Θέματα Ανάπτυξης και Μεγαλώματος

Γεια σας. Θα ήθελα την βοήθεια σας.
Είμαι μαμά ενός αγοριού 3 χρόνων και αντιμετωπίζω πρόβλημα με τον ύπνο του στο κρεβάτι..
Θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μας..
Αυτό συνέβη από τις γιορτές που κοιμηθήκαμε όλοι μαζί στο τζάκι, και τώρα θέλει να κοιμάται ανάμεσα μας..
Στην αρχή ξεκίνησε να μη θέλει να κοιμάται στη κούνια του. Του πήραμε κρεβατάκι αυτοκίνητο με φώτα, με ήχους και δε
θέλει να κοιμάται εκεί..
Δοκιμάσαμε τα πάντα και το αποτέλεσμα το ίδιο. Ξυπνάει και έρχεται ανάμεσα μας και όταν τον πάρουμε και τον
ξανάπαμε στο δωμάτιο του κοιμάται στο πάτωμα..
Μίλησα και με τον ψυχολόγο του παιδικού σταθμού οποίος μου είπε να βάλουμε όρια και να τον αφήσουμε στο πάτωμα
θα πιαστεί και θα κοιμηθεί στο κρεβάτι του..
Όντως πιάστηκε άλλα το αποτέλεσμα?? Στρώνει το παπλωματάκι του κάτω και κοιμάται πάνω στο πάπλωμα..
Και για να μην τον πάρουμε είδηση και τον πάμε στο κρεβάτι του έρχεται αθόρυβα και τον βρίσκουμε πάντα έξω από
την πόρτα μας να κοιμάται στο πάτωμα..
Τι με συμβουλεύεται να κάνω?? Έχω απελπιστεί!!!
Έχουμε χάσει την προσωπική μας ζωή αφού έχουμε έναν άγρυπνο φρουρό έξω από την πόρτα μας..
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να μου απαντήσετε γιατί δε ξέρω τι άλλο να κάνω πια με το παιδί μου...

A: Αγαπητή μανούλα πράγματι αυτό που πρέπει να γίνει όπως σωστά σας συμβούλεψε και ο ψυχολόγος είναι να μπουν όρια και να μείνετε σταθεροί σε αυτά. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται με το να επαναλαμβάνετε στο παιδί σας καθημερινά πώς πρέπει να κοιμάται. Συζητήστε το ξανά μαζί του. Προτείνετέ του πως θα μπορεί πολύ πιθανόν τα σαββατοκύριακα όταν ξυπνάει να έρχεται στο κρεβάτι σας και να ξαπλώνετε μαζί απολαμβάνοντας τη συντροφιά σας. Κάθε βράδυ ωστόσο ο καθένας κοιμάται στο δικό του κρεβάτι και αυτό το λέτε και το δείχνετε με αποφασιστικότητα. Αναφέρετέ του πως δεν θέλετε να τον ξαναδείτε να κοιμάται στο πάτωμα. Προσωπικά κρίνω πως αν ακολουθήσετε καθημερινά μια σταθερή γραμμή και αφού πριν τις γιορτές δεν συνήθιζε να έχει αυτήν τη συμπεριφορά, μπορεί να την εξαλείψει πολύ πιο γρήγορα απ' όσο περιμένατε.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

γιατι την ακουω κανενα μισαωρο οπου μιλαει μονη της. Καποια στιγμη κλαιει και εκει πηγαινω την παιρνω αγκαλια, της δινω ντεπον γιατι λεω μηπως ποναει και μετα την κουναω κανενα μισαωρο γιατι δεν νυσταζει στο καροτσι οπου κοιμαται μετα το υπολοιπο της νυχτας. Το ερωτημα ειναι γιατι μπορει να ξυπναει; χανω καθε βραδυ δυο ωρες σιγουρα απο τον υπνο μου. Κανω κατι λαθος; Δεν αντεχω να την αφησω να κλαψει μεχρι να κοιμηθει αν αυτο πρεπει να κανω.Το βραδυ κοιμαται αμεσως κατα τις εννεα της δινω το γαλα την κραταω κανενα πενταλεπτο αγκαλια κοιμησμενη και την αφηνω στην κουνια. Βεβαια δεν της δινω καθε βραδυ ντεπον και επισης καποιο βραδυ μια φορα την εβδομαδα κοιμαται και ολο το βραδυ. Συγνωμμη για το μακροσκελες κειμενο ...

A: Αγαπητή Κατερίνα, δεν είναι ασφαλώς ιδιαιτερα καλή λύση το να την αφήνετε να κλαίει μέχρι να σταματήσει μόνη της καθώς θα νιώσει πως την εγκαταλείπετε. Για κάποιο λόγο προφανώς δε νιώθει ασφαλής προκειμένου να κοιμηθεί κανονικά μέχρι το πρωί. Διαφορετικά ίσως χρειάζεται να διαφοροποιήσετε λίγο το ωράριο του μεσημεριανού ύπνου για παράδειγμα. Δοκιμάστε σιγά σιγά να την βάζετε για ύπνο με το να είστε κοντά της στο κρεβατάκι της μέχρι να κοιμηθεί, προκειμένου να αποφύγετε όσο μεγαλώνει την συνήθεια να κοιμάται μόνο στην αγκαλιά σας. Όταν θα ξυπνάει το βράδυ κλαίγοντας, να πηγαίνετε κοντά της μετά από 1-2 λεπτά και όχι αμέσως. Προσπαθήστε να την ηρεμήσετε μιλώντας της, χαϊδεύοντάς τη στη πλάτη, ή παίρνοντάς την αγκαλιά να τη καθησυχάσετε και μ'ένα φιλί. Την ξανά αφήνετε στο κρεβάτι της και αποχωρείτε. Το πράττετε αυτό μέχρι να καταφέρει να ηρεμήσει και να κοιμηθεί στο τέλος ξανά. Ίσως πάρει κάποιο χρόνο μέχρι να τα καταφέρει αλλά θα μάθει εν τέλει να κοιμάται νιώθωντας ασφάλεια και χωρίς να είναι η δική σας παρουσία αναγκαία. Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Ε: Καλησπερα σας και συγχαρητηρια για τη δουλεια σας. Θα ηθελα να απευθυνθω στο συνεργατη σας παιδοψυχολογο οσον αναφορα το 2ο γιο μου. Απο 3 ετων του αρεσε να παιζει γυναικειους ρολους π.χ τη Χιονατη. Οσο μεγαλωνε με νταντα και τη γιαγια του - τωρα παει νηπιο - αρχισε να υιοθετει γυναικεια συμπεριφορα στα πλαισια της μιμισης ομως οχι συνεχεια. Ετσι ο συζυγος μου - ο οποιος μεχρι και πριν 6 μηνες δεν επαιζε καθολου μαζι του - αρχισε να τον μαλωνει και να τον χλευαζει για τη κοριτσιστικη συμπεριφορα του. Θελησε απο μονος του ομως να συμβουλευτουμε ψυχολογο. Ετσι και εγινε και μας παρακολουθει 6 μηνες τωρα. Αφου ειδε το μικρο μας εξηγησε οτι το προβλημα ειμαστε εμεις και το πως λειτουργουμε σαν οικογενεια και περισσοτερο ο συζυγος ο οποιος με την επικριτικη συμπεριφορα του τον απορριπτει. Μας εξηγησε οτι απο βιολογικης αποψης δεν τιθεται θεμα και οτι πιστευει οτι ο μικρος θελοντας να τραβηξει τη προσοχη ενος πατερα που τον απορριπτει και τον συγκρινει με το μεγαλυτερο παιδι - το οποιο ειναι γι αυτον φυσιολογικο αφου παιζει με αγοριστικα - κανει οτι κανει. Επισης του ειναι πιο οικειο το γυνακειο καθως το εχει σαν προτυπο καθως εγω και ολοι οι υπολοιποι συγγενεις το βλεπουμε ως ενα χαριτωμενο παιδι που δεν εχει ωριμασει ακομα. Προχθες στη συναντηση με τη νηπιαγωγο ενημερωθηκα οτι ο μικρος προτιμαει να παιζει μονο με τα κοριτσια στη ταξη του και οτι 2 φορες που τον εβαλε η δασκαλα του να παιξει με τα αγορια δεν ηταν χαρουμενος. Επισης του ειπε οτι δεν μπορει να παιζει με τα κουζινικα η με τις κουκλες. Εγω τον ρωτησα,καθως ενοχληθηκα απο τη ρατσιστικη συμπεριφορα της- παρενθεση την ενημερωσα οτι γνωριζω τι του αρεσει και τη οχι και οτι το κοιταμε το θεμα με ψυχολογο - και μου ειπε οτι τα αγορια παιζουν μονο με τον υπολογιστη στο σχολειο και δεν του αρεσει. Πειτε μου τι αλλο μα κανω καθως και ψυχολογος επιμενει οτι το 90% εξαρταται απο τη συμπεριφορα του συζυγου η οποια αλλαζει για λιγες μερες αλλα μετα επανερχεται στις επικρισεις .... αυτα τα κανουν τα κοριτσια, μην χορευεις σαν κοριτσι κ.λ.π. Και επιπλεον πως μπορω να βοηθησω τη νηπιαγωγο - δεδομενου οτι εχει ορεξη - ωστε να του αυξησει την αυτοπεποιθηση και να αισθανεται δυνατος και με τα αγορια. Γιατι για το δικο μου πιστευω ειναι οτι ο γιος μου κατα 99% εχει φτασει στο σημειο αυτο απο αναγκη γιατι μονο με τις γυνακες αισθανεται δυνατος και ευτυχισμενος και 1% να ειναι στη φυση του οποτε παω πασο, το βιωνω με ολα τα αισθηματα που μπορει να βιωσω αλλα βουβα και παραμενω διπλα του.

