Αντιμετώπιση κρίσης άγχους ή θυμού σε ένα παιδί

«Δε θέλω να πάω σχολείο», «Δε με παίζουν», «Φοβάμαι»… Όλοι έχουμε ακούσει αυτές τις προτάσεις από μια παιδική ψυχή. Ας δούμε πως μπορούμε να το στηρίξουμε:

Πόσο σημαντικό μπορεί να είναι για ένα παιδί, να νιώσει πως κάποιος το καταλαβαίνει αληθινά;

Σκεφτείτε πως εμείς οι ίδιοι ως ενήλικες σε μια δύσκολη στιγμή χρειαζόμαστε τη συμπαράσταση κάποιου, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί.

  

Μιλάμε πολλές φορές για τον σεβασμό στη προσωπικότητα του παιδιού. Πώς τον εννοούμε εμείς και τι αλήθεια σημαίνει;

Στην οποιαδήποτε αγωνία ενός παιδιού οφείλουμε να του δείχνουμε αρχικά πως το κατανοούμε και το συμπονούμε. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια «σύνδεση» μαζί του. Είμαστε εκεί γι’ αυτό. Για να το ακούσουμε πρώτα πρώτα.

  

Στη συνέχεια υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το καθησυχάσουμε και να αισθανθεί καλύτερα. Είτε ως γονιός είτε ως εκπαιδευτικός.

• Κάνουμε την εμπειρία του παιδιού δική μας. Αφηγούμαστε στο παιδί μια παρόμοια κατάσταση με τη δική του που βιώσαμε και εμείς όταν ήμασταν μικροί σαν αυτό. Δεν είναι απαραίτητο να είναι αλήθεια. Του λέμε ότι έτυχε να αισθανθούμε και εμείς κάποτε σαν αυτό και του αναφέρουμε πιθανό τρόπο που καταφέραμε να αισθανθούμε λίγο καλύτερα.

• Βάζουμε τον ενθουσιασμό μας. Προσπαθούμε να του αποσπάσουμε τη προσοχή δείχνοντάς του κάτι ή παρακινώντας το να κάνουμε κάτι μαζί παρουσιάζοντάς το με μεγάλο ενθουσιασμό και χαρά.

• Βάζουμε ή παίζουμε μουσική. Λέμε διάφορα τραγούδια και χορεύουμε ή ακόμα καλύτερα αν έχουμε μερικά μουσικά όργανα να παίξουμε τους μουσικούς! Αρέσει πολύ στα παιδιά και ξεχνιούνται όταν επεξεργάζονται μουσικά όργανα όπως μαράκες, ντέφι, ταμπουρίνο κ.α.

• Βάζουμε λίγη μαγεία …λίγη φαντασία. Δημιουργούμε μια φανταστική ιστορία, περιγράφοντας με το κατάλληλο ύφος το εκπληκτικό γεγονός που μας συνέβη.

• Χρησιμοποιούμε το παιχνίδι. Την οποιαδήποτε μορφή παιχνιδιού, είτε αυτό είναι ένα πραγματικό αγαπημένο παιχνίδι του παιδιού, είτε κάποιο αυτοσχέδιο δικό μας μουσικοκινητικό παιχνίδι.

 Όλα αυτά βέβαια πρέπει να κρίνουμε πότε πρέπει να τα εφαρμόσουμε.

Κάποιες φορές ίσως χρειάζεται να αφήσουμε και λίγο μόνο του το παιδί. Ίσως να έχει ανάγκη και αυτό. Με την έννοια πως σταματάμε να ασχολούμαστε για λίγο μαζί του.

Άλλες πάλι φορές βοηθά και μαλακώνει τη διάθεσή του μια αγκαλιά ή ένα χαμόγελο.

 

γράφει: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Photo Credit: Dalla* via Compfight  cc