε να την σηκώσουμε για να τη βάλουμε πάλι στο κρεβάτι της φωνάζει "ΟΧΙ ΜΑΜΑ......ΟΧΙ...ΒΟΗΘΕΙΑ" και ξυπνάνε όλοι οι γείτονες. Ντρέπομαι τόσο πολύ!!!!! Έχουμε προσπαθήσει όλες τις τακτικές για να την βάλουμε στο δωμάτιο της, αλλά μάταιες.........

Το δεύτερο είναι οτι εχει πολλές φοβίες, κυρίως με τα ζώα, (μύγες, κουνούπια και όλα τα κατοικίδια) σε βαθμό υστερίας αλλά και το να ειναι μόνη της το βράδυ σε κάποιο δωμάτιο παρόλο που έχει φως.

Δεν καταλαβαίνω που έκανα λάθος, ξέρω οτι έχω κάνει λάθη και οτι εγώ φταίω για το πρόβλημα του παιδιού και δεν ξέρω πώς να το διορθώσω. Πίστευετε οτι είναι φυσιολογικές οι αντιδράσεις της και οτι μπορούμε να τις διορθώσουμε ή είναι πολύ αργά;

Με εκτίμηση

A: Aγαπητή Δήμητρα. Είναι σαφές οτι έχετε προσπαθήσει πάρα πολύ να κάνετε το σωστό με την κόρη σας και να ακολουθήσετε τις οδηγίες των ειδικών. Δεν υπάρχει κανένα "λάθος" στους χειρισμούς σας, αλλά καμμιά φορά αν κάτι γίνεται με υπερβολική προσήλωση, μπορεί να φέρει και αντίθετα αποτελέσματα. "Ουδέν καλό αμιγές κακού" στην περίπτωσή σας, καθώς η κόρη σας φαίνεται να έχει αναπτύξει εξάρτηση απο σας με αποτέλεσμα κάθε υποψία χωρισμού να την αγχώνει πάρα πολύ και να της δημιουργεί ανασφάλεια. Η συνθήκη με την οποία μεγάλωσε δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της καθημερινής ζωής στον έξω κόσμο, καθώς δεν είναι δυνατόν τα παιδιά να είναι κάθε στιγμή με τη μητέρα ή τους γονείς τους. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μια εκπαίδευση σταδιακή στον τρόπο που οι άνθρωποι αποχωρίζονται για λίγο. Οπλιστείτε με υπομονή και μην νιώθετε ενοχές σε κάθε κλάμα του παιδιού σας, γιατί αυτό σας κάνει να υποχωρείτε σ' αυτό που θέλετε να καταφέρετε. Με ηρεμία και σταθερότητα πάρτε τις αποφάσεις σας και τηρήστε τις. Η μικρή θα περάσει δύσκολα για λίγο καιρό, μετά όμως θα συνηθίσει καθώς θα καταλάβει οτι ακόμα κι αν δεν κοιμάται μαζί σας, είστε πάντα εκεί.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Καλησπερα σας, Εχω ενα αγορακι 7μισυ ετων , υιοθετιμενο το οποιο συχνα με φτανει στα ορια μου για να δει αν θα φυγω και εγω οπως μου λεει. Τον γιο μου τον αποκτησαμε 1 ετους , αλλα δυστυχως ο συζυγος μου εφυγε απο το σπιτι πριν τρια χρονια και εχουμε παρει διαζυγιο. Πριν απο δεκα μερες περιπου ειδα μια διαφορετικη συμπεριφορα στο θεμα της τουαλετας. Δεν μ'αφηνει να τον βοηθησω να σκουπιστει και αυτο ειναι λογικο, αλλα ανακαλυψα πως κανει κακα μεσα σε χαρτια , μεσα σε λεκανακια καθαρισμου, στον κουβα που σφουγγαριζω , ενω συχνα πασαλιβεται. Ανακαλυψα οτι τα εκρυψε δυο φορες μεσα στο συρταρι του γραφειου του, αλλα και σε ντουλαπια του σπιτιου.

Επισης ανακαλυψα οτι ενω βρισκοτανε μπροστα στον υπολογιστη για να κανει καποιο μαθημα ( στο σχολειο μας η τεχνολογια ειναι πολυ ανεπτυγμενη ) ,εχει μπει στο you tube και κατεβαζει βιντεο με γυναικες που κανουν κακα και εχω φρικαρει. Δεν τον μαλωσα, αντιθετα του ειπα οτι υπαρχουν πολλοι κινδυνοι στο διαδικτυο και του μιλησα γι'αυτους, εμαθα οτι ο μεγαλος αδελφος ενος φιλου του του εδειξε πως να ψαχνει ολα οσα θελει. Του ειπα πως θελω να ειμαι διπλα του και να δουμε μαζι οτι ειναι αυτο για το οποιο θελει να μαθει και το δεχτηκε, αλλα δεν μπορω να κατεβασω αυτα που μου ζηταει. Δεν ξερω αν τα δυο γεγονοτα συνδεονται, αν ειναι τυχαιο και κυριως δενξερω πως να τον αποτρεψω με το θεμα κακα.

Επισης του ειπα , πως μπορει να καθαριζει αυτος την τουαλετα της γατας που εχουμε , ελπιζοντας πως θα του ειναι δυσαρεστο και πως θα τον αποτρεψει...
περιμενω την απαντηση σας με πολυ ενδιαφερον, ευχαριστω εκ τω προτερων.

Α: Αγαπητή φίλη, νομίζω οτι το πρόβλημα αυτό είναι κάπως δύσκολο να αντιμετωπιστεί χωρίς τη συνδρομή κάποιου ειδικού παιδοψυχολόγου. Εν τω μεταξύ, βάλτε φίλτρα ελέγχου στο Ιντερνετ για να μπλοκάρετε κάποιες ιστοσελίδες. Οι εικόνες αυτές που είδε είναι σίγουρα ακατάλληλες για ένα μικρό παιδί και δεν ξέρουμε πως μπορεί να τις έχει εκλάβει στη φαντασία του. Συμβουλευτείτε ειδικό.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Εχω δυο αγοράκια 4,5 ετών πηγαίνουν προνήπιο. Ο ένας είναι πολύ κοινωνικός και έχει τις παρέες του στο σχολείο, από ότι έχω καταλάβει είναι από τους αρχηγούς στην τάξη. Ακόμη και στην παιδική χαρά να πάμε θα βρεί αμέσως ένα παιδάκι να παίξει.

Ο άλλος είναι πολύ ευαίσθητο παιδί ήρεμο και οι παρέες του είναι συνήθως με κορίτσια, αν τον ρωτήσεις ποιός είναι ο καλύτερός σου φίλος στο σχολείο θα σου πεί ή δεν έχω κανένα φίλο ή ότι φίλη μου είναι η Δανάη, με την οποία ξέρω ότι παίζουν πολύ μαζί.

Το προβλημά μου είναι ότι τον βλέπω ότι προτιμάει να παίζει με κορίτσια και δεν βρίσκει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην μπάλα και στα υπόλοιπα αγορίστικα παιχνίδια. Του αρέσει πολύ να ζωγραφίζει αλλά και οι ζωγραφίες του δεν είναι συνήθως αυτοκίνητα κ.λ.π. θα ζωγραφίσει σπιτάκια, κοριτσάκια, οικογένειες, καρδιές, λουλούδια.

Θα πρέπει να ανυσηχώ?

Α: Αγαπητή φίλη, το κάθε παιδί έχει την ιδιοσυγκρασία του και δεν νομίζω οτι χρειάζεται ν' ανησυχείς. Είναι συχνό φαινόμενο τα δίδυμα παιδιά να προσπαθούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο κάνοντας διαφορετικά πράγματα. Είναι καλό που ο γιος σου έχει φίλους και δεν είναι απομονωμένος.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Γειά σας, θα ήθελα τη γνώμη σας και αν μπορείτε τη βοήθεια σας. Έχω μία κόρη 3 χρονών.

Στην εγκυμοσύνη μου είχα πρόβλημα με τον πλακούντα μου. Είχε κόψει τον πλακούντα στις 23 εβδομάδες και βγήκε κομμάτι. Η εγκυμοσύνη μου συνεχίστηκε κανονικά μέχρι τις 37 εβδομάδες. Γέννησα με καισαρική. Το μωρό είναι υγιέστατο. Στον όγδοο μήνα μετά τη γέννηση του μωρού, άρχισε να μου κάνει πυρετικούς σπασμούς. Κάναμε όλες τις εξετάσεις που μας είπαν οι γιατροί: εγκεφαλογράφημα, παρακέντηση και ότι άλλο μας είπαν τότε και βγήκαν όλες οι εξετάσεις καθαρές. Αντιλαμβάνεται και καταλαβαίνει τα πάντα. Επαναλάβαμε το εγκεφαλογράφημα πριν 2 μήνες το οποίο βγήκε πάλι καθαρό.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με την κόρη μου είναι οτι φοβάται να περπατήσει μόνη της. Δεν μου έχει πέσει και να χτυπήσει ποτέ. Αν και οι γιατροί λένε οτι μετά τους πυρετικούς σπασμούς δεν θυμάται τίποτα εγώ πιστεύω πως είναι από αυτό που της δημιουργήθηκε φοβία. Δεν με κρατά για να στηριχθεί αλλά γιατί νιώθει ανασφάλεια. Πήγαμε και σε ορθοπεδικό και σε φυσιοθεραπευτή. Δεν έχει τίποτα. Όλα φυσιολογικά.