Α: Η ταυτότητα με το φύλο μας καθορίζεται σε μία ηλικία 4 μέχρι 6 ετών. Συνεπώς η παρούσα περίοδος κρίνεται εξαιρετικά κρίσιμη και καταλυτικής σημασίας για το μέλλον. Επίσης η κλινική εμπειρία μαρτυρά ότι η σεξουαλική επιλογή προς το ίδιο φύλο κατά 90% δεν οφείλεται σε ορμονικές δυλειτουργίες ή διαταραχές, αλλά σε ψυχοκοινωνικούς παράγοντες (κυρίως οικογενειακούς). Συγκεκριμένα για το ζήτημα που θίγετε, θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις: Συμφωνώ με τον ψυχολόγο, που σας παρακολουθεί, πως η λειτουργία της οικογένειας δρα κυρίαρχα στην συμπεριφορά του γιου σας κι ότι στα δυναμικά μεταξύ των μελών της οικογένειας πρέπει να αναζητηθεί η λύση του προβλήματος.
Ο σύζυγος είναι επικριτικός και χλευάζει το μικρό σας γιο. Αισθάνομαι, ωστόσο, ότι κι εσείς είστε εξίσου επικριτική απέναντί του συζύγου και του "φορτώνετε" περισσότερες ευθύνες από όσες του αναλογούν. Εσείς επιλέξατε τον συγκεκριμένο για σύζυγο, εσείς θελήσατε μαζί του να κάνετε τον πρώτο γιο και προφανώς επειδή όλα κυλούσαν καλά αποφασίσατε να κάνετε κι άλλο παιδί. Πώς ξαφνικά όλα αυτά άλλαξαν με τη συμπεριφορά του στο μικρό σας γιο;;; Εννοώ ότι δε μπορεί να άλλαξε ξαφνικά συμπεριφορά και τρόπο διαπαιδαγώγησης προς το δεύτερο παιδί, ούτε ότι ένας πατέρας που είναι απορριπτικός ή επικριτικός οδηγεί μοιραία το παιδί του προς το γυναικείο φύλο... Ασφαλώς έχει ευθύνες, ως γονιός του ίδιου φύλου με τα 2 παιδιά του, όμως κι εσείς συμμετέχετε στη διαπαιδαγώγηση τους. Όση επιρροή ασκεί εκείνος, θετική ή αρνητική, άλλη τόση κι εσείς. Προτιμώ λοιπόν να μιλώ για ευθύνες των γονιών κι όχι του ενός ή της άλλης. Η συμμαχία των δύο γονέων στο μεγάλωμα των παιδιών σας έχει χαθεί στην παρούσα φάση!
Το γεγονός ότι μεγάλωνε ο γιος σας με τη γιαγιά και τη νταντά δε μαρτυρά κάτι περίεργο. Τα περισσότερα παιδιά, που οι γονείς τους εργάζονται, μεγαλώνουν με γιαγιάδες ή νταντάδες, πριν ενταχθούν σε σχολικό πλαίσιο. Η οικειοποίηση συμπεριφορών κοριτσιστικών δε συσχετίζεται με τη γιαγιά ή την νταντά.
Σας παρακολουθεί ψυχολόγος κι εκείνος σίγουρα έχει σαφή εικόνα, εγώ μόνο υποθέσεις μπορώ να διατυπώσω... Νιώθω πάντως πως στην περιγραφή σας υπάρχει ξεκάθαρη συμμαχία του πατέρα με το μεγάλο γιο και της μητέρας με το μικρότερο... Ρισκάρω μάλιστα να υποψιαστώ ότι και στην οικογενειακή σας λειτουργία... ο πατέρας πλένει, κοιμίζει, παίζει... κυρίως με το μεγάλο γιο κι αντιστοίχως εσείς πλένετε, κοιμίζετε, παίζετε... κυρίως με τον μικρότερο.
Ο μικρός σας γιος προφανώς κερδίζει δευτερογενώς με τη συμπεριφορά του αυτή. Κερδίζει προσοχή; Κερδίζει τη συμμαχία της μητέρας του; Τιμωρεί τους γονείς του για κάτι; Διαφοροποιείται από όσα πιεστικά του ζητούν; Κρούει κάποιο καμπανάκι για επερχόμενο οικογενειακό κίνδυνο; Κρύβει πίσω από τη συμπεριφορά του κάποιο μεγαλύτερο οικογενειακό σας μυστικό ή πρόβλημα; Μπορεί κι όλα αυτά μαζί! Εντάσσω λοιπόν τη συμπεριφορά του γιου σας σε ένα ευρύτερο πλαίσιο οικογενειακής δυσλειτουργίας, που απλώς εξωτερικεύεται με τον τρόπο αυτό. Θα μπορούσε αντιστοίχως να υπάρχει ένα ψυχοσωματικό σύμπτωμα (τικ, τραυλισμός, ανορεξία) ή μία επιθετική - διασπαστική - δυσπροσαρμοστική συμπεριφορά κι όχι αυτή η κοριτσίστικη αντίδραση.
Συνεπώς αν δεν αναζητηθεί η βαθύτερη αιτία της "κοριτσίστικης" συμπεριφοράς του γιου σας και δεν επιλυθεί, δύσκολα θα αλλάξει η ροή των πραγμάτων. Και η νηπιαγωγός ό,τι κι αν κάνει δε θα είναι δραστικό και μόνιμο, καθώς η αιτία ειναι οικογενειακή και δε μπορεί να επιλυθεί στο σχολείο.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία

Απαντά: Κούκης Δημήτρης, Παιδοψυχολόγος (BA,MSc), ψυχοθεραπευτής παιδιών, εφήβων, οικογένειας

E: Γεια σας, ονομάζομαι Χρύσα και έχω μια κορούλα 31 μηνών. Aπό το καλοκαίρι έχει βγάλει τις πάνες (εκτός την βραδινή). Συνέβει το εξής γεγονός: πόνεσε μια μέρα πάρα πολύ στα κακά της και απο τότε (εδώ και ένα μήνα) κατά διαστήματα προτιμάει να τα κάνει στο βρακάκι της. Το πρόβλημα μεγάλωσε όταν με άκουσε να μιλάω στην παιδίατρο της και την άκουσε να μου λέει "δεν πειράζει άστη". Απο εκείνη την μέρα αρνείται να κάτσει στο γιογιό της και όταν την πηγαίνω εγώ να κάνει τα κακά της τα κόβει. Τι να κάνω? Να της ξαναβάλω πάνα ή την αφήσω?

A: Αγαπητή μανούλα, αφήστε τη για λίγο ακόμα όπως σας σύστησε και η παιδίατρος και αποφεύγετε σίγουρα να τη πιέζετε λέγοντάς της το πολλές φορές. Αν θέλετε μπορείτε να τη προσεγγίσετε και με έναν πιο έμμεσο τρόπο, ενθαρρύνοντάς τη όπως με το να της διαβάσετε μια σχετική ιστορία. Ίσως και να χρειαστεί να τη παραλλάξετε λίγο, προσαρμόζωντάς τη με το θέμα της μικρής σας. Ή πείτε μια δική σας μέσω μιας κούκλας... που δε θα θέλει να λερώσει το αγαπημένο της βρακάκι! Όταν πλησιάζουμε τα παιδιά με έναν πιο παιγνιώδη τρόπο, πολλές φορές είναι πιο εύκολο να καταφέρουμε αυτό που επιδιώκουμε από αυτά! Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Έχει δείξει προτιμήσεις σε κορίτσια, έχει βρει την «μελλοντική του γυναίκα» της πηγαίνει λουλούδια κλπ. Παίζει κυρίως με αγόρια, σε μαγαζιά με παιχνίδια διαλέγει πάντα αγορίστικα και φαίνεται ξεκάθαρη η σεξουαλική του ταυτότητα. Εχθές όμως έκανε πάλι το ίδιο με κάποιο άλλο αγοράκι μικρότερό του και δεν σας κρύβω ότι έχω ανησυχήσει πάρα πολύ. Πως πρέπει να το χειριστώ? Πρέπει να ανησυχώ?

A: Αγαπητή μητέρα,
προφανώς και δε τιθεται κάποιο θέμα για τη σεξουαλική του ταυτότητα και δε θα πρέπει να σας ανησυχεί αυτό.
Καλό θα ήταν επίσης να αποφύγετε να δώσετε περαιτέρω σημασία σε αυτή του τη συμπεριφορά, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να την ενισχύσει περισσότερο. Αν το ξανακάνει μπορείτε να του κάνετε μια πολύ ήρεμη και χαλαρή συζήτηση λέγοντας πως αυτό που κάνει δεν είναι σωστό και ευγενικό και ρωτήστε τον αν θα ήθελε να έκανε κάποιος το ίδιο σε εκείνον και αν θα του άρεσε. Πώς θα αισθανόταν?
Αναφέρετέ του επίσης το ενδεχόμενο ο φίλος του τον οποίο θα ξανά ενοχλήσει με αυτόν τον τρόπο, πιθανότατα να μη ξαναθελήσει να παίξει μαζί του. Θα το ήθελε κάτι τέτοιο?
Μέσα από τη κουβέντα σας προσπαθήστε γενικότερα να αντιληφθείτε τι αισθάνεται εκείνος για αυτό που κάνει. Σίγουρα βρίσκοντάς το και ίσως ως παιχνίδι χαίρεται και τον ευχαριστεί. Είναι σωστό όμως να χαίρεται με κάτι τέτοιο που δεν είναι σωστό? "
Παίξτε" για λίγο με τα συναισθήματά του και σταματήστε το εκεί χωρίς να ξανά αναφερθείτε σε αυτό. Ακόμα και στη περίπτωση που το επαναλάβει μη δώσετε σημασία και απλά δείτε το ξανά με το καιρό αν συνεχίζει να το επαναλαμβάνει.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Ε: Καλησπέρα σας ο μικρός μου είναι 32 μηνών είναι αρνητικός με το θέμα του γιο γιο και αρνείται να βγάλει τη πάνα.
Tις τελευταίες μέρες βάζει στο μπάνιο το χέρι του στο ποπο του και όταν τον ρωτάω αν κάτι τον ενοχλεί μου λέει ότι πονάει αλλα μετά το ξεχναει. Δεν είναι δυσκοιλιος. Θεωρώ ότι δεν πρέπει να τον μαλωσω. Ανησυχώ λίγο !
Πρέπει να κάνω κατι?

Α: Το να βγάλει ενα παιδί τις πάνες ειναι δύσκολος οχι όμως ακατόρθωτος στόχος
Πιθανά το δικό σας παιδι να μην ειναι ακόμη έτοιμο.Ο μύθος οτι τα αγοράκια συνήθως αργούν περισσότερο απο τα κοριτσάκια ειναι τελικά αληθινός .
Η λύση σίγουρα δεν ειναι να μαλώσετε το παιδι σας.Μην το πιέζεται .Αφηστε το για λίγο καιρό να ξεχαστεί .
Στη συνέχεια ξεκινήστε πάλι την προσπάθεια αλλά πιο δελεαστικά
Πάρτε ένα γιο γιο με όμορφα σχήματα ή βάλτε στη λεκάνη της τουαλέτας το ειδικό κάθισμα για παιδιά .
Μιλήστε στο παιδί σας πείτε του για το πόσο πολύ μεγάλωσε και ότι τώρα θα πηγαίνει στην τουαλέτα όπως οι άντρες , όπως ο μπαμπάς .

Απαντά: Dr.Αρετή Θεοχαρούδη-Σιγανού, Παιδίατρος

Ε: Έχω μια κόρη 13 μηνών, είναι πολύ ανεξάρτητη γενικά, κοιμάται μόνη της στο κρεβάτι της από 3 μηνών, και εκτός από περιόδους με δόντια, κοιμάται ήσυχα, χωρίς πρόβλημα, τη βάζω ξύπνια στη κούνια της κ κοιμάται χαμογελώντας.
Τα ωράρια της μέχρι στιγμής ήταν 20.30, 21.00-6.30,7.00. Την τελευταία εβδομάδα (παρόλο που κουράζεται πολύ περισσότερο λόγω καλοκαιριού) ξυπνάει στις 5.00-5.30..και το θέμα είναι πως έχει αλλάξει η συμπεριφορά της όταν πηγαίνω στην κούνια. Αν την αφήσω να κλάψει-γκρινιάξει λίγο (μήπως και ξανακοιμηθεί) όταν θα πάω να την δω συμπεριφέρεται σαν θυμωμένη... την πιάνει υστερικό κλάμα, δεν θέλει να την πάρω αγκαλιά κ να την βγάλω από την κούνια και ηρεμεί μετά από μεγάλη προσπάθεια δείχνοντας ότι όλα της φταίνε... είναι όντως θυμός ή κάτι άλλο ?
Πως μπορώ να το αντιμετωπίσω ? Με αδιαφορία ? Να την σηκώνω νωρίς για να μην φτάνει σε αυτό το σημείο ?

Α: Φαίνεται πως μέχρι στιγμής από βρέφος η μικρούλα σας έχει αποκτήσει μια καλή συνήθεια ύπνου. Για την αλλαγή στη συμπεριφορά της που βλέπετε τώρα, σκεφτείτε μήπως άλλαξε κάτι ως προς τη καθημερινή σας ρουτίνα, είτε συνέβει μια οποιαδήποτε άλλη αλλαγή στο περιβάλλον σας.
Είναι γεγονός ωστόσο πως όσο μεγαλώνει ένα παιδί, τόσο αλλάζει και το ωράριο του ύπνου του. Οι ανάγκες του ύπνου μειώνονται. Ελένξτε αν ο χρόνος του ύπνου της είναι ικανοποιητικός, αν χρειάζεται να μειώσετε ή να αυξήσετε την ώρα του ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας (προκειμένου να κοιμάται καλύτερα και το βράδυ). Με τη συμβουλή και του παιδιάτρου σας, να βεβαιωθείτε προηγουμένως πως δεν υπάρχει κάποιος λόγος υγείας, όπως το να πονάει ίσως κάπου. Αυτό θα το διαπιστώσετε και αν η συγκεκριμένη της συμπεριφορά παρουσιάζεται και μες την ημέρα... και όχι μόνο το βράδυ.
Ως προς τη δική σας συμπεριφορά απέναντί της εκείνη τη στιγμή, μπορείτε να συνεχίσετε να πηγαίνετε να τη βλέπετε μετά απο 2 λεπτά αφότου κλάψει, προσπαθήστε να την ηρεμήσετε χωρίς απαραίτητα να την πάρετε αγκαλιά και ξαναβγείτε από το δωμάτιο. Μη μείνετε μαζί της μέχρι να ηρεμήσει παρά μόνο να την επισκέφτεστε ανα 2-3 λεπτά.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Εχω ενα αγορακι 12 μηνων. σαν μωρο ηταν αρκετα ησυχο κοιμοταν και κοιμαται ακομα ολη τη νυχτα. η συμπεριφορα του αλλαξε περιπου 9 μηνων, τωρα που περπαταει πειραζει ολα τα πραγματα στο σπιτι δεν ακουει με τιποτα στο οχι και οταν τον απομακρυνω τσιριζει.αυτο ομως που με προβληματιζει ειναι οτι χτυπαει με το παραμικρο. γιατι τοση νευρικοτητα ξαφνικα; δεν καθεται καθολου στην αγκαλια μου διαρκως ειναι στην κινηση. μπορει να φταινε τα δοντια; εχουμε μονο 3 και ενα στομα πρησμενο. πως μπορω να του φερθω;

