Πότε μιλάμε στους "ξένους"

Παρόλο που δεν είναι εφικτό πάντα να προστατεύουμε τα παιδιά μας από τους αγνώστους, μπορούμε να τα μάθουμε κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς ώστε να ξέρουν τι να κάνουν εάν κάποιος ξεπεράσει τα όρια.

  Photo Credit: ToniVC via Compfight cc

 "Συχνά, στη βόλτα, μας πλησιάζουν άγνωστοι άνθρωποι και μας χαιρετούν. Θέλω τα παιδιά μου να απαντούν ευγενικά, αλλά και να τους μάθω να μην μιλούν με αγνώστους. Πως θα το καταφέρω ώστε να μην μπερδευτούν;"

 

Η έκφραση "μην μιλάς με ξένους" είναι ευρέως διαδεδομένη, σε όλες τις οικογένειες, ως μέτρο προφύλαξης των παιδιών. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που πρέπει το παιδί να μιλήσει με κάποιον ξένο - άγνωστο. Σε ποιόν άλλον να στραφεί αν χαθεί  ή αν χρειάζεται βοήθεια; Ας μην είμαστε απόλυτοι. Καλύτερα να διδάξουμε στα παιδιά μας το πότε χρειάζεται να μιλούν με ξένους.

Όταν είστε έξω μαζί με τα παιδιά σας, αφήστε τα να χαιρετούν και να μιλούν με αγνώστους. Αφού ελέγχετε την κατάσταση, μπορείτε και να επέμβετε αν χρειαστεί. Όταν όμως το παιδί δεν βρίσκεται υπό την παρακολούθηση σας, τότε πρέπει να αντιμετωπίσει διαφορετικά τους αγνώστους.

1. Πείτε στο παιδί σας, ότι αν ένας άγνωστος το πλησιάσει και του προσφέρει βόλτα, γλυκά, παιχνίδια ή να τον βοηθήσει σε κάποια εργασία (π.χ. να βρει το σκύλο του που έφυγε τρέχοντας), το παιδί θα πρέπει να πει δυνατά ΟΧΙ και να απομακρυνθεί αμέσως.

 

2. Το επόμενο που πρέπει να κάνει, είναι να το αναφέρει στον ενήλικα που το συνοδεύει (γονιός, δασκάλα, νταντά).

 

3. Και το ίδιο πρέπει να συμβεί αν κάποιος άγνωστος, μα προσοχή, ίσως και γνωστός, φίλος ή συγγενής, ζητήσει από το παιδί να κρατήσει μυστικό, και αρχίσει να το αγγίζει σε ανάρμοστα μέρη ή του ζητήσει να αγγίξει αυτόν.

 

Τα περισσότερα παιδιά είναι προσεκτικά με τους ενήλικες που φαίνονται θυμωμένοι ή φοβισμένοι με κάτι.

Δυστυχώς οι παιδεραστές και οι απαγωγείς, γενικά οι άνθρωποι που θέλουν να πάρουν το παιδί, μοιάζουν κανονικοί άνθρωποι, συνηθισμένοι και φιλικοί προς τα παιδιά.

Έτσι, αντί να κρίνουμε κάποιον από την εμφάνιση του, ας μάθουμε τα παιδιά μας να κρίνουν κάποιον από τις πράξεις του.

Σημαντικό είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ακολουθούν το ένστικτο τους. Ας τα μάθουμε πως αν κάποιος τα κάνει να νιώσουν άβολα, ή αν νιώσουν πως κάτι δεν είναι σωστό, τότε χρειάζεται να απομακρυνθούν αμέσως.

Τι γίνεται όμως αν τα παιδιά είναι μόνα τους και χρειάζεται να ζητήσουν βοήθεια, από κάποιον άγνωστο άνθρωπο;

• Καταρχήν ας προσπαθήσουν να βρουν έναν άνθρωπο με στολή. Αστυνομικό, φρουρό ασφαλείας, υπάλληλο μαγαζιού.

• Αν δεν υπάρχουν ένστολοι άνθρωποι κοντά τους, μπορούν να απευθυνθούν σε γιαγιάδες - παππούδες, μητέρες με παιδιά, οικογένειες. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα μπορέσουν να τα βοηθήσουν αποτελεσματικά.

• Και πάλι θα πρέπει να εμπιστευτούν το ένστικτο τους. Αν κάτι δεν τους αρέσει σε κάποιον, να απευθυνθούν σε άλλον.

 

Παρόλο που δεν είναι εφικτό πάντα να προστατεύουμε τα παιδιά μας από τους αγνώστους, μπορούμε να τα μάθουμε κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς ώστε να ξέρουν τι να κάνουν εάν κάποιος ξεπεράσει τα όρια.

 

(c) The Nemours Foundation/KidsHealth. Reprinted with permission.