Εσάς ποιά είναι η γνώμη σας;

Πως μπορώ να την κάνω να εμπιστευτεί τον εαυτό της και να περπατήσει μόνη της, αφού μπορεί;

Είχε κάνει και μόνη της κάποια βήματα όταν την ξεγέλασα και της έδωσα να κρατά μια πετσέτα. Τώρα το κατάλαβε και δεν μπορώ να την γελάσω πάλι. Θέλει, μπορεί αλλά φοβάται. Τί να κάνω;

Α: Αγαπητή αναγνώστρια, εφόσον έχετε αποκλείσει τον παθολογικό παράγοντα και ξέρετε οτι μπορεί να περπατήσει, θα πρέπει να την εκπαιδεύσετε με χρήση της μεθόδου της αμοιβής κάθε φορά που προσπαθεί. Σταματήστε την αγκαλιά και συμπεριφερθείτε της όπως σε κάθε φυσιολογικό παιδί. Καλέστε την να έρθει κοντά σας για να πάρει αυτό που θέλει και επιβραβεύστε την όταν το κάνει. Να της τονίσετε οτι είναι ένα φυσιολογικό παιδί και την εμπιστεύεστε απόλυτα να περπατήσει. Αγνοείστε κάθε συμπεριφορά ή εκδήλωση αδυναμίας και βάλτε την να προσπαθήσει με όποιον τρόπο θέλει να σας πλησιάσει εκείνη. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος, αλλά θα τα καταφέρετε με σταθερότητα στη συμπεριφορά σας.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

ΓΕΙΑΣ!ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΝΕΑ ΜΑΜΑ ΚΑΙ 24ΧΡΟΝΩΝ!

ΕΧΩ ΜΙΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΠΟΥ ΣΕ 5 ΜΕΡΕΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟΥΣ 2 ΜΗΝΕΣ!! ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ 2 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΛΙΚΟΥΣ!!!ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΚΛΑΙΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ ΤΗΣ ΠΕΡΝΑΕΙ.....ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ....ΔΕΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 3 ΜΕ 4 ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ....ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΠΟΛΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΟΛΙΚΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΗΜΑΔΙΑ ΟΠΩΣ ΝΑ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ ΝΑ ΛΥΓΙΖΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΝΩ ΔΕΙΧΝΕΙ ΝΑ ΝΥΣΤΑΖΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ...ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΤΙ "ΓΑΡΙΔΑ"!!!! ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΑΡΔΙΕΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ!!!

ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΗΣ ΔΙΝΩ ΤΟ ΝΟΒΑΛΑΚ ΤΟ ΑC ΚΑΙ ΙΝΦΑΚΟΛΙΚ ΑΛΛΑ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ.ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΩ ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΤΑΙΖΩ(ΔΕΝ ΘΗΛΑΖΩ) ΕΝΩ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΝΕΙ 120 ML ΕΓΩ ΤΗΣ ΦΤΙΑΧΝΩ 90 ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΙΕΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΤΑ 60 ML ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΙΕΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΝΑ ΠΙΕΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ...ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΡΩΕΙ !!!ΤΗΝ ΨΙΛΟΠΙΕΖΩ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΝΑ ΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΠΑΛΙ ...ΠΙΝΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΙΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ....ΕΙΝΑΙ 4500 ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ 2900!!! ΟΠΟΤΕ ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ:

ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΩΡΕΣ ΣΕΡΙ?

ΠΟΤΕ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ?

ΑΝ ΦΥΓΟΥΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ?

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΗΣ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ??

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ??ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ??

ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΚΙΛΑ??

ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΘΥΣΗΧΑΣΕΤΕ!!

ΕΠΙΣΗΣ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΤΡΩΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΑ ΤΡΙΩΡΟ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΕ ΡΙΛΑΞ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ!!

A: Οι κολικοί εμφανίζονται συνήθως μετα τις πρώτες 3 εβδομάδες απο τη γέννηση και σταδιακά μειώνονται, ενώ μετα τον τρίτο μήνα στο μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών περνάνε.

Το παιδι σας πρέπει να κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο με εσάς αλλά σε άλλο κρεββάτι τουλάχιστον μέχρι την ηλικία των 6 μηνών. Το ριλάξ είναι για λίγη ώρα, γιατί το παιδι κουράζεται, θέλει να απλώνεται, να τεντώνεται...

Γύρω στους 3 μήνες αρχίζουν τα περισσότερα βρέφη να κοιμούνται καλύτερα το βράδυ. Κάθε παιδι, όμως, είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης.

Η πρόσληψη βάρους είναι πολυ καλή και θα έλεγα να σταματήσεις να πιέζεις τη μικρή. Η πίεση στο φαγητο είναι γενικά λάθος.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Ευχαριστώ πολύ για την προηγούμενη απάντησή σας σε ερώτημά μου. Θα ήθελα να θέσω τώρα το ζήτημα της πιπίλας. Η κόρη μου (σχεδόν 32 μηνών) είναι μοναχοπαίδι και δεν πηγαίνει ακόμα παιδικό σταθμό (από τη γέννησή της μέχρι 15 μηνών ήμουν εγώ στο σπίτι και στη συνέχεια μια νταντά για 5-6 ώρες την ημέρα). Γενικά περνάει αρκετές ώρες παιχνιδιού και με τους δύο γονείς της (είμαστε πολύ αφοσιωμένοι και οι δύο).

Πιπίλα ξεκίνησε από 4 μηνών περίπου και μέχρι 15 μηνών την είχε μόνο στο κρεβάτι. Μετά τους 15 μήνες όμως οπότε και άρχισε να μιλάει, άρχισε να διεκδικεί το δικαίωμα να έχει την πιπίλα και την κουβερτούλα της και άλλες ώρες. Έκτοτε σταδιακά πέτυχε να έχει τα δύο αγαπημένα αντικείμενα πάντα στο χώρο όπου βρίσκεται και να καταφεύγει σ' αυτά όποτε θέλει. Τώρα πια ακόμα και ο όρος που είχε τεθεί "όχι εκτός σπιτιού" είναι πολύ εύκολο να καταστρατηγηθεί.

Ίσως το ίδιο το γεγονός ότι τα χρησιμοποιεί δε θα με απασχολούσε. Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι ότι βλέπω μια αυξανόμενη εξάρτηση από αυτά τα αντικείμενα που της αφαιρεί ζωντάνια και κοινωνικότητα. Δηλαδή εκεί που παίζει μόνη της ή με παρέα, εκεί που κάνει οτιδήποτε, μπορεί ξαφνικά να ζητήσει πιπίλα και κουβερτούλα και να παρατήσει τις δραστηριότητές της. Συνήθως μάλιστα ξαπλώνει ή έρχεται στην αγκαλιά μου και μουρμουρίζει σαν να νανουρίζεται. Όλο αυτό επαναλαμβάνεται κάποιες φορές μέσα στη μέρα και δεν έχει να κάνει με την σωματική κούραση, γιατί κοιμάται πολύ καλά. Η αλήθεια είναι ότι όταν κάνει έτσι μοιάζει με πολύ χαριτωμένο μωρό, όμως ξέρω ότι δεν είναι πια και μια τέτοια συμπεριφορά την εμποδίζει να μεγαλώσει και ίσως ανακόπτει την εξέλιξή της.

Το ερώτημά μου είναι πώς να συμπεριφέρομαι εγώ αυτές τις στιγμές (δεδομένου ότι αρκετές φορές νιώθω να απαιτώ από αυτήν διαφορετική συμπεριφορά, πχ. όταν είμαστε σε play date με άλλο παιδί). Επίσης, με ποιο τρόπο θα μου υποδεικνύατε να προχωρήσω στην απαλλαγή από την πιπίλα; Και σε ποια χρονική στιγμή; Να περιμένω να ωριμάσει και να είναι πιο έτοιμη; Ή μήπως αν περιμένω, χάνω χρόνο μη βοηθώντας την επί της ουσίας; Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Α: Αγαπητή Ειρήνη, η απάντησή μου και σ' αυτό το ερώτημά σου θα είναι παρόμοια, συμβουλεύοντάς σε να ενισχύεις στο παιδί τις συμπεριφορές που είναι αντίστοιχες με την ηλικία της και να αγνοείς αυτές που την κάνουν να φαίνεται "γλυκούλα". Ίσως το παιδί σου, χωρίς να το καταλαβαίνει να ανταποκρίνεται σε μια δική σου αγωνία σε σχέση με την ωρίμανση και το μεγάλωμα. Μπορεί χωρίς να το καταλαβαίνεις κι εσύ να την "προτιμάς" να είναι μωράκι... Σκέψου το αυτό. Στο μεταξύ, η αγαπημένη της πιπίλα θα μπορούσε να "χαθεί" ή να "βρωμίσει πάρα πολύ". Αυτό θα την στενοχωρήσει προσωρινά, αλλά θα το συνηθίσει και θα το ξεχάσει. Να θυμάσαι οτι εσύ είσαι αυτή που θα πρέπει να της δείξεις οτι την εμπιστεύεσαι πως έχει μεγαλώσει ώστε κι εκείνη να εγκαταλείψει αυτές τις συμπεριφορές. Σιγά-σιγά...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

θα πρεπει να αρχισω να ανησυχω?? ευχαριστω.