A: Αγαπητή μου Μαρία,
η συμπεριφορά του μικρούλη σου που περιγράφεις πολύ πιθανόν όπως λες να οφείλεται και στα δοντάκια που βγάζει. Από την άλλη πάλι, ο ίδιος βρίσκεται στο στάδιο της εξερεύνησης όπου όλα θέλει να τ'αρπάξει και να τα γνωρίσει. Να αποφεύγεις τη συνεχή κόντρα μαζί του όπως και τις τυχόν πολλές φωνές γιατί το ίδιο θα κάνει και αυτός. Η νευρικότητα και η αντιδραστικότητα αυτή που βγάζει είναι γιατί δυσκολεύεται ακόμα να εκφράσει λεκτικά το θυμό που'χει εκείνη τη στιγμή. Βοήθησέ τον να ικανοποιήσει τη περιέργειά του κάποιες φορές που σου'ναι δυνατόν και θεωρείς πως είναι ασφαλές να "γνωρίσει" αυτό που θέλει. Πάντα φυσικά μέσα στα πλαίσια της οριοθέτησης που είναι αναγκαία για 'σένα.
Αν δε θέλει να τον πάρεις αγκαλιά σαφώς μη τον πιέζεις. Θα'ρθει σίγουρα η στιγμή που θα αναζητήσει από μόνος του τη ζεστή αγκαλιά σου. Κάτσε παραδίπλα του και μίλα του. Άρχισε να λες ίσως και κάποιο τραγουδάκι, να του αποσπάσεις τη προσοχή και γιατί όχι δειλά δειλά να σ'ακολουθήσει! Βάλε μουσική και ενθάρρυνέ τον να χορέψει μαζί σου. Καθήστε στο πάτωμα και κάντε ποδηλατάκι με τις ανάλογες κινήσεις των ποδιών! Μπορείς να επινοήσεις και άλλους τρόπους προκειμένου να τον βοηθήσεις να εκτονωθεί.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Δεν ξέρω τι μπορει να συμβαίνει. οι σχέσεις είναι καλές.
Μήπως προσπαθεί να επιβληθεί ? μήπως επειδη η αδερφή του είναι 10 χρονών? λόγω του παιδικού σταθμού?
πραγματικα δεν ξέρω των λόγο και πως να το αντιμετωπίσω..
ευχαριστώ..

Α: Aγαπητή μητέρα,
Δεν μου δίνεται σχεδόν κανένα στοιχείο για τον γιό σας και το περιβάλλον του όποτε μπορώ να σας απαντήσω μόνο με ερωτήματα:
Μήπως και κάποιος άλλος στο σπίτι μιλάει πολύ φωναχτά ? (καμμιά φορά είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι το παιδί μας κάνει σαν και εμάς).
Όταν λέτε «οι σχέσεις είναι καλές» δεν μου δίνετε να καταλάβω πως είναι: το «καλές» το κρίνετε εσείς ενώ εγώ χρειάζομαι να δω πως είναι.
Μήπως απλά το παιδί σας δεν ακούει καλά? Αν δεν είστε σίγουρη κάντε τον απαραίτητο έλεγχο!
Αν ωστόσο θέλετε χρειάζεται να περιγράψετε πιο αναλυτικά το παιδί και την ζωή του!

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Για παράδειγμα αντι για 'βλέπω' θα πει 'πεπω' και όταν θα το συλλαβίσουμε μαζί άλλη φορά θα το πει σωστά και άλλη θα πει 'βλεπεπω'. Στον καθημερινό της λόγο θα πει ότι θέλει με τον τρόπο της άλλα δεν χρησιμοποιεί άρθρα,για παράδειγμα αντί να πει 'μαμά θέλω να βάλω τα παπούτσια μόνη μου' θα πει 'μαμά βάλω μόνη πουκια, καμου αυτά'.
Είμαι πολύ αγχωμένη γιατί με το γιο μου 4,5 τώρα, δεν αντιμετώπισα τέτοιο θέμα αφού από 1,5 ετών μιλούσε πολύ καθαρά και κάναμε ολόκληρη συζήτηση αλλά με τη μικρή αγχώνομαι γιατί είναι πανέξυπνη αλλά δεν ξέρω πως να την βοηθήσω και πότε ειναι η κατάλληλη στιγμή να την πάω σε κάποιον ειδικό.

A: Αγαπητή αναγνώστρια,
παρότι τα παιδιά μιας οικογένειας έχουν πολλά κοινά βιολογικά στοιχεία ο τρόπος που αναπτύσσονται είναι πάντα διαφορετικός. Έτσι λοιπόν αν και σε γενικές γραμμές είναι χρήσιμο να συγκρίνουμε την ανάπτυξη μεταξύ των παιδιών μιας οικογένειας, κάποιες φορές μπορεί να τα αδικούμε.
Για ένα παιδί 2-3 ετών γενικά ισχύει πως:
Ο λόγος είναι καταληπτός 50-75%.
Εκφράζει την ανάγκη για τουαλέτα. (πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά).
Ζητάει αντικείμενα με το όνομά τους.
Δείχνει τις εικόνες σε βιβλίο ονομάζοντάς τις.
Αναγνωρίζει διάφορα μέρη του σώματος.
Ακολουθεί απλές εντολές και απαντά στις απλές ερωτήσεις.
Απολαμβάνει να ακούει μικρές ιστορίες, τραγούδια και ρυθμούς.
Κάνει ερωτήσεις με 1 ή 2 λέξεις.
Χρησιμοποιεί φράσεις 3-4 λέξεων, με Υποκείμενο - Ρήμα - Αντικείμενο
Χρησιμοποιεί μερικές προθέσεις ,άρθρα, ρήματα στον ενεστώτα, ομαλό πληθυντικό και ανώμαλους τύπους στον αόριστο.
Έχει αντιληπτικό λεξιλόγιο (δηλ. καταλαβαίνει) 500 ως 900 ή περισσότερων λέξεων.
Έχει εκφραστικό λεξιλόγιο (δηλ. λέει) 50 ως 250 ή περισσότερων λέξεων (ραγδαία ανάπτυξη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου).
Παρουσιάζει πολλαπλά γραμματικά λάθη.
Καταλαβαίνει τα περισσότερα πράγματα από αυτά που του λέγονται.
Μιλάει με δυνατή φωνή.
Χρησιμοποιεί τα φωνήεντα σωστά.
Χρησιμοποιεί σωστά σύμφωνα σε αρχική θέση.
Χρησιμοποιεί περίπου 27 φωνήματα (δηλ. τους διαφορετικούς ήχου της γλώσσας όπως κ, π, τ, δ, θ, φ, β, γ, ζ, λ, ν, μ και άλλα).
Χρησιμοποιεί το βοηθητικό "είναι".
Χρησιμοποιεί μερικά ομαλά ρήματα στον αόριστο, κτητικά μορφήματα (μου, σου, του), αντωνυμίες και προστακτική.
Σε περίπτωση που για το παιδί σας δεν ισχύουν αρκετά από τα παραπάνω τότε θα ήταν χρήσιμο να επισκεφτείτε ένα/μια λογοθεραπευτή/τρια. Εκεί θα γίνει μια λεπτομερής αξιολόγηση και θα σας δοθούν συμβουλές για την ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας. Με εκτίμηση, Γιάννης Μπουρδάκης Λογοθεραπευτής Μsc / Πρόεδρος Επιστ. Επιτροπής Σύλλογος Λογοπαθολόγων-Λογοθεραπευτών Ελλάδος / www.selle.gr,

Γεια σας, σας ειχα ξαναγραψει για το προβλημα που ειχα με τον γιο μου στο προνηπιο. Δεν ειχα διευκρινησει οτι φετος για πρωτη φορα πηγε σχολειο, δεν ειχε ξαναπαει. Τον αυγουστο θα κλεισει τα 5.
Απο τον Σεπτεμβρη μεχρι τον Φεβρουαριο δεν συμμετειχε πουθενα ουτε μιλουσε καθολου. Οι δασκαλεσ του μου ειχαν πει οτι θα αφησουν το παιδι να παρει το χρονο του και δεν τον ζορισαν πουθενα. Ειχα ρωτησει και ειδικο και μου ειχε πει οτι 6 μηνες με την ιδια συμπεριφορα ειναι μεγαλο διαστημα και επρεπε να ασχοληθουν περισσοτερο μαζι του. Εκεινεσ τιποτα.
Τον πηγα σε αναπτυξιολογο ο οποιοσ μου ειπε οτι το παιδι δεν εχει καποιο σοβαρο προβλημα. Ειναι ντροπαλοσ και με ολη την κατασταση εκει, διαλεξε αυτον τον τροπο. Διαγνωση...επιλεκτικη αλαλια και να τον αλλαξω αμεσως σχολειο.
Τον πηγαμε αλλου, απο μεσα Μαρτιου μεχρι και τωρα, εξηγησαμε την κατασταση στις δασκαλες εκει, ενδιαφερθηκαν πολυ για το παιδι και προσαρμοστηκε πολυ γρηγορα αλλα ακομα δεν μιλαει.
Εδω θελω να διευκρινησω οτι μονο στο σχολειο εχει αυτην την αλαλια...εκτος σχολειου ειναι λαλιστατος. Και με αγνωστους μπορει να ειναι ντροπαλος στην αρχη αλλα μετα ξεθαρευει.
Θελω να σας ρωτησω λοιπον, ειναι λογικο που ακομα δεν μιλαει στο σχολειο?
θελει πολυ χρονο ακομα?
Οταν τον ρωταω γιατι δεν μιλαει μου λεει οτι ντρεπεται!
Ευχαριστω πολυ!

Α: Αγαπητή μητέρα ,
Αφού έχει περάσει τόσος χρόνος είναι πολύ σημαντικό να αναζητήσετε τις αιτίες της εκλεκτικής αλαλίας !
Όπως κατανοείτε , το παιδι στερείται της φυσιολογικής επικοινωνίας με τους συνομιλήκους του , με τις δασκάλες του , περνάει ο καιρός και κανείς δεν κατανοεί ποιο άγχος του έχει δημιουργήσει αυτό το σύμπτωμα. Εξάλλου είναι σημαντικό να το θεραπεύσετε πριν το παιδί πάει στο Δημοτικό .
Οι αιτίες φυσικά είναι ψυχολογικές και καλό είναι να απευθυνθείτε σε κάποιο Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο . Ανάλογα πού μένετε αυτά τα Κέντρα που είναι δημόσια υπάρχουν στην Νέα Σμύρνη , στο Ψυχικό , στην Λυκόβρυση και στην Παλλήνη. Υπάρχει ακόμα και το Κέντρο Παιδοψυχικής υγιεινής του ΙΚΑ στο κέντρο της Αθήνας και έχει πολύ αξιόλογη επιστημονική ομάδα!

Απαντά: Dr.Αρετή Θεοχαρούδη - Σιγανού, Παιδίατρος (e-paidiatros.com)

A: Συμβαινει πολύ συχνά σε αυτή την ηλικία. Καντε υπομονή και κυριως μη δείξετε ότι είστε αγχωμένη στο παιδί.
Σχετικά με τα θρεπτικά συστατικά που πρέπει να λαμβάνει ένα παιδί στη διατροφή του μην ανησυχείτε γιατί πολύ σύντομα θα επανέλθει στις διατροφικές της συνήθειες.

