Φυλετικές Διακρίσεις και μικρά παιδιά

 Την Sydney θα την καλέσουμε; Οχι, δεν θέλω

 Γιατί αγάπη μου, μαλώσατε;  Οχι

 Γιατί τοτέ;  Γιατι είναι μαύρο παιδάκι και τα μαύρα παιδάκια δεν είναι καλά.

Κόλλησα όταν διάβασα το παραπάνω. Είναι της Εβίτας Τασιοπούλου (από το blog της) και αμέσως της ζήτησα την άδεια για να το αναδημοσιεύσω στο Babytips. Με έβαλε σε σκέψεις για όλων των ειδών τις διακρίσεις, για το τι ξεστομίζουν τα μικρά μας για να κάνουν εντύπωση ( ή μήπως όχι ...) αλλά και το πως τους εξηγούμε εμείς οι γονείς. Διαβάστε το:

 

 

"Στενοχωρήθηκα πολύ προχθές..

Πριν από λίγες μέρες συζητούσαμε με τον Ορέστη για το ποιά παιδάκια ήθελε να καλέσει στα γενέθλια του. Αν και σε αυτή την ηλικία οι φιλίες μόνο σταθερές δεν είναι και αλλάζουν κάθε εβδομάδα, προσπαθούσα να τον βοηθήσω λέγοντας του διάφορα ονόματα και τσεκάροντας αντιδράσεις:

Eγώ: Την Sydney θα την καλέσουμε;

Ορ: Οχι, δεν θέλω

Eγώ: Γιατί αγάπη μου, μαλώσατε;

Ορ: Οχι

Eγώ: Γιατί τοτέ;

Ορ: Γιατι είναι μαύρο παιδάκι και τα μαύρα παιδάκια δεν είναι καλά

Εγώ: Τι;;; (με μάτια γουρλωμένα)

Ποιος σου είπε τέτοιο πράγμα? Oλα τα παιδάκια είναι ίδια και όλα είναι καλά!

Ορ: Ο Manou μου το είπε μαμά

 

Είχα να το λέω για το πόσο πολυεθνική είναι η τάξη του μικρού μας. Ήμουν σίγουρη πως με τέτοια ερεθίσματα ήμασταν σε καλό δρόμο για να μάθει από πρώτο χέρι την ανοχή απέναντι σε καθετί διαφορετικό.

Το συγκεκριμένο κοριτσάκι το γνωρίζει εδώ και 2 χρόνια σχεδόν και καμάρωνα το οτι κανένα παιδάκι δεν έμοιαζε να βλέπει το χρώμα της. Να όμως που χρειάζονται λίγα λεπτά και 2 λέξεις για να βάλουν σε μια παιδική ψυχούλα το σποράκι το κακό.

Μιλήσαμε πολύ μετά από αυτό.

Του έδειξα σε βιβλία άλλες φυλές, του εξήγησα πως το μόνο που έχει σημασία είναι το ποιοι είμαστε μέσα μας, αν είμαστε καλοί ή κακοί και πως το χρώμα ή η εμφάνιση μας είναι δευτερεύοντα. Δύσκολες έννοιες για ένα 4χρονο αλλά δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι.

Την επόμενη μέρα λοιπόν ο μικρός μου ανακοίνωσε πως το παιδάκι που του είπε την τρομερή ατάκα δεν είναι πια φίλος του. Του εξήγησε μάλιστα ο δικός μου πως ήταν πολύ άτακτο αυτό που είπε.

Τρελή περηφάνια η μαμά κουκουβάγια αλλά πλέον δεν εφησυχάζω!

Λυπάμαι και για το άλλο αγοράκι που δεν ξέρω αν η δική του η μαμά θα κάνει τον κόπο να του μιλήσει. Λυπάμαι και για τον μικρό μου που έχασε από τόσο νωρίς λίγη από την αθωότητά του. Λυπάμαι και για το κοριτσάκι που αν όχι ακόμα, σίγουρα σύντομα θα νιώσει στην ψυχούλα του τι πάει να πει φυλετική διάκριση.

Λυπάμαι γιατί νιώθω λίγη και αδύναμη να αλλάξω αυτή την αδικία.."

 

αρθρογράφος: Εβίτα Τασιοπούλου / πηγή: Here, there ... everywhere! blog

Σημείωση: η Εβίτα κατοικεί στο Antwerp, Βελγίου.