Α: Τα παιδιά όπως και οι ενήλικες χάνουν περίπου 75 τρίχες την ημέρα. Έαν 2-3 μήνες πριν είχε περάσει κάποια βαρειά εμπύρετη λοίμωξη ή έζησε κάποια έντονα στρεσογόνα κατάσταση μπορεί να αυξήσουν τον ρυθμό της τριχόπτωσης για μικρό χρονικό διάστημα. Στο μήνυμα σας δεν αναφέρατε εάν παρατηρήσατε αραίωση του τριχωτού ή και σημεία με πλήρης έλλειψης μαλλιών (αλωπεκία), γιατί τότε στη διαφοροδιάγνωση του περιστάτικου μπαίνουν και άλλες νοσολογικές οντότητες.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Ευχαριστώ.

A: Είναι καιρός λοιπόν να καταρρίψουμε ένα μεγάλο μύθο. Όχι δεν χρειάζονται τα παιδικά παπούτσια να έχουν το μαξιλαράκι. Διαλέγουμε καλής ποιότητας παπούτσια όσο πιο απλά γίνεται στην κατασκευή τους. Η ποδική καμάρα δεν χρειάζεται καμία βοήθεια για να δημιουργηθεί. Αφήστε τα παιδια να περπατάνε όσο πιο συχνά γίνεται ξυπόλυτα, η φύση ξέρει καλύτερα.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Kαι ένα δέυτερο πρόβλημα του δινω το φαγητό του πολτοπιοιμένω και τώρα που προσπαθω να το δώσω κανονικό (πχ)αστράκι η τραχανά κάνει οτι θέλει να κάνει εμετό να συνεχείσω να προσπαθώ; Ευχαριστώ.

Α: Συχνά μετά την αλλαγή πιπιλας τα παιδιά αντιδρούν αρνητικά, αυτό συμβαίνει γιατί με τον καιρό οι πιπίλες μαλακώνουν και προσαρμόζουν καλύτερα στο στόμα τους. Πρέπει λοιπόν να αλλάζουμε μία κάθε φορά ώστε να χρησιμοποιούμε τις παλιές με την καινούρια,να την "παλιωσουμε" λίγο και μετα να αλλάξουμε την επόμενη. Στην ηλικία που είναι βέβαια ο γιος σας ,καλά θα ήταν σιγά-σιγά να κόψετε το μπουκάλι και να πέρασετε στο παιδικό ποτηράκι, στο καλαμακι, ή ακομη και στο ποτήρι.

Για το θέμα του φαγητού θα σας συμβούλευα να διακόψετε για δύο με τρεις εβδομάδες την προσπάθεια με το αστράκι και τις υπόλοιπες καινούργιες τροφές. Μην αγχώνεστε, έχετε δει πολλούς υγιείς ενήλικες να τρώνε αλεσμένα; Κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του και οφείλουμε να τους σεβαστούμε.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

γιατί καθώς κρατιότανε από αυτό γλίστρισε το χεράκι της. Ευτυχώς δεν ήταν σε καμια γωνία τις οποίες τις έχουμε καλύψει εδώ και καιρό ακριβώς για να αποφύγουμε τέτοια χτυπήματα αλλά η μικρή μας έσκασε με το μάγουλο στο παράλληλο τμήμα του τραπεζιού. Μετά από αυτό έσπευσα να πάρω αυτά τα αφρώδη προστατευτικά για το τραπεζάκι.

Η μικρή μετά από αυτό το χτύπημα συν άλλο ένα πολύ πιο ελαφρύ την επόμενη μέρα όπου έπεσε στο παρκέ επειδή κάπου έπιασε και δεν στηρίχτηκε καλ πάλι, εκεί που ήταν πάρα πολύ ενθουσιασμένη με τα βήματά της και πήγαινε από τον έναν στον άλλο με χαρά και πήγαινε από το τραπεζάκι στον καναπέ μόνη της και έπαιρνε και πρωτοβουλίες να φύγει μόνη της από τον καναπέ και να φτάσει τα παιχνίδια της κοντά εννοείται στο χαλί,σαν να έχει φοβηθεί τώρα και δεν παίρνει πρωτοβουλίες ούτε περπατάει την απόσταση που έκανε πριν από τον ένα στον άλλο, δηλαδή αρχίζει αλλά σαν να κοντοστέκεται και γονατίζει γρήγορα κάτω, σαν να μην θέλει άλλο και επίσης δεν την βλέπω και τόσο σταθερή στα βηματά της ίσω πάλι γιατί φοβάται. Επίσης να πώ εδώ πως έχουμε και στα δοντάκια πόνους που της ρίχνουν την διάθεση και δεν κοιμάται και πολύ καλά τα βράδυα. Σας φαίνονται φυσιολογικές οι παρπάνω αντιδράσεις? Μπορεί να έχει φοβηθεί τόσο πολύ από το χτύπημα? Θα το ξεπεράσει συντομά λέτε? Εγώ μπορώ να κάνω κάτι πάνω σε αυτό?

A: Αγαπητή Ευαγγελία, καταρχήν μην αγχώνεσαι. Οι αντιδράσεις της μικρής είναι απολύτως φυσιολογικές. Όταν νιώσει ξανά σίγουρη, θα ξαναπροσπαθήσει να περπατήσει. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας λόγος να βιάζεσαι!. Μην την πιέσεις και καλό θα ήταν όταν ξαναπροσπαθήσει να είστε σε ανοιχτό χώρο όπου να μην υπάρχουν κίνδυνοι να χτυπήσει. Τα παιδιά, όπως όλοι μας έχουν το ρυθμό τους και ξέρουν καλύτερα τις δυνάμεις τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Μήπως δεν θα περπατήσει;

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού μιλούσαμε για το γιογιό, διαβάζαμε σχετικά βιβλία και την ενθαρρύναμε αν θέλει να το χρησιομποιήσει. Φυσικά τους πρώτες μήνες η πραγματική χρήση του ήταν τυχαία και περιστασιακή, ωστόσο θεωρούσαμε επιτυχία τη δεκτικότητά της να καθίσει και να προσπαθήσει. Το Σεπτέμβρη αποσύραμε το γιογιό από το προσκήνιο, γιατί είδαμε ότι δεν ήταν ώριμη για να βγάλει τις πάνες: Άρχισε να αρνείται να πάει στο γιογιό και ταυτόχρονα εμφάνισε μια άρνηση να μεγαλώσει δηλώνοντας διαρκώς ότι είναι πολύ μικρό μωρό, ότι είναι μωράκι (να σημειώσω ότι είναι μοναχοπαίδι και δε συναναστρεφόμαστε μωρά, εκτός από ένα που συναντάμε μία ή δύο φορές το μήνα).

Είχα αποφασίσει να επαναφέρω το θέμα όταν αυξηθούν τα σημάδια ωριμότητας και ζεστάνει ο καιρός (δηλαδή όχι πριν το Πάσχα), αλλά η νταντά το εισήγαγε ξανά στη ρουτίνα κάπου τον Νοέμβριο. Επειδή μου ανέφερε καθημερινές επιτυχίες, είπα να ενθαρρύνω κι εγώ την προσπάθεια, αφού, κατά τα φαινόμενα, το παιδί το ήθελε. Είχαμε αρκετές επιτυχίες, κυρίως πριν από το μεσημεριανό και το βραδυνό ύπνο. Μέσα στη μέρα όμως δεν έδεχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το γιογιό. Γενικά βέβαια η τακτική μου δεν ήταν ιδιαίτερα αποφασιστική. Περιορίστηκα στο να της υπενθυμίζω ότι μπορεί να πάει στο γιογιό ή να τη ρωτάω ανά διαστήματα αν θέλει να πάει. Συνήθως εισέπραττα αρνητική απάντηση, αφού μονίμως ήταν απασχολημένη με πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Έτσι, αποφάσισα ξανά να αποσιωπήσω το θέμα μέχρι νεοτέρας.

Αυτή τη στιγμή έχει πολύ καλή επίγνωση των λειτουργιών της. Πολλές φορές ξυπνάει το πρωί με την πάνα της εντελώς στεγνή. Και μέσα στη μέρα μένει στεγνή για ώρες. Ωστόσο, έχω στο νου μου να επαναφέρω το θέμα προς το καλοκαίρι, οπότε και θα βγάλουμε τις πάνες μια και καλή για να μην την μπερδεύω με διπλά μηνύματα.