Απαντά: Dr.Αρετή Θεοχαρούδη - Σιγανού, Παιδίατρος (e-paidiatros.com)

Α: Αγαπητή Έφη, το πιπίλισμα του δαχτύλου αποτελεί μια ηρεμιστική πράξη για το παιδί που όμως είναι αλήθεια πως δύσκολα την απορρίπτουν. Γι'αυτό και χρειάζεται υπομονή απ'τη μεριά σας και να αποφεύγετε να τον πιέζετε στο να μη το κάνει. Αντιθέτως μπορείτε όποτε τον βλέπετε να είναι με το δάχτυλο στο στόμα, να του αναθέτετε μια δραστηριότητα που θα του αρέσει και θα πρέπει να απασχολεί τα χέρια του (να σας βοηθήσει με κάτι που κάνετε, να σας φτιάξει μια ζωγραφιά, να φτιάξει παζλ κλπ). Αν κοιμάται και πιπιλίζει το δάχτυλο, αφαιρέστε το ήρεμα. Μπορείτε ακόμα μιας και είναι και σε ηλικία όπου μπορεί να συζητήσει και να καταλάβει, να μιλήσετε κάποια στιγμή για την υγιεινή και τα μικρόβια. Υπάρχουν διάφορα βιβλιαράκια για τα παιδιά αυτής της ηλικίας, όπου μαθαίνει το παιδί να προσέχει να μη βάζει τα χέρια στο στόμα, καθώς έχουν μικρόβια πολλές φορές και μπορεί να βγάλει κάποιο σπυράκι. Επιβραβεύστε τον όποτε βλέπετε πως δε το κάνει. Δώστε του κάποιο αγαπημένο αυτοκόλλητο και πείτε του πως θα πάρει κι άλλο αν προσέξει να μη βάλει το δάχτυλο στο στόμα για τα επόμενα 5 λεπτά. Αν το πρόβλημα επιμένει για πολύ καιρό, ίσως θα ήταν καλό να συμβουλευόσασταν έναν παιδοδοντίατρο.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ 18 ΜΗΝΩΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΜΑ. ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΛΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ.
3 ΤΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑΜΕ ΜΕ ΩΤΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΛΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΝΑΡΡΩΣΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΙΩΣΗ ΚΡΥΩΜΑΤΟΣ. (ΑΚΟΜΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΕΡΝΟΥΜΕ) ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΝΑ ΞΕΝΙΝΙΑΣΜΑ ΚΑΙ ΜΑΜΑΚΙΑΣΗ. ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΝΩ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΑΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 6 ΤΟ ΠΡΩΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΜΥΞΟΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΑΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ 30 ΦΟΡΕΣ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ.
ΑΠΑΝΤΑΩ ΠΑΝΤΑ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ ΕΙΤΕ ΠΑΩ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ?
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΜΙΣΗ ΜΗΝΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ..
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ?

A: Όταν το παιδάκι μας είναι άρρωστο είναι λογικό να του δείχνουμε μια ακόμη περισσότερη φροντίδα την οποία όμως πολλά παιδιά τη συνηθίζουν και την αναζητούν και αφού αναρρώσουν. Αυτό προφανώς συνέβη και με τον μικρούλη σας καθώς νιώθει ανασφάλεια και θέλει να ξέρει και να αισθάνεται πως είστε δίπλα του συνέχεια. Ίσως και για το λόγο που ήταν αρχικά περισσότερο δεμένος με το μπαμπά, με αφορμή την αδιαθεσία του κατάλαβε πόσο ανάγκη είχε και τη δική σας παρουσία και προσοχή. Προσπαθήστε όσο είναι ξύπνιος και δραστήριος μέσα στη μέρα, να κάνετε πράγματα μαζί αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει και πως θα πρέπει να παραλείψετε δικές σας υποχρεώσεις ή κάποια δουλειά του σπιτιού. Καθώς παίζετε για παράδειγμα, μπορείτε να του πείτε πως ήρθε η ώρα να ετοιμάσετε το φαγητό και πρέπει να κάτσει εκεί για λίγο μόνος του (στον ίδιο χώρο με 'σας). Θα συνεχίσει να παίζει χωρίς εσάς, γιατί έτσι πρέπει και θα μπορεί και να σας παρακολουθεί. Με τη συμπεριφορά σας θα του μάθετε σιγά σιγά πως δε γίνεται να είστε όλη την ώρα μαζί του. Μην ενδώσετε σε τυχόν κλάματά του, αλλά να είστε ήρεμη αποπνέοντας και μια σιγουριά πως αυτό πρέπει να γίνει και είναι απολύτως φυσιολογικό. Κάνετε πολύ καλά το βράδυ όπου του μιλάτε απ'το δωμάτιό σας και δε μπαίνετε συνέχεια στο δικό του. Δοκιμάστε σταδιακά να αυξάνετε και το χρόνο αναμονής όπου θα του απαντάτε ή που θα πηγαίνετε κοντά του. Όποτε θα μπαίνετε στο δωμάτιό του αρκεί το να σας δει πιο μακριά απ'το κρεβάτι του, μιλώντας του ήρεμα και γλυκά, εξηγώντας του πως θα πρέπει να κοιμηθεί, πως τον αγαπάτε και είστε εκεί. Πρόκειται για μια περίοδο προσκόλλησης όπου σ'αυτή την ηλικία τα περισσότερα παιδιά τη περνάνε και με το καιρό περιορίζεται.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Αυτό γίνεται περίπου 2 χρόνια τώρα. Όταν ρώτησα τον παιδίατρο της, μου είπε οτι είναι ψυχολογικό...αλλα μπορεί να σταματήσει κάποια στιγμή.
Είναι παιδί χαμηλών τόνων και θα έλεγα εσωστρεφής. Πηγαίνει στον παιδικό σταθμό αλλα δεν εχω αντιληφθεί να γίνεται κάτι που να την αγχώνει εκεί, αντίθετα μου λεει οτι περνάει ωραία.
Θα πρέπει να ζητήσω βοήθεια ειδικού ή μήπως θα πρέπει να ηρεμήσω και να το αφήσω να περάσει;
Σας ευχαριστώ

A: Aγαπητή μητέρα ,
Ακόμα και τα πιο ήρεμα παιδιά με καλή προσαρμογή βιώνουν διάφορα άγχη μεγαλώνοντας κάτι που είναι εντελώς φυσιολογικό.
Ο ύπνος είναι μια κατάσταση χαλάρωσης στην οποία «βγαίνουν» αυτά τα άγχη είτε με την μορφή «κακών ονείρων» , είτε με κάποιες αφυπνίσεις είτε με τρίξιμο των δοντιών ή παραμιλητό.
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας εάν δεν συντρέχουν και άλλοι λόγοι.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Η μικρή μου κόρη είναι δυόμιση ετών. Είναι ιδιαίτερα ανασφαλής από μωρό και ιδιαίτερα με ξένο κόσμο. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα της. Τους τελευταίους 5 μήνες δεν θέλει να κοιμηθεί στο κρεβάτι της χωρίς την παρουσία της μαμάς ή του μπαμπά, λέγοντας σαν δικαιολογία ότι έχει λύκους. Τό πρόβλημα επιδεινώθηκε τις τελευταίες 20 μέρες όπου ο πατέρας της έπιασε νυχτερινή δουλειά και δεν μπορεί να κοιμηθεί καθόλου στο κρεβάτι της από υπερένταση παρότι εγώ κάθομαι δίπλα της και την καθυσηχάζω, μετά από λίγο φεύγω λέγοντας της ότι είμαι δίπλα και την ακούω. Για να μην μακρυγορώ, αναγκάζομαι καθότι η ώρα έχει φτάσει 12 τα μεσάνυχτα και δεν μπορεί να κοιμηθεί με τίποτα, να την παίρνω στο κρεβάτι δίπλα μου να κοιμάται και κατόπιν να την μεταφέρω στο δικό της, όπου κοιμάται μέχρι το πρωί. Δεν ξέρω εάν πράτω σωστά που την παίρνω στο κρεβάτι μου έστω και για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα γιατί είναι πονηρούλα και το συνηθίζει και πιστεύω ότι δεν θα ξανακοιμηθεί στο κρεβάτι της από μόνη της. Θα ήθελα την γνωμη σας.

A: Aγαπητή μητέρα,
Οι νυχτερινοί φόβοι είναι απόλυτα φυσιολογικοί για κάθε παιδί σε αυτήν την ηλικία.
Το καθένα βέβαια το ζει με τον δικό του τρόπο! Αυτό που έχετε να κάνετε είναι να την παρηγορήσετε στην αγκαλιά σας, να την φιλήσετε, να της πείτε ότι την καταλαβαίνετε που φοβάται και να της βάλετε έναν φύλακα –άγγελο, μια καλή μαγισσούλα, μια καλή νεράιδα, κάτι, στο προσκεφάλι της να την φυλάει. Να την διαβεβαιώσει και ο μπαμπάς ότι ακόμα και αν λείπει, δεν αφήνει κανέναν να την πειράξει, ότι αυτός προστατεύει εκείνη και την μαμά και να την βάλετε στο κρεβάτι της για ύπνο. Ισως χρειαστεί για κάποιες μέρες να χάσετε τον ύπνο σας για να το καταφέρετε να κοιμάται στο κρεβάτι της αλλά αξίζει τον κόπο αφού θα γλυτώσετε όλες τις επόμενες νύχτες. Χρειάζεται βέβαια να είστε αποφασισμένη ότι δεν θα κοιμηθεί στο κρεβάτι σας !

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Εχει κανονικά έλεγχο της ουρησης γιατί παντα μου το λέει όταν νιώθει τα τσισακια της όπως και τα κακά της. Έχω προσπαθήσει τα παντα αλλά κάθε φορά που της κάνω αναφορά για το γιο γιο και αν θελει να παει να καθίσει εκεί, αντιδρά και είναι έτοιμη για κλάμα. Για να είμαι ειλικρινής με εχει πιάσει πλέον τρομερό άγχος και δεν ξέρω πως να φερθω. Πείτε μου σας παρακαλώ μια γνώμη.

A: Η μικρή σας αγαπητή Αμαλία, με σκοπό να καταφέρει να βγάλει τη πάνα, έχει ανάγκη πρώτα απ'όλα την εμπιστοσύνη σας γι'αυτό. Προσπαθήστε να είστε περισσότερο ήρεμη χωρίς να αγχώνεστε για το πότε θα μπορέσει να πηγαίνει στο γιογιό γιατί της μεταδίδεται αυτή την αγωνία. Τη στιγμή που θα θελήσει η ίδια να καθίσει στο γιογιό ή στη τουαλέτα, θα την αποφασίσει μόνη της καθώς θα δυσανασχετεί από τη πάνα. Παρακινήστε τη να χρησιμοποιεί το γιογιό της αρχικά ως καρεκλάκι, όπου θα κάθεται για να συζητήσει μαζί σας, να παίξει κλπ.. Μπορείτε ακόμα καθώς θα παίζετε μαζί της με τις κούκλες τις, να πάτε τη κούκλα που κρατάτε στο γιογιό γιατί θα θέλει...τσίσα! Καλό θα είναι επίσης να της φοράγατε τις πάνες-βρακάκι που ανεβοκατεβαίνουν.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Συνήθεια που την αποκτήσαμε μετά από κολικούς.
Έχω προσπαθήσει ένα, δυο φορές να κοιμηθεί μόνος του στην κούνια αλλά δεν τα καταφέρνει οπότε τον κουνάω πάλι..πως μπορώ να αλλάξω αυτή τη συνήθεια; Tι πρέπει να κάνω;

A: Αγαπητή μανούλα, αυτό που χρειάζεται να κάνετε με το γιο σας απο'δω και πέρα, είναι να του διδάξετε απ'την αρχή τη συνήθεια του ύπνου. Η υπομονή και η επιμονή σας είναι τα απαραίτητα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσετε, καθώς θα συναντήσετε δυσκολίες που μπορεί να σας χαλαρώσουν ως προς την εκπαίδευση του και δε θα έπρεπε. Μάθετέ του να κοιμάται μόνος του, στη κούνια του και με τα μέσα που θα τον βοηθήσουν να ηρεμήσει και να κοιμηθεί, χωρίς όμως αυτά να απαιτούν και τη δική σας παρουσία. Βάλτε του τη πιπίλα, αν χρησιμοποιεί, αν τη βγάζει αφήστε την δίπλα του, κρεμάστε κάποιο μόμπιλ, βάλτε ακόμη και κάποια χαλαρωτική μουσική (για μωρά πχ) χαμηλόφωνα να ακούγεται, ή δώστε του κάποιο αγαπημένο παιχνίδι-αρκουδάκι. Κάθε βράδυ να εφαρμόζετε την ίδια τακτική. Όταν είναι η ώρα για να κοιμηθεί (λέμε κυρίως στις 8 το βράδυ), βάλτε τον στην κούνια του, μιλήστε του και καληνυχτίστε τον με γλυκιά και ήρεμη φωνή και βγείτε από το δωμάτιο. Το βέβαιο είναι πως τις πρώτες ημέρες θα κλαίει και δε θα το δεχτεί εύκολα μέχρι να συνηθίσει.Θα μπαίνετε αρχικά μετά από 1' αφότου κλάψει και θα μπείτε στο δωμάτιο όχι απαραίτητα για να τον ηρεμήσετε αλλά για να καταλάβει πως δεν τον έχετε εγκαταλείψει. Αποφύγετε να τον σηκώσετε, μονάχα πείτε του γλυκά πως θα πρέπει να κοιμηθεί μόνος του και εσείς είστε εκεί δίπλα. Μην μείνετε πάνω από 10'' και από'κει κι έπειτα τη δεύτερη φορά που θα κλάψει μπαίνετε μετά από 3' και απ'την τρίτη κι έπειτα φορά μετά από 5'.
Ένα πολύ καλό και χρήσιμο βιβλίο που αναφέρει όλες αυτές τις εφαρμογές για την εκπαίδευση του ύπνου, και βοηθάει αποτελεσματικά να λυθεί το πρόβλημα ύπνου του παιδιού μας, είναι του Δρ . Εδουάρδ Εστιβίλ "κοιμήσου, παιδί μου". Το βασικό είναι να είμαστε σταθεροί στην όποια εκπαίδευση του παιδιού, να έχουμε υπομονή και να μην αμφιβάλλουμε για τις ικανότητές μας, καθώς είναι βέβαιο πως μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά μας να καταφέρουν τα πάντα, αρκεί να τους τα δείξουμε με τον κατάλληλο τρόπο.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Μεχρι τωρα κοιμοταν μια χαρα και το βραδυ αλλα και κατα την διαρκεια της μερας. Πριν 4μερες περασαμε μια γαστρεντεριτηδα μας εβγαλε τελειως απ το προγραμμα μας. Το θεμα ειναι οτι τωρα ειναι καλα αλλα ξυπναει πολυ συχνα το βραδυ και μολις τον περνω αγκαλια ξανακοιματε. Δοντια δεν βγαλαμε ακομα και μας ειπε ο γιατρος οτι αργουμε ακομα. Εχει και πολυ γκρινια. Τι να κανω? Να τον αφηνω να κλαιει?

A: Καλησπέρα Βίκυ. Αν ο γιος σου μέχρι και πριν να αρρωστήσει συνήθιζε να κοιμάται καλά, σημαίνει πως είχε αποκτήσει μια καλή συνήθεια πνου.Συμβαίνει όμως όταν αδιαθετεί το παιδί να αλλάζει ο ρυθμός του ύπνου του αλλά και η συμπερίφορά μας συνήθως απέναντί του, καθώς του δείχνουμε τη φροντίδα μας περισσότερο. Το παιδί το εισπράττει αυτό και είναι λογικό να το επιζητά και μετά την όποια ασθένειά του. Η δική μας στάση τότε, οφείλουμε να είναι όπως ήταν εξ' αρχής. Ακολούθησε την ίδια ρουτίνα ύπνου που του είχες πριν αρρωστήσει και απέφευγε να κοιμάται στην αγκαλιά σου. Όποτε κλαίει να περιμένεις λίγο μήπως και σταματήσει μόνος του. Πολλές φορές και ειδικά οι μαμάδες μπορούν απ'το κλάμα του παιδιού τους να καταλάβουν αν πραγματικά έχει κάτι το παιδί ή κλαίει επίτηδες για να πάνε κοντά του. Στη περίπτωση που συνεχίζει και κλαίει επίμονα, πήγαινε κοντά του, μίλησέ του με ήρεμο και τρυφερό τόνο, δώσε του κάτι που ίσως μπορεί να έχει για να τον βοηθά να κοιμάται (αρκουδάκι, μομπιλ, πιπίλα κλπ) και βγες από το δωμάτιο. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσεις να του προσφέρεις την ρουτίνα ύπνου που είχε πριν και να είσαι σίγουρη και πεπεισμένη για ό,τι θες να καταφέρεις μαζί του.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Καλησπέρα σας, είμαι 37 χρονών και έχω ένα θέμα με τον γιο μου που είναι 3,3 χρονών. Ενώ πήγαινε κανονικά στην τουαλέτα από τον Σεπτέμβριο, τώρα απο τα Χριστούγεννα και μετά κάνει τα κακά πάνω του και δεν είναι ότι του φεύγουν το κάνει επίτηδες και ειδικά τις ώρες που είμαστε μαζί.
Το κάνει για να τραβήξει την προσοχή μου ή συμβαίνει κάτι στο παιδικό σταθμό?

A: Αγαπητή μητέρα ,
Ο έλεγχος των σφιγκτήρων για τα παιδιά είναι μια φυσιολογική λειτουργία που εφόσον κατακτηθεί διατάρασσεται από ψυχοσυναισθηματικούς λόγους.
Πολύ σωστά το κατανοήσατε ότι προφανώς πρόκειται για μια παλινδρόμηση που απεύθυνεται σε εσάς.
Το που οφείλετε δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί δεν μου δίνετε καθόλου στοιχεία.
Πρέπει ωστόσο να το ερευνήσετε γιατί υποδηλώνει κάποιο άγχος που βιώνει το παιδί και χρειάζεται να το βοηθήσετε.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Sas xereto apo kipro.to agoraki mou 22 minon den exei perpatisei akomi kai den xeropos na to xiristo. Tha othela na akouso tin gnomi sas. Dio paidiatroi pou ton pira gia na akouso tin gnomi tou mou anaferan oti den vlepoun neurologika aitia sto oti den exei perpatisei akomi oti apla emathe gia diki tou evkolia na arkouda kai na min anisixo tha perpatisei.esis ti pistevete??

A: Αγαπητή μητέρα είναι πολύ ευχάριστο ότι δεν βρέθηκε τίποτε νευρολογικό στο παιδί σας, το παιδί έχει υπερβεί το χρονικό όριο. Βέβαια κάθε παιδί έχει τους δικούς του ρυθμούς ανάπτυξης, ωστόσο δεν παύει να είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι δεν επιθυμεί να περπατήσει, σημαίνει ότι κάτι στην ανάπτυξή του καθυστερεί ή ετεροχρονίζει, αυτό πάντα έχει κάποια αιτία που οφείλετε εγκαίρως να αναζητήσετε.
Κατά την γνώμη μου καλό θα ήταν να επισκεφθείτε αρχικά έναν αναπτυξιολόγο σε ένα νοσοκομείο και έπειτα πιθανά ένα καλό παιδοψυχιατρικό τμήμα που να ειδικεύεται στην βρεφική ηλικία.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Γειά σας. θα ήθελα τη συμβουλή σας παρακαλώ! έχω ξαναστείλει αλλά δεν απαντήσατε σχετικά με το θέμα μου κ δε βρήκα και άλλη απάντηση από παρόλοιο θέμα για να βοηθηθώ. έχω δύο παιδιά, ένα αγοράκι 5 χρονών και ένα κοριτσάκι σχεδόν 7 χρονών το οποίο δε κάνει τα κακά της στη τουαλέτα, αλλά στη πάνα. Σταμάτησα να της παίρνω πάνες και δεν έκανε για 3 μέρες κακά της. Της μίλησα όμορφα συζητήσαμε και μου λέει πως μόλις τελειώσουν οι πάνες που έχουμε στο σπίτι θα κάνει, αλλα δεν έγινε τίποτα. Τι δώρα της έταξα, βόλτες και πως αν κάνει θα έχει ότι ζητήσει! Είναι καλό παιδί, ομιλιτικό κοινωνικό και δε θέλω να τη πιέζω για τη τουαλέτα μη της δημιουργήσω πρόβλημα! Τι να κάνω??

A: Αγαπητή μητέρα ,
Οπωσδήποτε το γεγονός που αναφέρετε είναι άξιο ανησυχίας.
Η ομαλή λειτουργία της εγκόπρησης (ο αποχωρισμός από την πάνα) είναι πολύ σημαντική στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και αναρωτιέμαι εάν υπάρχουν και άλλα πράγματα που σας ανησυχούν στην ανάπτυξή της.
Οφείλετε επειγόντως να απευθυνθείτε σε κάποιο ιατροπαιδαγωγικό κέντρο (π.χ το ικα παιδοψυχικής υγιεινής) ώστε να αναζητήσετε την αιτία αυτής της δυσλειτουργίας η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς της.

Ε: γεια σας κ παλι, ειμαι η μητερα που το 7χρονο κοριτσακι μου εκανε τα κακα της στη πανα της. τελικα πηγε στη τουαλετα με βοηθεια(κλισμα) της εφυγε ο φοβος κ πηγαινει καθημερινα μονη της κ φυσικα την επιβραβευσαμε για το καλο κατορθωμα της! θα πρεπει να απευθηνθουμε καπου? σε καποιο (παιδοψυχολογο) ή απλως ηταν ενα ατυχες συμβαν κ περασε? θα ηθελα να σας ενημερωσω οτι ειναι ενα καλο παιδι, υπακουω με πολυ ορεξη για τα παντα, καλη μαθητρια μιας κ ειναι στη πρωτη ταξη και παρα πολυ ομιλητικη, αυτα σαν χαρακτηρας.

A: Αγαπητή μητέρα,
Είναι πολύ καλό που η κόρη σας άρχισε να κάνει τα κακά της στην τουαλέτα αλλά θα πρέπει να κατανοείτε ότι δεν ήταν το κλύσμα αυτό που της έλειπε.
Όπωσδήποτε κάπως επενέργησε και την εξανάγκασε να κάνει τα κακά της στην τουαλέτα, ωστόσο η αιτία του προβλήματος δεν θεραπεύτηκε απλά καταπολεμήθηκε το σύμπτωμα.
Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι, πιθανότατα, αν δεν αναζητήσετε την αιτία που οδήγησε την κόρη σας σε τόσο μεγάλη ηλικία να έχει βρεφικές συνήθειες θα εμφανιστεί κάποιο άλλο σύμπτωμα και μάλιστα πιθανά ισχυρότερο.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Αν την ξυπνήσω - και θα την πάω εγώ - καλώς. Αλλιώς από μόνη της δεν ξυπνάει. Μόνο όταν τα κάνει και κρυώνει, τότε έρχεται στο κρεβάτι μου να την αλλάξω. Τι να κάνω;

A: Αγαπητή Σύλβια, συμβαίνει σε πολλά παιδιά να καθυστερούν να βγάλουν τη πάνα τους το βράδυ. Μπορεί εσάς να σας ανησυχεί αυτό το θέμα και να ανυπομονείτε να λυθεί, αλλά πρέπει να'χετε υπόψη σας πως κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης. Επομένως ίσως η μικρή σας να μην είναι ακόμα έτοιμη να απαλλαγεί απ'τη πάνα το βράδυ και να θέλει το χρόνο της. Αποφεύγετε να της δίνετε πολλά υγρά το βράδυ και πριν πέσει για ύπνο υπενθυμίστε της πως μπορεί να σηκώνεται για τσίσα μόνη της όποτε νιώσει πως χρειάζεται μέσα στη νύχτα. Δείξτε της εμπιστοσύνη πως μπορεί να τα καταφέρει. Αν το πρόβλημα είναι καθημερινό συμφωνείστε μαζί της πως θα ήταν καλό να φοράει μια πάνα-βρακάκι το βράδυ ώστε να μη βρέχεται αν κάποια στιγμή δε προλάβει να φτάσει στη τουαλέτα. Λέγοντάς της το με αυτόν τον τρόπο είναι σα να το κάνετε όχι γιατί δε μπορεί να ελέγξει τα τσίσα της αλλά αντιθέτως γιατί πιστεύετε πως μπορεί να τα καταφέρει και απλώς αποφεύγετε το ενδεχόμενο να μη προλάβει κάποιες φορές. Χωρίς καμία πίεση και με λίγη υπομονή η ενούρηση της μικρούλας σας θα λυθεί σιγά σιγά.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Τα όνειρα του ειναι διαφορετικά καθε φορά. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι, αν ειναι σωστό που τον ρωτάω τι όνειρο είδε και τον τρόμαξε? Πάντα ξανακοιματε αφού τον καθησύχασω και το πρωΐ θυμάται ακόμη το όνειρο.Ευχαριστώ!