Τα ερωτήματά μου είναι:

- αν βλέπετε κάποιο λάθος στους έως τώρα χειρισμούς μου.

-Αν θεωρείτε ότι θα έπρεπε να είμαι πιο αποφασιστική και να μην έχει η μικρή τον έλεγχο της επιλογής αν θα πάει ή όχι στο γιογιό.

- Αν τα διπλά μηνύματα (και πάνες και γιογιό) ή τα πισωγυρίσματα (αποσιώπηση του θέματος) μπερδεύουν το παιδί.

- αν μέχρι τη στιγμή που θα δοκιμάσουμε να βγάλουμε τις πάνες θα πρέπει να επιτρέπω την περιστασιακή (όποτε το θυμάται) χρήση του γιογιό.

- αν υπάρχει ένα όριο στο χρόνο που κάθεται στο γιογιό (γιατί πχ. μπορεί να λέει ότι θέλει κακά, να κάθεται μισή ώρα εκεί χωρίς αποτέλεσμα και στην πραγματικότητα να θέλει απλώς να καθυστερήσει τη χρονική στιγμή που θα πάει στο κρεβάτι).

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

A: Αγαπητή Ειρήνη, νομίζω οτι οι χειρισμοί σου μέχρι στιγμής είναι πολύ σωστοί. Είναι καλό που παρακολουθείς την ωριμότητα του παιδιού σου και προσαρμόζεις την τακτική σου. Το κάθε παιδί έχει το ρυθμό του και όταν είναι έτοιμη θα λειτουργήσει όπως όλα τα παιδιά. Δύο παρατηρήσεις/ συμβουλές: Να την επιβραβεύεις όταν καταφέρνει να κάνει την ανάγκη της στο γιογιό και να μην την μαλώνεις όταν δεν τα καταφέρνει.Να συνεχίσεις την χρήση του γιογιό με σκοπό το καλοκαίρι να πετάξετε την πάνα. Να ενισχύεις το ενδιαφέρον σου για όλες τις δραστηριότητες που δείχνουν οτι είναι "μεγάλη", χωρίς να συνδέεις την επιβράβευσή σου αυτή με το θέμα της τουαλέτας. Τέλος, η παρέα με άλλα παιδιά και κυρίως λίγο μεγαλύτερά της θα είναι πολύ βοηθητική. Καλή συνέχεια...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Πάμε στο δωμάτιο και καθόμαστε κάτω να διαβάσουμε παραμύθια ή να παίξουμε, περίπου μισή ώρα. Μετά τον βάζουμε στο κρεβάτι για να σβήσουμε το φεγγαράκι-΄΄ενα απο το ΙΚΕΑ- και να κοιμηθούμε. Με τα πολλά ξαπλώνει αλλά...όλο γυρίζει απο εδω κι απο εκεί, τωρα τελευταία λέει οτι έκανε κακά- με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε στο δωμάτιο που τον αλλάζουμε-το δωμάτιο μας δηλαδή-αλλά συνήθως δεν έχει κάνει, επιστρέφουμε, ξανά τραγουδάκι, ξανά νομίζω οτι κοιμήθηκε πάω να φύγω και φωνάζει μαμά, γυρίζω και του λέω "κοιμήσου" και νάνι νάνι, ξαναφωνάζει και σηκώνεται στα κάγκελα του κρεβατιού να τον αγκαλιάσω και να με φιλήσει, ξαναπέφτει, θυμάται τη μπάλα ή το Μπαρμπα Μπρίλιο και μιλάει μόνος του, σταματάω το τραγούδι, μένει λίγο αμίλητος και ξαναφωνάζει, νομίζω οτι κοιμάται και πάω να φύγω, ξαναφωνάζει δεν του απαντάω, πάει να κλάψει, ξαναμπαίνω και ουτω καθεξής. Αυτό συνέβη σήμερα που ήταν μια δύσκολη βραδιά, αλλά δεν ήθελα να τον κάνω να κλάψει.

Σκέφτομαι μήπως αρχίζει να είναι στην ηλικία που δεν πρέπει να κοιμάται το μεσημέρι, γιατί δε νυστάζει το βράδυ. Δηλαδή σήμερα ξύπνησε στις 9.30 το πρωί, κοιμήθηκε στις 3.30 με 5.30 το μεσημέρι και στις 9.45 ξαναπήγαμε στο δωμάτιο. Ξέρετε νομίζω οτι ο ύπνος είναι καλός για αυτόν ,αλλά τον περιμένουμε πως και πως και εμείς το μεσημέρι για να χαλαρώσουμε και να κάνουμε καμμιά δουλειά...Αλλά πάλι να τον παίρνει ο ύπνος στις 11.30 το βράδυ δεν ειναι σωστό νομίζω...

Αναρωτιέμαι αν όλα τα παιδιά σε αυτή την ηλικία θέλουν συνεχώς παρέα για να κοιμηθούν και συνεχώς φωνάζουν τη μαμά ή το μπαμπά-αναλόγως ποιός τα κοιμίζει- κάτι το οποίο πρέπει να τους κόψουμε ή αν το δικό μας λόγω υιοθεσίας και μη απόλυτης ασφάλειας το ζητά. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να κοπεί ίσως και με κλάμα.Στη δεύτερη όμως;

A: Σίγουρα η περίπτωση σας ειναι ιδιαίτερη γιατι έχετε υιοθετήσει πρόσφατα το αγοράκι σας. Παρόλ' αυτό υπάρχουν τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν την κατάσταση.
Νομίζω οτι είναι μικρός να κόψει τον μεσημεριανό ύπνο αλλά αυτό που θα μπορούσατε να κάνετε είναι να κοιμάται λίγο λιγότερο. Γιά να μην γκρινιάζει πολύ θα τον ξυπνάτε σταδιακά πιο νωρίς. Δηλαδή 5 λεπτά πριν τις 2 ώρες, μετά 10' και τελικά να τον αφήνετε να κοιμηθεί ας πούμε μετά απο μία εβδομάδα μιάμιση ώρα αντί για 2. Αυτό θα βοηθήσει να κοιμάται λίγο πιο νωρίς και πιό εύκολα το βράδυ. Βεβαίως δεν γίνεται από την μία ημέρα στην άλλη.
Συχνά υπάρχουν παιδιά που δεν κοιμούνται εύκολα το βράδυ, δεν είναι μόνο το δικό σας. Όμως η καλές συνήθειες γύρω από τον ύπνο ξεκινάνε σε πιό μικρή ηλικία οπότε εσείς θα πρέπει να τις αρχίσετε τώρα που σίγουρα θα είναι πιο εύκολο από αργότερα. Χρειάζεται υπομονή και σταθερότητα, δηλαδή κάθε βράδυ να κάνετε περίπου το ίδιο πράγμα. Γενικά αυτά που κάνετε είναι σωστά. Όμως δεν πειράζει να κλαίει και λίγο το παιδάκι σας,(θα τον βεβαιώνετε ότι τον αγαπάτε, ότι είσαστε στο διπλανό δωμάτιο και ότι τώρα είναι η ώρα του ύπνου.) Όχι βέβαια να σπαράζει στο κλάμα, γιατί τώρα το πιό σημαντικό είναι να νιώσει ασφάλεια και να δημιουργήσετε μια σχέση εμπιστοσύνης με το γιό σας. Δεν είναι εύκολο να φύγει απο το χώρο που είχε μάθει να ζει επί 2 χρόνια και να βρεθεί αλλού όπου όλα είναι καινούργια. Θέλει το χρόνο του.

Το θέμα του ύπνου συχνά ειναι περίπλοκο και δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις . Ελπίζω να έχετε βρει τον ρυθμό σας τον τελευταίο μήνα. Είμαι στη διάθεση σας για περισσότερη βοήθεια εάν το θέλετε.