A: Αγαπητή Δήμητρα όταν βλέπετε πως ο ίδιος ο γιος σας έχει την ανάγκη να μιλήσει για το όνειρό του ρωτήστε τον, ακούστε τον και καθησυχάστε τον όπως ήδη κάνετε. Μπορεί να είδε κάτι που τον τρόμαξε τόσο που να μη θέλει να μιλήσει για αυτό, και προκειμένου να μην αναστατωθεί περισσότερο αποφεύγετε την οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά μ'αυτό. Τότε πείτε του απλά πως όλα είναι καλά, εσείς είστε εκεί κοντά του όπως πάντα και δε πρόκειται να του συμβεί τίποτα. Τα άσχημα όνειρα που βλέπει, ίσως είναι αποτέλεσμα κάποιου άγχους που του έχει δημιουργηθεί. Αν εσείς δεν έχετε αντιληφθεί κάτι το τελευταίο καιρό που να τον έχει δυσκολέψει, όπως μια πιθανή αλλαγή στο περιβάλλον του που ίσως να έγινε, κάποια στιγμή που θα είναι ήρεμος, ρωτήστε τον αν υπάρχει κάτι που δε του αρέσει, ή και που ίσως να φοβάται. Μπορεί να είδε ή να άκουσε κάτι που τον αναστάτωσε και γι'αυτό να βλέπει αυτά τα όνειρα. Συζητήστε ήρεμα και τρυφερά, ακούστε τον προσεκτικά και τότε σίγουρα θα ανακαλύψετε αυτό που του συμβαίνει.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Γεία σας. Έχω μια κόρη 16 μηνών. Από την ηλικία των 9 μηνών χρησιμοποιούμε γιογιό. Όταν άρχισε να λέει κακά και να το εννοεί άρχησα να την βάζω στο γιογιό μετά από κάθε γεύμα της και λειτουργούσε με επιτυχία κάθε φορά. Η αλήθεια ειναι πως εγώ την έβαζα να κάτσει στο γιογιό κατευθείαν μετα το φαγητό χωρίς να περιμένω να μου πει η ίδια προκειμένου να προλάβω να μην ενεργηθεί στην πάνα της και για να ενεργηθεί στο γιογιό και να αρχ'ήσει να γίνετε συνειρμός της χρήσης του γιογίο. Η ίδια ανταποκρινόταν με χαρά και όταν καθόταν στο γιογιό έλεγε πάντα τι θα κάνει.Τα κακά είχε καταφέρει όλο αυτό τον καιρό να τα κάνει στο γιόγιο και να μην λερώνει την πάνα της.
Τις τελευταίες 2 εβδομάδες κάθεται στο γιογιό και θέλει να σηκώνεται και να τρέχει. Την ξαναπέρνω απο το χέρι και την πηγαίνω πάλικαι κάθομαι δίπλα της πάντα. Κάποιες φορές είναι ήσυχη και τελείωνει γρήγορα και κάποιες δεν κάνει τίποτα και θέλει να της φορέσω την πάνα της.Τότε την σηκώνω και δεν την πιέζω.Όμως κάποιες φορές ενεργείται στην πάνα της και δεν το λέει,το ανακαλύπτω και την ρωτάω γιατί δεν είπε στη μαμά οτι έκανε κάκα;Εκείνη όταν την ρωτάω προσπαθεί να μου στρέψει το ενδιαφέρον αλλού χωρίς να της έχω πει τίποτα ποτέ.
Το ερώτημα μου είναι γιατί της ξεφεύγουν στην πάνα και δεν το λεεί;Πρέπει να γίνω πιο αυστηρή μαζί της;Είναι φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό το “πισογύρισμα”;
Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας και το χρόνο σας.

A: Αγαπητή μανούλα, ηλικιακά η κορούλα σας ξεκίνησε την αγωγή δοχείου (γιογιού) αρκετά νωρίς. Επομένως ήταν και λογικό κάποια στιγμή αργότερα να υπήρχε ένα πισωγύρισμα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα τσίσα της. Εσείς οπλιστείτε με υπομονή και καλή διάθεση και η ίδια θα τα καταφέρει αργά ή γρήγορα. Τοποθετήστε το γιογιό στο μέρος που θέλει εκείνη, και αν δε θέλει να πάει μετά το φαγητό, πείτε της πως το γιογιό θα είναι εκεί όταν θα νομίζει πως έρχονται τα κακά. Με σκοπό να αποφύγετε να τη πιέσετε με τις ερωτήσεις για το αν θέλει κακά, μπορείτε να της το θέσετε διαφορετικά, όπως ότι εσείς θέλετε να πάτε τουαλέτα και πρέπει γρήγορα να αφήσετε αυτό που κάνετε για να προλάβετε. Θα της προκαλέσετε το ενδιαφέρον και ίσως θελήσει να σας μιμηθεί. Επιπλέον αναφέρετε πως τελικά δείχνει να είναι πολύ δυνατή όταν καταφέρνει να κρατάει τα κακά να μη φύγουν στη πάνα και τα "ρίχνει" στο γιογιό! Όπως κάνουμε και οι μεγάλοι με τη τουαλέτα! Κάντε το σα παιχνίδι. Όποτε καταφέρνει να κάνει στο γιογιό θα νικάει τα κακά..και γιαυτό θα επιβραβεύεται. Αυστηρή να αποφεύγετε να είστε με ό,τι και να θέλετε να της μάθετε. Αυτό που χρειάζεται είναι να ακολουθούμε τις ανάγκες των παιδιών, να σεβόμαστε το ρυθμό μάθησής τους και να έχουμε υπομονή και σταθερότητα σ'αυτό που κάνουμε.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Μου ζητάει να παραμείνω στο κρεβάτι κοντά της με αγκαλίτσα μέχρι να αποκοιμηθεί. Της κάνω μιά αγκαλίτσα, της εξηγώ ό,τι δεν υπάρχει τίποτα για να μην ανυσηχεί. Εάν της αρνηθώ κλαίει και φαίρεται υστερικά. Μένω στο δωμάτιο τους μέχρι να την πάρει ο ύπνος. Με στεναχωρεί αρκετά αυτό το γεγονός διότι μετά έχω τύψεις εάν δε ξαπλώσω κοντά της. Θα ήθελα να σας ρωτήσω τι με συμβουλεύεται να κάνω για να αντιμετωπίσω το πρόβλημα της φοβίας της.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

A: Αγαπητή μανούλα, δύο περιπτώσεις υπάρχουν. Τη μικρή σας είτε πραγματικά υπάρχει κάτι που πλέον την αναστατώνει είτε η αντίδρασή της αυτή είναι σκόπιμη προκειμένου να σας έχει δίπλα της για να κοιμηθεί. Με μια ήρεμη και τρυφερή συζήτηση που θα κάνετε μαζί της, γνωρίζοντας η ίδια το παιδί σας καλύτερα από κάθε άλλον θα καταφέρετε να αντιληφθείτε τί πραγματικά της συμβαίνει. Αν όντως υπάρχει κάτι που τη φοβίζει προσπαθήστε να την ενθαρρύνετε και να τη διαβεβαιώσετε πως είναι ασφαλής και δε πρόκειται να πάθει τίποτα. Κυκλοφορούν επίσης διάφορα παραμύθια με τις φοβίες παιδιών που θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε. Καλό θα ήταν ακόμα να της διαβάζατε και οποιοδήποτε πριν κοιμηθεί και να της έχετε κάποιο μικρό φως αναμμένο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Στη περίπτωση ωστόσο που καταλάβετε πως όλο αυτό το κάνει επίτηδες για να κοιμηθεί έχοντάς σας δίπλα της, τότε δε θα πρέπει καμιά στιγμή να υποκείψετε στο θέλω της. Είναι σημαντικό να μάθει να κοιμάται μόνη της. Αν το έκανε ήδη μέχρι τώρα δε θα δυσκολευτεί να το ξανακάνει. Εξακριβώστε επομένως τί είναι αυτό που πραγματικά της συμβαίνει και στη συνέχεια πράξτε κατάλληλα.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

με αποτέλεσμα να πονάει και να κλαίει. Τώρα πια φαίνεται ότι φοβάται να κάνει οπότε τη 2η μέρα αρχίζει να πιάνεται από τοίχους και αντικείμενα, να σφίγγεται, να κοκκινίζει, να γίνεται σαν τελικό σίγμα αλλά τελικά να μην κάνει τίποτα. Το βράδυ της 2ης προς 3ης μέρα μπορεί να κλαίει και στον ύπνο της από την ενόχληση της κοιλιάς της πια και την 3η μέρα όταν σφίγγεται κλαίει. Είμαι πεπεισμένη πλέον ότι λόγω του πόνου που έχει υποστεί στο παρελθόν όταν βγαίναν σκίβαλα σκληρά και μεγάλα, τώρα σφίγγεται όχι για να τα κάνει αλλά για να μην τα κάνει και πονέσει. Την προηγούμενη εβδομάδα πια δοκιμάσαμε και τα υπόθετα γλυκερίνης τα οποία δε βοήθησαν ιδιαίτερα και το παραφινέλαιο με αποτέλεσμα μετά από μια κουταλιά του γλυκού την πέμπτη το βράδυ, δυο κουταλιές την παρασκευή το βράδυ και μια το Σάββατο το απόγευμα, να κανει κακα της στον υπνο της σχετικα σκληρα το σαββατο το βραδυ, και την κυριακη να κανει 4 φορες μαλακα! Η διατροφή της περιλαμβάνει τα πάντα γιατί ευτυχώς τρώει τα πάντα, και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ καθημερινά τρώει και αποξηραμενα δαμασκηνα και πλέον έχουμε αλλάξει το γάλα της απο αγελαδινο ροφημα γαλακτος ενισχυμενο για παιδια, σε κανονικο φρεσκο κατσικισιο γαλα. Πινει νερα, χυμους, τρωει φρουτα, οσπρια και λαδερα καθώς πηγαινει σε βρεφονηπιανο σταθμο και το μενου ειναι ισορροπημενο.
Δεν ξερω πώς να τη βοηθησω. Της λεω να μη φοβαται και να τα αφησει να βγουν για να μην την ποναει ο πωπος αλλα εις ματην....
Θα αναμενω τη συμβουλη σας.
Ευχαριστώ εκ των προτερων.

A: Η αλήθεια είναι πως όπως τα περί γράφετε τα κάνετε όλα σωστά .Η μικρή φαίνεται πως έχει μπει σε ένα φαύλο κύκλο σχετικά με τις "κενωσεις" της. Οταν καθυστερεί να κάνει κακά αυτά αφυδατώνονται και στη συνέχεια βγαίνουν δύσκολα και μπορεί να δημιουργήσουν περιπρωκτική ραγάδα με αποτελεσμα να αρνείται να κάνει "κένωση" λογω πόνου, τα κοπρανα να αφυδατώνονται και ο κύκλος να συνεχίζεται. Τα υπόθετα γλυκερίνης πρέπει να χρησιμοποιούνται τρεις συνεχόμενες ημέρες και στη συνέχεια μπορείτε να συνεχίσετε με σιρόπι dufalac για τουλάχιστον ένα μήνα. Βέβαια θα πρέπει να γνωρίζετε ότι στη δυσκοιλιοτητα υπάρχει γενετική προδιάθεση και εάν ένας γονέας έχει το συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί να το εμφανίσει και το παιδί του.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

χωρίς να έχει χορτάσει τον ύπνο της σα να χτυπάει ρολόι. Για ποιο λόγο παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά; τι μπορώ να κάνω ωστε να τη βοηθησω να αποκοιμιέται μόνη της χωρίς κάποιο θόρυβο και να μην ξυπνάει στο μισάωρο; Να αναφέρω αν βοηθάει ότι τη θηλάζω αποκλειστικά και σιγά σιγά περνάμε στις στερεες τροφές.Ταυτόχρονα έχει δυσανεξία στη πρωτείνη γάλακτος οπότε ακολουθώ ειδική διατροφή. Ευχαριστώ πολύ.

A: Αγαπητή Ελένη, θα σας πρότεινα αρχικά κατά τη διάρκεια του θηλασμού να τη κρατάτε ξύπνια, μιλώντας της, χαϊδεύοντας τα ποδαράκια της κ.λ.π προκειμένου να μη συνδέσει το φαγητό με τον ύπνο και αναγκάζεστε όποτε είναι να κοιμηθεί να την ταΐζετε. Ο λόγος που ξυπνάει ανήσυχη μετά από λίγο, είναι γιατί ίσως αναζητά τη συντροφιά σας. Συνεχίστε να την βάζετε ξύπνια στη κούνια της και βοηθήστε τη να αποκοιμιέται μόνη της με δικά της μέσα (πιπίλα,αρκουδάκι,μόμπιλε και ο,τιδήποτε μπορεί να την ηρεμήσει από μόνο του).Έτσι δε θα έχει ανάγκη από τη παρουσία σας για να κοιμηθεί αλλά θα μπορεί να νιώσει τη σιγουριά και την ασφάλεια που χρειάζεται για να τα καταφέρει. Επειδή μέχρι να μάθει, θα ξαγρυπνά κάποιες φορές, θα πηγαίνετε κοντά της αλλά όχι αμέσως. Θα την καθησυχάζετε και θα την ξανα αφήνετε μόνη της. Σιγά σιγά θα τα καταφέρει! Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εκείνη αλλά και για εσάς να μάθει πως να κοιμάται μόνη της. Ίσως σας δυσκολέψει το πρώτο καιρό, αλλά θέλει χρόνο, υπομονή και σταθερότητα.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Αγαπητέ συνεργάτη του Babytips,
Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι αρκετά εξιδικευμένο που δεν ξέρω αν το χειρίζομαι σωστά.
Ο σύζυγός μου και εγώ έχουμε ένα κοριτσάκι που βαίνει στον 21ο μήνα. Το θέμα που με απασχολεί είναι κυρίως ο ύπνος της. Μέχρι περίπου πριν 2 μήνες με ξυπνούσε ανά δύο ώρες, γιατί για συγκεκριμένους οικογενειακούς λόγους ανάγκης προγράμματος, μόνη μου σχεδόν πάντα έτρεχα μέσα στην νύχτα. Οπότε και τελικά αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε την συγκεκριμένη τακτική που αναφέρει το γνωστό βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου" με μεγάλη επιτυχία. Εδώ και δύο μήνες, άρχισα επιτέλους να κοιμάμαι συνολικά μέσα στην νύχτα 6.5 ώρες περίπου. Μαζί με άλλη 0.5 ώρα την ημέρα προσωπικά πάει ο δικός μου βασικός τουλάχιστον απαραίτητος ύπνος ικανοποιητικά καλά. Αν και σίγουρα τώρα που άρχισα να κοιμάμαι παραπάνω, άρχισα να αντιλαμβάνομαι για τους διάφορους ιδιαίτερους λόγους (π.χ. έβγαζα για 6 μήνες γάλα με το θήλαστρο κάτι που οδηγούσε σε πολύ μεγαλύτερη κούραση σε συνδυασμό με τα ξυπνήματα του μωρού τότε ανά 1-1,5 ώρα) και το πολύ μεγάλο μέγεθος κούρασής μου και την ανάγκη μου για ύπνο. Βασιζόμενη στην επιθυμία μου αυτή ξεκινάει και η ερώτησή μου, μετά την εξιστόρηση του προβλήματος, με σκοπιμότητα πρώτα για το καλό του παιδιού μας και ύστερα και για την δική μου ανάγκη ύπνου.
Ενώ κοιμάται καλά πλέον και παρότι έχουν περάσει 2 μήνες που εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία και από τους δύο γονείς ό,τι λέει το βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου", παρ' όλα αυτά ξυπνάει νωρίς με τον παραμικρό θόρυβο που θα αρχίζει να γίνεται στην γειτονιά, στην αρχή στις 6:30 είχε αρχίσει να ξυπνάει αυτούς τους δύο μήνες και τώρα με το να μην πηγαίνω καθόλου στο δωμάτιό της πλέον 7:30 το αργότερο. Πολύ σπάνια θα ξυπνήσει κατά τις 8:00 από τις 9:00 η ώρα που πέφτει για ύπνο το βράδυ. Επιμένω στο να ξυπνάει 7:30 το νωρίτερο γιατί ακόμη και στις 7:30 βλέπω ότι ξυπνάει με κλάματα, όπως όταν νυστάζει ακόμη. Άλλωστε αυτό φαίνεται έμπρακτα, ότι δηλαδή δεν της έφτασε ο ύπνος, απ' το ότι όταν μετά όταν πάει στην γιαγιά της δεν αντέχει και πολλές φορές την παίρνει ο ύπνος εάν την βγάλουν βόλτα, οι οποίοι την κρατάνε όσο θέλει το παιδί να κοιμηθεί 1-1,5 ώρα, ξυπνάει ας πούμε κατά τις 13:00, γεγονός που χαλάει πολύ το πρόγραμμα τόσο το δικό μου όσο και του παιδιού. Γιατί όταν γυρίζουμε σπίτι κατά τις 15:00 θα ξανανυστάξει κατά τις 16:30, οπότε και την βάζω να κοιμηθεί αλλά ωρύεται και εγώ δεν πάω καθόλου, και ας κλαίει και φωνάζει για 1 ώρα με κενά ξεκούρασης. Γιατί είδα ότι αν πηγαίνω αν 5 λεπτά και μετά ανά 6 και μετά ανά 7 λεπτά το μεσημέρι, όπως λέει το προαναφερόμενο βιβλίο στην συγκεκριμένη περίπτωση, την καθυστερώ πολύ από το να κοιμηθεί. Οπότε και τελικά έχω αποφασίσει να μην πηγαίνω καθόλου.
Ένας άλλος παράγοντας που με απογοητεύει σχετικά με το πότε θα μάθει να κοιμάται τέλεια είναι ότι αποδεικνύεται πόσο πολύ τηλεπαθητική σύνδεση και ενσυναίσθηση έχει μαζί μου. Δηλαδή ένα 80% των περιπτώσεων που ξυπνάω από συνήθεια μέσα στην νύχτα ξυπνάει εντός δύο λεπτά και εκείνη, οπότε και κλαψουρίζει λίγο και ξανακοιμάται. Και άντε πες, αυτό ότι και καλά είναι τυχαίο, ή ότι δείχνει ότι κανένας από τους δύο οργανισμούς δεν έμαθε ξανά ακόμη να κοιμάται συνεχόμενα. Αυτό όμως όταν γίνεται συνέχεια, ακόμη και μία φορά άμα ξυπνήσω μέσα στην νύχτα, και όχι πάντα τις ίδιες ώρες, τότε δείχνει κάτι. Επιπλέον το αποδεικνύει αυτό που ισχυρίζομαι ότι εχθές το μεσημέρι, μου ζήτησε η ίδια να την βάλω στο κρεβάτι να κοιμηθεί και να της διαβάσω από εκεί μία ιστορία και είχε όλες τις ενδείξεις ότι νυστάζει και το είπε και η ίδια, ακολουθήσαμε την ίδια όμορφη ρουτίνα πριν τον ύπνο, έφυγα και έκλεισα σχεδόν τελείως την πόρτα, οπότε και άρχισε να φωνάζει εντός 3 λεπτών. Το παιδί ηρεμούσε και έκανε 15 λεπτά διαλείμματα από τις φωνές της, όταν αποφάσιζα μέσα μου να μην δώσω καθόλου σημασία και να συγκεντρωθώ στην χαλάρωση και τον ύπνο μου. Όταν επιτέλους λαγοκοιμόμουν, ηρεμούσε και εκείνη, μάλλον λαγοκοιμόταν εξίσου, δεν ξέρω ή αν απλά ηρεμούσε. Μόλις ξυπνούσα ξεκινούσε να φωνάζει. Αυτό για εμένα είναι τρανή απόδειξη του τι τηλεπαθητική ακούσια σύνδεση έχει μαζί μου (σημείωση: τις φορές που ξυπνάω δεν γίνεται καθόλου θόρυβος, είμαι στο δίπλα δωμάτιο, αλλά μόνο μπορεί να αλλάξω πλευρό).
Επιπλέον θέλω να τονίσω ότι όταν ξυπνάει το πρωί μετά τις 7:30, αισθάνεται αρκετά δυνατή και βγάζει την ημέρα μέχρι τις 15:00 περίπου που γυρνάμε σπίτι οπότε και κοιμάται το μεσημέρι στις πολύ καλές και σπάνιες περιπτώσει 2 ώρες. Συνήθως όμως και πάλι άμα προλάβει να με πάρει ο ύπνος εμένα για μισή ώρα ξυπνάω και μετά από 2 λεπτά αρχίζει να διαμαρτύρεται και εκείνη. Τελευταία έπαψα να πηγαίνω και ξανακοιμάται, όταν τηρείται αυτό το πρόγραμμα, αλλά εδώ και δύο εβδομάδες περίπου αν θα κοιμηθεί αισίως για μεσημέρι κατά τις 15:00 ξυπνάει στην μία ώρα και διαμαρτύρεται πάρα πολύ έντονα όποτε και την παίρνω από το κρεβάτι της και βγάζει την υπόλοιπη ημέρα μέχρι τις 9:00 το βράδυ, αλλά με λίγες γκρίνιες διαπιστωμένα όταν είναι κουρασμένη και δεν κοιμάται όπως πρέπει.
Να σημειώσω, ότι λόγω ανάγκης επαγγέλματος ο σύζυγός μου λείπει τα μεσημέρια, τον βλέπει τα βράδια πριν κοιμηθεί και δεν το σκέφτομαι καν να την κοιμίζω πιο νωρίς για π.χ. 8:30 το βράδυ γιατί μόνο τότε μπορεί να τον δει, που την βάζουμε για ύπνο μαζί. Τα πρωινά ξυπνάει 6:40 και φεύγει το δυνατόν πιο αθόρυβα, γιατί είναι πολύ εύθραυστος ο ύπνος της εκείνη την ώρα, και τον βλέπει μόνο τα βράδυα, τις Τετάρτες από τα μεσημέρια και μετά, και τα Σαββατοκύριακα.
Επίσης θέλω να σημειώσω ότι μέσα στην τύχη που έχουμε να την φροντίζουν με πολλή αγάπη παππούς και γιαγιά, παρ’ όλα αυτά η εμπειρία μου έμαθε για τα συγκεκριμένα άτομα ότι δεν δέχονται συμβουλές. Και προκειμένου να έρθουμε σε εντάσεις, προτιμώ να προσαρμόζομαι στις αποφάσεις τους, παρότι θα ήθελα για π.χ. αν κοιμάται και ενώ είναι σε εκείνους, να την ξυπνάνε μετά από μισή ώρα.
Συνοψίζοντας, βασιζόμενοι στα δεδομένα που σας έδωσα, για το πρόγραμμα της οικογένειάς μας, 1) μήπως μπορείτε να μου προτείνετε κάποιες μεθόδους ώστε το παιδί μου να αρχίσει να αισθάνεται επιτέλους πιο έντονα ότι είναι διαφορετικό άτομο από εμένα και να μην συμβαδίζει τον ύπνο της μαζί μου, και 2) μήπως μπορείτε να μου προτείνεται κάποιες μεθόδους ώστε να χορταίνει ύπνο αρκετά το βράδυ ώστε να κοιμάται μετά ξανά την ημέρα το μεσημέρι στο σπίτι της και μάλιστα αρκετά πάλι ώστε να αισθάνεται ξεκούραστη και ευχάριστα όλο το απόγευμα; Εάν είναι δυνατόν και υπάρχουν κάποιες μέθοδοι που να μην συμπεριλαμβάνουν την νουθεσία σε τρίτα άτομα; 3) Και τέλος, θα ήθελα να μου πείτε, εάν πιστεύετε ότι κάνω καλά που δεν πηγαίνω καθόλου τα μεσημέρια εάν κλαίει μέχρι την ώρα που θα έπρεπε να ξυπνήσει. Για π.χ. σε αυτές τις περιπτώσεις που κοιμάται με διαμαρτυρίες (αν θα κοιμηθεί) την βάζω κατά τις 16:40, και την παίρνω από το κρεβάτι της μετά από μία ώρα. Την βάζω γιατί η ίδια νυστάζει και δεν θα την βγάλει αλλιώς την υπόλοιπη ημέρα.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για το ενδιαφέρον σας.