Απαντά: Κάρεν Σιωτη Wolf, Παιδαγωγός

(και σε όλα τα υπόλοιπα καθώς μεγαλώνει). Οταν νύσταζε έπρεπε να την πάμε κατευθείαν στο κρεβατάκι της και να την αφήσουμε μόνη της και έτσι κοιμόταν μέχρι και πριν μια εβδομάδα πριν που έγινε 19 μηνών.Ποτέ δεν θέλησε κούνημα για να κοιμηθεί. Στους ίδιους ρυθμούς είχα μάθει και την αδερφή της (με λίγη προσπάθεια παραπάνω γιατί ήταν πιο δύσκολη)με αποτέλεσμα κάθε βράδυ να τις αφήνουμε στα κρεβάτια τους και να κοιμούνται μόνες τους μέσα σε 10 λεπτά. Δεν κλαίγανε, δεν φωνάζανε. Ξαφνικά όμως αυτή που 19 μήνες τώρα κοιμάται ολομόναχη, εδώ και μία εβδομάδα έχει αλλάξει εντελώς. Αρνείται να πάρει την πιπίλα της, αρνείται να πιει το βραδινό της γάλα στο μπιμπερο (ενώ το ρπωί το πίνει) και το κυριότερο απ' όλα αρνείται να κάτσει στην κούνια της για να κοιμηθεί. Ενω νυστάζει, ουρλιάζει και προσπαθεί να βγει (μέχρι που σήμερα έπεσε από το κρεβάτι της). Δοκίμασα να ξαπλώνω στο πάτωμα δίπλα της και να της κρατάω το χεράκι, αλλά και αυτό δεν την ηρεμεί αμέσως. Κοιμάται καθιστή και κλαίει μέσα στο κρεβάτι της μέχρι και μία ώρα. Η όλη κατάσταση μας οδηγεί σε τρέλα όπως καταλαβένεται. Ποτέ δεν περιμέναμε τέτοια αντίδραση στον ύπνο από αυτό το παιδί. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν θέλει πιπίλα στα καλά καθούμενα και γιατί δεν κοιμάται όπως μέχρι τώρα. Απλά να σημειώσω ότι έχει βγάλει όλα της τα δόντια εδώ και καιρό, οπότε δεν νομίζω πως τίθεται τέτοιο θέμα.

Περιμένουμε με ανυπομονησία την γνώμη σας.

Α: Αγαπητή Νάντια, το παιδί φαίνεται να ζητάει επίμονα την προσοχή σας, επομένως υπάρχει κάποιος πραγματικός λόγος που το κάνει αυτό. Μπορώ να κάνω δύο υποθέσεις προς διερεύνηση... Είτε έγινε κάτι τη νύχτα στο δωμάτιό της που την τρόμαξε (ίσως και όνειρο ακόμα), είτε αλλάξατε κάτι σε σχέση με την προσοχή που δείχνετε στην αδελφή της. Μήπως αισθάνεται οτι την προσέχετε λιγότερο; Συνήθως τα εύκολα παιδιά που είναι ανεξάρτητα δεν έχουν την προσοχή των γονιών τους, οι οποίοι καθώς δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες με το παιδί, δεν ανησυχούν. Το παιδί μπορεί και να το εισπράττει αυτό αρνητικά και να σας εκφράζει έτσι την ανάγκη της να είστε περισσότερο κοντά της. Προσπαθείστε να καταλάβετε τι θέλει...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Μετά τον 4ο μήνα η κόρη μου ήθελε κούνημα στο καρότσι για να κοιμηθεί. Δεν κοιμόταν στο κρεβάτι της. Μόνο το βράδυ, μετά από κούνημα στο καρότσι, σιγά - σιγά την έβαλα στο κρεβάτι της και την κουνούσα εκεί. Μετά σταμάτησα και καθόμουν στο κρεβάτι. Τώρα έχει ένα χρόνο που ξαπλώνω δίπλα της να κάνω πως κοιμάμαι για να κοιμηθεί. Βγαίνω από το δωμάτιο της και ουρλιάζει. Καλεί και δεν σταματάει. Δοκίμασα παραμύθια, τραγουδάκια, τίποτααααααα. Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να την αφήνω στο κρεβάτι της και να κοιμάται. Όχι να περιμένω 2 ώρες, πότε θα αποφασίσει να κοιμηθεί. Έχει τρομερή ενέργεια. Δεν κουράζεται με τίποτα και δεν νοιστάζει ποτέ. Χρειάζομαι βοήθεια.

geia sas onomazome zafeiroula exo mia kori 27 minon kai exoume provlima me ton ipno. apo moro eixe kolikous kai sinexeia tin koimizame stin agkalia mas meta ton 4 mina i kori mou ithele kounima sto karotsi gia na koimithei den koimotan sto krevati tis mono to vradi meta apo kounima sto karotsi siga siga tin evala sto krevati tis kai tin kounousa ekei meta stamatisa kai kathomoun sto krevati tora exei ena xrono pou ksaplono dipla tis na kano pos koimame gia na koimithei.vgaino apo to domatio kai ourliazei kalei kai den stamataei dokimasa paramithia tragoudakia tipotaaaaaaa.den antexo allo.thelo na tin afino sto krevati tis kai na koimate oxi na perimeno 2 ores pote tha apofasisei na koimithei.exei tromeri energeia den kourazete me tipota kai den nistazei pote,xreiazome voitheia

A: Αγαπητή φίλη, αλλάξτε λίγο το πρόγραμμα της μικρής. Μην την βάζετε για ύπνο πριν νυστάξει. Ας κοιμηθεί λίγο αργότερα. Ο ύπνος της σας έχει γίνει εφιάλτης και ο δικός σας εκνευρισμός δίπλα της δεν την αφήνει να ησυχάσει. Χαλαρώστε λίγο ώστε ο ύπνος να ξαναγίνει χαλάρωση και ανάγκη για σας και το παιδί σας. Και δεν πειράζει αν δεν ακολουθήσετε το "σωστό πλάνο ύπνου" για λίγο καιρό. πρέπει η διαδικασία αυτή να πάψει να αποτελεί διαπραγμάτευση μεταξύ σας.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

και κοιμαται στην αγκαλια μου , οταν την αφηνω ενω εχει κοιμηθει παλι θα ξυπνησει .... γιατι το κανει αυτο δεν την ειχα μαθει ετσι. Δοντια δεν εχουμε βγαλει ακομα , μπορει να αισθανεται ανασφαλεια? Δεν την εχω μαθει να κοιμαται στην κρεαβατοκαμαρα αλλα μονο στο δωματιο της , και της 2 εβδομαδες κοιμαμαι μαζι της στο κρεββατι της για μια ωρα περιπου και μετα θα κοιμηθει. Ευχαριστω πολυ.

A: Αγαπητή Γιωργία, τα μωράκια σ'αυτήν την ηλικία χρειάζονται τη σωματική επαφή με τη μητέρα για να νιώθουν ασφάλεια. Πολύ καλά κάνεις και την παίρνεις αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί. Μπορεί να έχει πονάκια στην κοιλιά ή στα ούλα ακόμα πολύ πριν βγάλει τα δοντάκια. Γενικά η συμβουλή μου είναι να αφουγγράζεσαι τις ανάγκες του μωρού και να μην φοβάσαι να βγεις από το πρόγραμμα για λίγο, αν αισθάνεσαι οτι αυτό χρειάζεται η μικρή σου.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Καλησπέρα σας, έχω ένα κοριτσάκι 14 μηνών. Τον τελευταίο καιρό εχω καταλάβει το εξής: το παιδί απο Δευτέρα έως Τετάρτη κοιμάται στην μητέρα μου... που εκεί έχει το κρεβάτι της αλλά σε ένα δωμάτιο είμαστε και εγώ και η αδελφή μου, την Πέμπτη και Παρασκευή το παιδί κοιμάται στο δωματιό του (στο σπίτι μας). Τον τελευταίο καιρό λοιπόν εκεί που κοιμάται ξυπνάει το βράδυ και κλαίει πολύ...όταν με βλέπει μου απλώνει τα χέρακι και θέλει να την πάρω αγκαλιά, μετα ηρεμεί. Τις τελευταίες μέρες δεν κοιμάται, και όταν την βάζω στο κρεβάτι μας κοιμάται μια χαρά... τι μπορεί να φταίει;

Α: Αγαπητή Εύα, δεν είναι πολύ ξεκάθαρο πώς κοιμάστε στο σπίτι της μητέρας σου, ούτε στο δικό σου. Δεν μπορώ λοιπόν με τις πληροφορίες που μου έδωσες να εντοπίσω τι μπορεί να φταίει. Σίγουρα πάντως όσο μεγαλώνει το παιδί θα πρέπει να έχει ένα σταθερό περιβάλλον και μέρος όπου θα κοιμάται. Γιατί υπάρχει αυτή η αλλαγή σπιτιού κάθε εβδομάδα; Αν μπορείς, άλλαξέ το...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

κ ενώ ήμουν εκεί δίπλα του εξακολουθούσε να με ζητάει κ να λέει ακαταλαβίστικα. δεν εργαζόμουν κ το μεγάλωμα του ήταν δική μας δουλειά. μετά απο7 μήνες σταματησε να το κάνει. έχει τώρα 10 μέρες που έχει αρχίσει τα ίδια. δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει. δεν έχει αλλάξει κάτι. περνάνε παρά πολλές ώρες μαζί πάμε καθημερινά βόλτες. είναι όλη μέρα μέσα στην γκρίνια κ στο κλάμα. η αλήθεια είναι ότι είναι μαμακιάς. δεν έχει πρόβλημα να πάει κάπου ομως χωρίς Εμένα. τι να κάνω? τι φταίει?

Α: Αγαπητή Σοφία, κατά πάσα πιθανότητα ο γιος σου έχει άγχος και πιθανόν να το εκφράζει με εφιάλτες τα βράδια. Αλλά η περιγραφή σου δεν μας δίνει αρκετά στοιχεία για να καταλάβουμε το λόγο...

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

με αποτελεσμα να κανει καμμια δεκαρια φορες απο ενα μικρο κομματακι. τον σταματησα απο τον παιδικο σταθμο. ποτε θα διορθωθει και πως αυτο το προβλημα? υπάρχει αναγκη να ξαναπαει σταθμο. μηπως το χειροτερεψω ετσι?

A: Αγαπητή αναγνώστρια, πολλά παιδιά πηγαίνοντας στον παιδικό σταθμό για πρώτη φορά και νιώθοντας οτι αποχωρίζονται τους γονείς τους, αισθάνονται μεγάλη αγωνία. Συμβαίνει αρκετές φορές να αντιδρούν παράξενα. και να "πισωγυρίζουν" στην ανάπτυξή τους. Με τον τρόπο αυτό, αποφεύγοντας να μεγαλώσουν, πετυχαίνουν την επιστροφή στο σπίτι. Πρίν όμως οδηγηθούμε σε λάθος συμπεράσματα, θα έπρεπε νομίζω να διερευνήσετε τι έγινε στον παιδικό σταθμό που μπορεί να φόβισε το παιδί. Αλλα ακόμα κι αν δεν συνέβη κάποιο γεγονός, μιλήστε με το παιδί σας για να δείτε μήπως είναι κάτι απλό, π.χ. φοβάται να κάνει τα κακά του στην άγνωστη τουαλέτα.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Γεια σας, έχω μία κόρη 3.5 χρονών που δυστυχώς παρουσιάζει δυσκοιλιότητα και μετά από υπόδειξη παιδογαστρεντερολόγου έχουμε ξεκινήσει εδώ και 10 μέρες θεραπευτική αγωγή. Είναι ένα κοριτσάκι ιδιαίτερα ενεργητικό, έξυπνο, ετοιμόλογο, με έντονη προσωπικότητα, συνεργάσιμο και γενικά δεν αντιμετώπιζα κανένα πρόβλημα. Είχε βγάλει τις πάνες σχετικά εύκολα, ξεκίνησε αυτή τη χρονιά το σχολείο με αρκετά καλή συμπεριφορά. Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει συμπεριφορά: δεν πηγαίνει στην τουαλέτα γιατί φοβάται, τα κάνει στο βρακάκι της, είναι νευρική, φωνάζει, δεν είναι υπάκουη, είναι με τις με τις μέρες της στο σχολείο, είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Κάποιες φορές τη μαλώνω, κάποιες όχι. Της λέω παραμύθια με διδακτικό περιεχόμενο, αλλά ότι και αν κάνω δεν πηγαίνει στην τουαλέτα με αποτέλεσμα να τα συγκρατεί και να οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Τι να κάνω;

A: Αγαπητέ Ανδρέα, είναι φανερό οτι το παιδί βιώνει άγχος που πιθανόν έχει να κάνει με το σχολείο. Η αλλαγή αυτή την έχει αγχώσει και την κάνει να "παλινδρομεί" σε συμπεριφορές μικρότερης ηλικίας. Δείξε κατανόηση και μην την μαλώνεις. Πες της οτι αυτό που συμβαίνει είναι περαστικό και δεν χρειάζεται να στενοχωριέται, καθώς είσαι σίγουρος πως θα το ξεπεράσει. Διερεύνησε επίσης αν έχει συμβεί κάτι στο σχολείο που να την φόβισε. Το παιδί χρειάζεται χρόνο και κατανόηση για να επανέλθει.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος - Οικογενειακή θεραπεύτρια

Θέλει συνεχώς να κρατάει το χέρι κάποιου μεγάλου. Όταν λίγο χτυπήσει έστω και ελάχιστα, βάζει παραπονιάρικα τα κλάματα. Επίσης, δεν της αρέσει καθόλου να παίζει μόνη της και γενικά θέλει συνέχεια κάποιος να ασχολείται μαζί της. Υπάρχει κάποιος τρόπος να την βοηθήσουμε να γίνει πιο ανεξάρτητη; Πρέπει να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας και με ποιο τρόπο; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Α: Κάποια μωρά είναι πιο διστακτικά να περπατήσουν μονά τους. Κάντε υπομονή. Να την ενθαρρύνετε με διαφόρους τρόπους.

Μήπως έχει φοβηθεί από κάτι; Μήπως κάποιος γονιός ή οι γιαγιάδες, οι παππούδες είναι υπέρ-προστατευτικοί μαζί της ; Τα παιδιά αισθάνονται τους φόβους των άλλων χωρίς να λέγονται.
Η κόρη σας είναι σε μια ηλικία που δεν παίζει για πολυ ώρα μόνη της. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία θέλουν παρέα. Προσπαθήστε να βρείτε κάποια απασχόληση που να κεντρίζει το ενδιαφέρον της. Όταν μαγειρεύετε πάρτε την κοντά σας και δώστε της σκευή στην κουζίνα, πλαστικά μπολ κτλ να παίζει .
Μην βιαστείτε να γίνει ανεξάρτητη. Θα έρθει πολυ γρήγορα αυτή η στιγμή. Χαρείτε την όπως είναι και απλώς προσπαθήστε με διακριτικό τρόπο να την ενθαρρύνετε να κάνει κάποια πραγματάκια μονή της.π.χ. όπως να τρώει με το κουταλάκι το φαγητό της. Ή να συμμετέχει στο ντύσιμο της. Θα δείτε σε περίπου 6 μήνες θα το ζητεί από μονή της να είναι ανεξάρτητη και θα νοσταλγήσετε αυτή την άλικα.
Μελετήσετε την δική σας συμπεριφορά (μήπως από πιο μικρή την φοβίζατε με την συμπεριφορά σας) ας πούμε να μην απομακρύνετε από σας ή δεν την ενθαρρύνατε να περπατήσει όταν ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Ανάλογα τι ζητάτε από το παιδί ανταποκρίνεται.

Απαντά: Κάρεν Σιωτη Wolf, Παιδαγωγός

Καλησπέρα σας. Έχουμε ένα αγοράκι 8 χρονών και ένα κοριτσάκι 2,5 χρονών. Από το καλοκαίρι (Ιούνιος) ο γιός μας αντιμετωπίζει το εξής πρόβλημα: Όταν πήγαινε τουαλέτα σκουπιζόταν με μωρομάντηλα και κάποια στιγμή αποφασίσαμε εγώ και η γυναίκα μου να του μάθουμε να σκουπίζεται με χαρτί τουαλέτας. Του δείξαμε του μιλήσαμε και άρχισε να σκουπίζεται με χαρτί τουαλέτας. Μετά απο λίγες μέρες παρατηρήσαμε ότι άρχισε να λερώνεται πολύ ...}σε σημείο που κάποιες φορές να είναι εμφανές και εξωτερικά. (Εδώ παρατηρήσαμε ότι δεν πήγαινε τουαλέτα επειδή δεν ήθελε να αφήσει το παιχνίδι, αλλά αυτό είναι η δικιά μας εκτίμηση επειδή τον βλέπαμε να σφίγγεται). Του μιλήσαμε πάλι, του δείξαμε ξανά αλλά αποτέλεσμα δεν είδαμε. Επίσης κάποια μέρα ζορίστηκε πολύ κάνοντας τα κακά του και πόνεσε και παρατηρήσαμε ότι τώρα πηγαίνει τουαλέτα μπορεί και 5 φορές την ημέρα κάνοντας πολύ λίγο κάθε φορά και λερώνεται πάλι. Του μιλήσαμε, του ξαναμιλήσαμε ,του ξαναδείξαμε, του δώσαμε πάλι τα μωρομάντηλα του, του ξαναδείξαμε πως να σκουπίζεται σωστά, του είπαμε πολλές φορές ότι τα κακά πρέπει να βγαίνουν μόνα τους και όχι με το ζόρι, αλλά η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη.

Πολλές φορές λερώνεται και στα χέρια και επίσης βάζει τα χέρια του πίσω (μάλλον για να μην έρχεται σε επαφή το λερωμένο εσώρουχο με τον ποπό του).
Σήμερα μας ήρθε απο τα Αγγλικά του πάλι λερωμένος και πίσω αλλά και στα χέρια του και εχθές απο το σχολείο του. Είμαστε σε απόγνωση,δεν ξέρουμε τι να κάνουμε πλέον και που να απευθυνθούμε. Σας ευχαριστούμε πολύ. Α: Αγαπητοί γονείς, το παιδί φαίνεται να περνάει μιά φάση με τον έλεγχο των σφιγκτήρων του που είναι σημαντικό να ξεπεραστεί. Αυτό που είναι περίεργο είναι το πώς ξεκίνησε αυτή η φάση. Μήπως το παιδί δεν είχε ελέγξει απολύτως το θέμα αυτό και απλά δεν το είχατε αντιληφθεί;

Η συμβουλή μου είναι να μιλήσετε καταρχήν με τον παιδίατρό του για να αποκλείσετε την περίπτωση να υπάρχει κάτι παθολογικό. Υπάρχουν επίσης εναλλακτικοί τρόποι να βοηθηθεί το παιδί, όπως ο βελονισμός. Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε πως στο παιδί αυτό το θέμα δημιουργεί μεγάλο άγχος και ντροπή και πρέπει να το χειριστείτε με λεπτότητα και αγάπη.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Τον ξαναπαίρνω στο κρεβάτι μαζί μου και αυτό γινεται καθ'όλη τη διάρκεια της νύχτας. Ενώ κοιμάται μαζί μου ξυπνάει γιατί θελει να θηλάσει. Πιπίλα δεν ήθελε απο νεογέννητο.

Α: Είναι πολύ απλό. Ο γιός σας έχει συνηθίσει στο να τον θηλάζεται και να τον παίρνεται στο κρεββάτι σας. Η μόνη λύση είναι να πάρετε μια βαθιά ανάσα και να πάρετε την απόφαση να του βάλετε όρια. Δηλαδή να μην τον θηλάζεται στη διάρκαια της νύχτας. Μπορείτε να τον θηλάζεται ας πούμε μόνο μια φορά. Είναι δύσκολο αλλά τα μωρά μαθαίνουν γρήγορα εαν καταλάβουν οτι οι γονείς είναι σοβαροί σε αυτό που κάνουν. Προσπαθείστε να του δώσετε ένα ζωάκι ή καλύτερα κάτι που να μυρίζει από εσας. Ένα δικό σας νυχτικό ή μπλουζάκι. Θα πρέπει να ξέρετε οτι θα κλάψει και θα πρέπει να τον καθησυχάζετε. Να του λέτε οτι τον αγάπατε και είσαστε κοντά του. Δεν πρέπει να αισθανθεί οτι τον εγκαταλείπετε. Πρέπει να σας έχει εμπιστοσύνη και να αισθανθεί σιγουριά. Η αλλαγή της συμπεριφοράς θέλει χρόνο και πρέπει να έχετε υπομονή. Θα τον βάζεται στο κρεββάτι του. Όταν κλαίει θα τον αφήνετε για λίγο και μετά θα πηγαίνετε στο δωμάτιο του να τον χαιδεύετε... να του λέτε οτι είσαστε στο διπλανό δωμάτιο, οτι τον αγάπατε, οτι απλώς πρέπει να κοιμηθεί. Και ξανά και ξανά.

Απαντά: Κάρεν Σιωτη Wolf, Παιδαγωγός

Εχω προσπαθησει πολλες φορες να την ξανακοιμησω στο κρεβατι της αλλα κλαιει και τσιριζει και ξυπναει και τον αδελφο της με αποτελεσμα ολη νυχτα να ειμαστε ολοι ξυπνιοι. Απο κουραση και μονο την βαζω στο κρεβατι μου γιατι δεν αντεχω τοσο ξενυχτη. Πως να το χειριστω?

Α: Αγαπητή Στέλλα, θα σας κάνω κάποιες ερωτήσεις. Πιστεύω οτι οι απαντήσεις θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τι συμβαίνει: Έχετε σκεφθεί γιατί η κόρη σας κλαίει και δεν θέλει να κοιμηθεί μόνη της στο κρεβάτι της; Από πότε το κάνει αυτό; Μήπως κάτι έχει συμβεί που έχει αναστατώσει το παιδί, ίσως κάποια αλλαγή στην ζωή του (π.χ. παιδικός σταθμός). Μπορεί να έχει σχέση με τη γέννηση του αδελφού της; Δουλεύετε πολύ και δεν σας βλέπει; Θέλει να τραβήξει την προσοχή σας γιατί δεν έχει το χρόνο που θα ήθελε μαζί σας λόγο μικρότερου αδελφού; Κάλο είναι να ψάχνουμε την αιτία κάποιας συμπεριφοράς. Συχνά κάτι υπάρχει άλλα δεν το βλέπουμε. Έχει κάποιο αγαπημένο κουκλάκι ή ζωάκι να παίρνει μαζί της στο κρεβάτι;

Είναι σε μια ηλικία που μπορείτε να της μιλήσετε. Καταλαβαίνει πολλά πράγματα. Προσπαθήσετε να καταλάβετε γιατί θέλει να έρχεται στο κρεβάτι σας. Δώστε της κάποιο κίνητρο να θέλει να μείνει στο δικό της. Δώστε της κάποια καινούργια παιχνίδια να έχει μαζί της στο κρεβάτι ή κάποια χαρούμενα σεντόνια. Πείτε της πολύ ξεκάθαρα ότι ο καθένας έχει το κρεβάτι του και ότι την αγαπάτε πολύ και ότι είστε στο διπλανό δωμάτιο (για να αισθάνεται σιγουριά και όχι απόρριψη) αλλά ότι πρέπει να μένει στο κρεβάτι. Εάν κλαίει θα πηγαίνετε μέσα μετά από λίγο και θα της δείχνετε ότι είστε εκεί, άλλα δεν θα την παίρνετε στο δωμάτιο σας. Θα πρέπει να επιμείνετε λιγάκι αφού έχετε απαντήσει αυτά που σας ρώτησα. Είναι πρόβλημα με το αδελφάκι άλλα θα μάθει και αυτό να κοιμάται με το κλάμα της αδελφής του. Καλή συνέχεια.

Απαντά: Κάρεν Σιωτη Wolf, Παιδαγωγός

και συνήθως όταν το ένα νυστάζει το άλλο δεν μπορεί να κοιμηθεί. θέλω να τα τους φτιάξω χωριστά δωμάτια, πιστεύεται ότι είναι η κατάλληλη ηλικία για αυτό; τι μπορώ να κάνω για να αντιμετωπίσω την γκρίνια που με περιμένει; και κάτι ακόμα. Τα παιδάκια παίζουν συνέχισα μαζί, το αγόρι ζηλεύει οτιδήποτε παίρνει στα χεριά του το κοριτσάκι και της το παίρνει. Για τα «κοριτσίστικα παιχνίδια» ανησυχώ περισσότερο, τα παίρνω και του εξηγώ ότι είναι για κορίτσια και να παίζει με τα δικά του παιχνίδια; Θα ήθελα μια συμβουλή και για αυτό… Σας ευχαριστώ.

Α: Αγαπητή Χρυσούλα, θα πρέπει να σκεφτείτε γιατί σας ενοχλεί το οτι τα παιδιά μιλούν μεταξύ τους το βράδυ. Είναι επειδή σας κουράζει; Πώς το αντιμετωπίζετε μέχρι τώρα; Θα ήθελα να μου δώσετε περισσότερες πληροφορίες για να μπορέσω να σας βοηθήσω. Όσο για τα "κοριτσίστικα παιχνίδια", δεν πρέπει να ανησυχείτε. Τα παιδιά σ' αυτήν την ηλικία αποκτούν ταυτότητα φύλου, αλλά το ρόλο τους σε σχέση με το φύλο τους τον μαθαίνουν πολύ αργότερα, γύρω στα 6 που αρχίζουν να πηγαίνουν στο σχολείο. Καλό θα ήταν να διδάξετε στο αγόρι σας πως να μοιράζεται τα παιχνίδια με την αδελφή του και πως να σέβεται το δικό της χρόνο παιχνιδιού.. Αυτό είναι πιό σημαντικό θέμα. Ελπίζω να σας βοηθήσαμε.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Γεια σας αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα με τον 5 ετών γιο μας, όπου μέχρι και πριν λίγες μέρες έκανε κακά στο γιογιό. Αποφασίσαμε με τη σύζυγο μου να το σταματήσουμε αυτό. Μιλήσαμε στο μικρο και είπαμε ότι δεν θα πρέπει να κάνει πλέον κακά στο γιογιό άλλα στην τουαλέτα. Έχουμε πάρει ειδικό καθισματάκι για να είναι πιο άνετα ο μικρός, αλλά δεν δέχεται να κάτσει ούτε στη λεκάνη και κάνει ελάχιστα κακά αρκετές φορές την ημέρα ίσα που να λερώνει το βρακάκι του. Μας είπε ότι φοβάται, δεν θέλει, δεν του αρέσει και διάφορες δικαιολογίες. Του μιλήσαμε, του εξηγήσαμε ήρεμα αλλά και πάλι συνέχισε. Αναγκαστήκαμε να τον μαλώσουμε και πάλι συνεχίζει. Να σας ενημερώσω ότι από 2 ετών πηγαίνει στην τουαλέτα για τσίσα χωρίς κανένα πρόβλημα και επίσης ότι από 2 ετών έχει μάθει χωρίς πάνα να κοιμάται τα βράδια χωρίς να έχουμε πρόβλημα.

Α: Αγαπητέ Ηλία. Θα χρειαστεί να οπλιστείτε με λίγη υπομονή για να λύσετε αυτό το θέμα που αυτή τη στιγμή σας ταλαιπωρεί. Πολλές φορές τα παιδιά έχουν τους δικούς τους λόγους που επιμένουν σε κάποιες συμπεριφορές. Λόγους που εμείς δεν μπορούμε να τους φανταστούμε. Μπορεί για παράδειγμα να έχει ακούσει τυχαία στην τηλεόραση οτι από τη λεκάνη βγαίνουν κατσαρίδες ή ποντίκια. Το γεγονός οτι όταν κάνει κακά δεν μπορεί να κοιτάξει τη λεκάνη, η οποία λεκάνη δεν έχει πάτο (ενώ το γιογιό έχει!) μπορεί να του δημιουργεί φόβο. Όταν κάνει τα τσίσα του έχει έλεγχο της λεκάνης γιατί βλέπει μέσα. Η εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς μπορεί να είναι τόσο απλή. Μην του θυμώνετε, μην τον μαλώνετε. Το παιδί κάτι φοβάται. Μιλήστε του για να ανακαλύψετε τι είναι αυτό ώστε να μπορέσετε να τον καθησυχάσετε. Δώστε του χρόνο να το σκεφτεί και να ξεφοβηθεί.Η λύση σίγουρα θα βρεθεί.
(Καμμιά φορά η περιγραφή των φόβων που είχαμε εμείς ως παιδιά μπορεί να είναι λυτρωτική για τα παιδιά μας).

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

A: Αγαπητή Βασιλική, η αντίδραση του βρέφους είναι απολύτως φυσιολογική. Το μωράκι ζει ακόμη σε "συμβιωτική" κατάσταση με τη μαμά του, όπως όταν ήταν μέσα στη μήτρα. Η ζεστασιά του σώματός της, ο χτύπος της καρδιάς της και η μυρωδιά της, το κάνουν να νοιώθει ασφάλεια. Μην το βάζεις στην κούνια του αν δεν έχει κοιμηθεί βαθιά, και όταν το βάζεις, φρόντισε να το έχεις "περιορισμένο" σε μικρό χώρο (βάζοντας πχ κουβέρτες) για να νοιώθει οτι είναι μέσα σε αγκαλιά. Για τους κολικούς... δεν ξέρω να σου πω. Πάντως, το μωράκι είναι πολύ μικρό για να αυτονομηθεί! Μην ανησυχείς... θα κοιμηθεί μόνο του αργότερα.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Μέχρι τώρα τον κοίμιζα στην αγκαλιά μου καθιστή στο κρεβάτι και μόλις τον έπαιρνε ο ύπνος τον έβαζα στην κούνια του! Τώρα όμως είμαι έγκυος και με δυσκολεύει! Υπάρχει τρόπος να τον πείσω να κοιμηθεί μόνος του στην κούνια ή είμαι καταδικασμένη;; Σημειωτέον, δεν ακούει παραμύθια! ευχαριστώ για το χρόνο σας εκ των προτέρων.

Α: Αγαπητή Γιώτα, οπλιστείτε με υπομονή και πάρτε το απόφαση οτι είναι στο χέρι σας και όχι στου παιδιού σας ο τρόπος που θα κοιμηθεί. Μέχρι τώρα έχει συνηθίσει έναν τρόπο και δεν θα είναι εύκολο να τον "πείσετε" να δεχτεί κάτι άλλο. Εσείς όμως είστε ο γονιός και το παιδί αναγκαστικά θα πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται και στις δικές σας ανάγκες. Νομίζω οτι περισσότερο σας προβληματίζει η πιθανή άσχημη αντίδραση που θα συναντήσετε, παρά το οτι δεν ξέρετε πώς να το κάνετε! Το παιδί σας έτσι θα μάθει να δέχεται τις αλλαγές και να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα, κάτι εντελώς απαραίτητο για τη ζωή του. Καλή δύναμη.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Γειά σας. Η κόρη μου είναι 2,5 χρονών και στους 25 μήνες έμαθε τη τουαλέτα, μόνο στο μεσημεριανό και βραδυνό ύπνο χρησιμοποιούσαμε πάνα. Ξαφνικά πρίν από 1 μήνα περίπου αρχισε να λερωνεται πάλι μέχρι που δεν μου έλεγε τίποτα και τα έκανε πάνω της. Τις πρώτες μέρες αντέδρασα, κακώς βέβαια, αλλά μετά αποφάσισα να της βάζω την πάνα όλη μέρα και να μην ασχολούμε με το θέμα μόνο αν μου ζητήσει να πάει τουαλέτα. Να αναφέρω ότι όταν κόψαμε την πάνα η δεύτερή μου κόρη ήταν 2 μηνών και σκέφτομαι ότι ξαναγύρισε στη πάνα λόγο του μωρού, αλλά αν είναι αυτός ο λόγος που ξαναγύρισε στη πάνα έπρεπε να περάσουν τόσοι μήνες για να αντιδράσει; Ευχαριστώ.

Α: Aγαπητή Ρένα, καταρχήν καλή χρονιά με υγεία και χωρίς άγχος. Πρέπει να σου πω οτι οι παρατηρήσεις σου είναι πολύ εύστοχες. Είναι πιθανό η κόρη σου να αισθάνθηκε οτι αν δεν ασχολείσαι με την πάνα της δεν θα έχει τόση προσοχή όση το μωρό. Μην της θυμώνεις. Πρέπει να δείχνουμε πολύ υπομονή όταν τα παιδιά πισωγυρίζουν. Άλλωστε είναι ακόμα πολύ μικρή. Ο καλύτερος τρόπος είναι να αγνοησεις το θέμα και να ξαναπροσπαθήσεις το καλοκαίρι. Στο μεταξύ, δείχνε της πόσο περήφανη είσαι όταν καταφέρνει πράγματα (άσχετα με την τουαλέτα)που δείχνουν οτι έχει μεγαλώσει και είναι πιά "μεγάλη κοπέλα". Αυτό θα την ενθαρύνει να διαφοροποιηθεί από το μωρό. Καλή επιτυχία!

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

Ευχαριστω.

Α: Με αφορμή την ερώτηση σου Χρυσούλα, γράψαμε το άρθρο "Εκπαίδευση Τουαλέτας". Εκεί μπορείς να βρεις την απάντηση. Σε ευχαριστούμε για την ιδέα.

Απαντά: Τόνια Χανιώτη

Α: Ο γιός σας είναι ήδη στην ηλικία που μπορεί άνετα να χρησιμοποιήσει την τουλέτα και όχι το γιογιό. Ίσως θα έπρεπε να τον εμψυχώσετε και να μπορέσετε να συνειδητοποιήσετε οτι δεν είναι πιά το "μωράκι σας". Συμβουλευτείτε και τον παιδίατρο σας.

Απαντά: Κατερίνα Θωμοπούλου, Βρεφονηπιαγωγός

βρακάκι του εχω δοκιμάσει όλους τους τρόπους χωρίς αποτέλεσμα. Οση ώρα και αν τον αφήσω στο γιογιο ή στη λεκάνη δεν κάνει τίποτα και μόλις παίξει λίγο λερώνεται. Έχω αγοράσει κάθε είδους γιογιο ή καπάκι για τη λεκάνη και πάλι τίποτα. Τί πρέπει να κάνω σε λίγο θα αρχίσουμε παιδικό σταθμό και δεν θα τον κρατήσουνε.

Α: Αγαπητή Γιώτα. Καταρχήν σε προτρέπω να συζητήσεις το θέμα σου με τον παιδίατρο και να σιγουρευτείς οτι δεν υπάρχει παθολογικός λόγος που το παιδί δεν συγκρατεί τα κακά του. Θα μπορούσε να είναι μια ανωριμότητα των σφικτήρων και να χρειάζεται χρόνο ή κάποια αγωγή. Αν αποκλειστεί η παθολογική αιτιολογία, μετά το ξανασυζητάμε.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια

πως φταει ο θηλασμος και πως πρεπει να τον κοψω γιατι εκτος απο οτι προτιμαει το γαλα της κανω κακο, εκτος απο την σωματικη της αναπτυξη και στην ψυχολογικη. Κατα ποσο μπορει να ισχυει κατι τετοιο και με ποιες προυποθεσεις;

Α: Αγαπητή κυρία Π., είναι καλό που έχετε θηλάσει την κόρη σας. Απο ιατρικής πλευράς ο θηλασμός είναι απαραίτητος για 6 μήνες, διάστημα στο οποίο το παιδί έχει λάβει τα απαραίτητα αντισώματα απο τη μητέρα. Από ψυχολογικής πλευράς, το παιδί σας έχει ήδη μπει στην ηλικία που πρέπει να απεξαρτηθεί από τη μητέρα και θα πρέπει να σταματήσετε σταδιακά το θηλάσμό. Η κόρη σας σταδιακά θα αρχίσει να τρώει περισσότερο και εσείς θα μπορέσετε να ασχοληθείτε με άλλες πτυχές της ανάπτυξης του παιδιού καθώς και με τη σχέση σας με τον άντρα σας, που τώρα ίσως περνάει μια κρίση.

Απαντά: Τόνια Σταυρίδου, Ψυχολόγος-Οικογενειακή Θεραπεύτρια