Α: Αγαπητή μητέρα ,
Αρχικά πρέπει να πούμε ότι σε αυτή την πρώϊμη ηλικία το παιδί έχει με την μητέρα συναισθηματική σχέση «συγκοινωνούντων δοχείων» δηλ. είναι ό,τι νιώθει η μητέρα , το νιώθει και το παιδί. Είτε αυτό είναι χαρά ,είτε είναι άγχος , είτε είναι οποιοδήποτε συναίσθημα.
Ο ύπνος του παιδιού σας έχει γίνει άγχος από ότι φαίνεται ! Και βέβαια είναι κατανοητό αυτό αφού από τον δικό του ύπνο εξαρτάται η δική σας ξεκούραση!
Ωστόσο , πέρα από τις τεχνικές του βιβλίου που διαβάσατε , θα πρέπει να αναρωτηθείτε : γιατί ξύπναγε το παιδί τόσο καιρό κάθε δύο ώρες?
Η αιτία του ανήσυχου ύπνου συχνά αφορούν σε δυσκολίες στην σχέση με την μητέρα!
Δυστυχώς δεν μας λέτε τίποτε για αυτό.
Οι τεχνικές δεν βοηθούν σε αυτή την κατεύθυνση.
Από το γράμμα σας φαίνεται ότι είστε πολύ προβληματισμένη και μπερδεμένη.
Αφήστε τις τεχνικές και αφουγκραστείτε το πώς νιώθετε με όλα αυτά: ο εκνευρισμός σας , η ανυπομονησία σας να κοιμηθεί , ενδεχομένως η κούρασή σας ίσως μπαίνουν ανάμεσα σε σας και το μωρό σας και του δημιουργούν ανασφάλεια και ανησυχία.
Ισως εδώ έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος ανάμεσα σας που σας εμποδίζει να χαλαρώσετε και οι δύο.
Αν δεν μπορέσετε να το δείτε μόνη σας , καλό θα ήταν να επισκεφθείτε έναν ειδικό για να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τι γίνεται και να «ξεμπλοκάρετε» την σχέση σας με το παιδί σας.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 9 1/2 ΜΗΝΩΝ. ΤΟ ΒΡΑΔΥ 8 ΕΩΣ 8:30 ΕΠΙΝΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΕΩΣ ΤΟ ΠΡΩΙ... ΚΑΠΟΙΑ ΒΡΑΔΥΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΑΝΥΣΥΧΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑ .. ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΑΝΑΕΒΑΖΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ.... ΜΟΛΙΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟΥΣ 9 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ.. ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ ΕΠΙΝΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΓΙΑ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΗΚΩΝΟΤΑΝ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΤΣΙΡΙΖΕ... ΝΑ ΤΣΙΡΙΖΕΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟΥ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ... ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ .. ΝΑ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΙΡΙΖΕΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥ ΚΟΒΕΤΑΙ Η ΑΝΑΣΑ... ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ... ΕΧΩ 15 ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;;;;;; ΔΥΟ ΒΡΑΔΥΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 3 ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΚΛΑΙΓΕ ΤΣΙΡΙΧΤΑ ΕΠΙ ΜΙΑΜΙΣΗ ΩΡΑ.. ΚΑΙ ΕΓΩ ΦΥΣΙΚΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΨΕΙΣ ΜΗΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΛΑΘΟΣ... ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!!!!!

A: Αυτό που καταλαβαίνω από τη περιγραφή σας αγαπητή μανούλα, είναι πως ο μικρός σας έμαθε να κοιμάται με τη δική σας παρουσία, και όταν τυχαίνει να ξυπνάει δε μπορεί να ξανακοιμηθεί και να ηρεμήσει αν δεν πάτε δίπλα του..και μείνετε εκεί. Σε περίπτωση που πονάει ή έχει την οποιαδήποτε ενόχληση να είστε σίγουρη πως θα συνεχίσει να κλαίει και στην αγκαλιά σας. Από τη στιγμή όμως που δε συμβαίνει αυτό, τότε σημαίνει πως θα πρέπει να του μάθετε να κοιμάται μόνος του με τα δικά του μέσα, που θα του παρέχουν τη σιγουριά και την ασφάλεια προκειμένου να αποκοιμιέται και χωρίς εσάς στο πλάι του. Ένα μόμπιλε, μια ωραία μελωδία, μια πιπίλα,ένα αρκουδάκι είναι κάποια από τα αντικείμενα που βοηθούν σ'αυτό. Θα τον αφήνετε στη κούνια, θα τον καληνυχτίζετε με ήρεμη φωνή και ένα φιλί και θα βγαίνετε απ'το δωμάτιο. Όποτε κλαίει, να περιμένετε 1 λεπτό πριν πάτε κοντά του για να τον ηρεμήσετε.Έπειτα θα ξαναβγαίνετε και αν το κλάμα συνεχίζεται θα αυξάνετε το χρόνο κατά 1 με 2 λεπτά περίπου πριν πάτε. Σε καμιά περίπτωση μη τον αφήσετε να κλαίει περιμένοντας να κουραστεί και να αποκοιμηθεί γιατί έτσι θα αισθάνεται πως τον εγκαταλείπετε. Χρειάζεται να νιώσει ασφάλεια ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί ξανά.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Γεια σας. Θα ήθελα παρακαλώ τη συμβουλή σας. Έχω ένα μωράκι 5,5 μηνών και το έχω μάθει να κοιμάται στην αγκαλιά μου με κούνημα και τελευταία και με λίγη μουσική. Σκέφτομαι εάν πρέπει τώρα να το εκπαιδευσω να κοιμάται μόνο του ή αν είναι καλό να το καθυστερήσω ακόμη και πόσο, με τη λογική ότι πιθανόν το μωράκι ωφελείται από την αγκαλιά και την ασφάλεια που νιώθει. Επίσης να αναφέρω ότι επειδή δεν είχα γάλα δεν το θήλασα παρά λίγες ημέρες και λογικό είναι να θέλω να του παρέχω λίγη αγκαλιά παραπάνω αν και ο θηλασμός είναι αναντικατάστατος. Πάντως είναι ένα χαρούμενο μωρό που κοιμάται συνεχόμενα όλη τη νυχτα.Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ψυχολογία του μωρού και όχι η δική μου κούραση καθώς έχω ακόμα άδεια από την δουλειά μου και θέλω το καλύτερο για το παιδί. ‘Οταν ξεκινήσω την εκπαιδευση θα πρέπει να την εφαρμόσω αρχικά μόνο το βράδυ ή και κατά τα υπνάκια της ημέρας? Ευχαριστώ.

Α: Αγαπητή Αγγελική, η συνήθεια του ύπνου είναι κάτι που μαθαίνεται και που καλό είναι να αποκτιέται από τις πρώτες εβδομάδες ζωής του παιδιού. Η αγκαλιά σας σίγουρα είναι κάτι που το μωρό σας έχει ιδιαίτερη ανάγκη για την ψυχική και συναισθηματική του ισορροπία αλλά κατά τη διαδικασία του ύπνου είναι καλό να του την παρέχετε μόνο όταν το κρίνετε απαραίτητο (όπως όταν είναι λίγο ανήσυχο, άρρωστο κ.λ.π) και όχι με σκοπό να το κοιμήσετε. Όσο καθυστερήσετε τη συγκεκριμένη εκπαίδευση τόσο θα δυσκολευτείτε και αργότερα να το μάθετε να κοιμάται σωστά. Και πόσο μάλλον όταν πλέον θα εργάζεστε και προφανώς να μην έχετε το περιθώριο χρόνου ή την ίδια αντοχή με τώρα. Η καλή συνήθεια ύπνου του μωρού σας είναι ωφέλιμη και για το ίδιο αλλά και για εσάς!
Κατά τη διαδικασία του ύπνου είναι απαραίτητο να ακολουθείται μια συγεκριμένη ρουτίνα όπως για παράδειγμα μπάνιο-τάισμα-ύπνο. Τοποθετείτε το μικρό σας στη κούνια και το βοηθάτε να κοιμηθεί με δικά του μέσα και όχι με ο,τιδήποτε που απαιτεί τη δική σας παρουσία. Αυτά τα μέσα μπορεί να είναι μια ωραία μουσική-νανούρισμα, ένα κρεμαστό μόμπιλε, η πιπίλα του κλπ. Θα πρέπει να υπάρχει σχετική ησυχία και ελάχιστο φως αν όχι σκοτάδι. Αυτό ισχύει για το βράδυ. Στο μεσημεριανό ύπνο αφήνετε λίγο ηλιακό φως να μπαίνει στο δωμάτιο και δεν προσέχετε να κάνετε ιδιαίτερη ησυχία. Αυτό γίνεται με σκοπό να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη διαφορά μέρας-νύχτας. Όταν επομένως ξεκινήσετε την εκπαίδευσή του θα πρέπει να την εφαρμόζετε και το βράδυ αλλά και την υπόλοιπη ημέρα για να συνηθήσει πιο εύκολα το ίδιο αλλά και για να μη μπερδευτεί.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Καλημέρα, θα ήθελα να ρωτήσω: ο γιός μου είναι 3 χρονών και πίνει 3 φορές γάλα την ημέρα, φρέσκο. Μία το πρωί και 2 το βράδυ. Στην αρχή έπινε μία και μετά μάλλον για να τρενάρει τον ύπνο ζητούσε κι άλλο. Έτσι νόμιζα, αλλά αυτός συνεχίζει να το κάνει, σαν να τον ηρεμεί. Να σημειώσω ότι έλεγα μήπως δεν τρώει καλά το απόγευμα, αλλά όχι, μπορεί να φάει πίτσα κατά τις 21:00 και μετά να ζητήσει γάλα και 2 φορές. Είναι 15500 και ύψος 1,03.
Η ερώτηση μου είναι: κάνει να πίνει πολύ γάλα γιατί λένε ότι δεν απορροφάται από τον οργανισμό και κάνει αναιμία.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

A: Eχετε δίκιο ότι η υπερβολική ποσότητα γάλατος μπορεί να προκαλέσει αναιμία, όμως τρία ποτήρια γάλα είναι περίπου 700-750ml. Είναι η μεγαλύτερη ποσότητα που μπορείτε να δώσετε χωρίς να έχετε πρόβλημα.

Απαντά: Dr.ΑΡΕΤΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΔΗ-ΣΙΓΑΝΟΥ, Παιδίατρος

Μαμά Ελένη. Έχουμε επικοινωνήσει ξανά σχετικά με το θέμα της τρίχρονης κόρης μου με την τουαλέτα. Εξακολουθεί να μην προσαρμόζεται, δυστυχώς. Κάνει πολλά τσίσα την ήμερα πάνω της και όταν της το υπενθυμίζω να πάμε τουαλέτα αρνείται. Επίσης το μεσημέρι, τη βάζω για ύπνο με πάνα και έχει συγκεκριμένη ώρα που κάνει κακά. Όταν τα κάνει πάει να κατεβάσει την πάνα της και φωνάζει να την αλλάξω... Με τα τσίσα όμως φαίνεται πως δεν έχει πρόβλημα. Κατουριέται, βλέπω μετά ότι έχει βραχεί και για να την αλλάξω με ταλαιπωρεί πολύ, καθώς αρνείται πεισματικά. Προχθές μου είπε ότι της αρέσει να κατουράει το βρακί της. Επίσης τελευταία το απόγευμα που σηκώνεται από τον ύπνο δεν θέλει να βγάλουμε την πάνα για να πάει να παίξει. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να κοκκινίζει το πουλάκι της και αν πάω να την πλύνω, πονάει. Επειδή έρχεται χειμώνας, σκέφτομαι να της φορέσω πάνα και να ξαναδοκιμάσουμε την εκπαιδευση το επόμενο καλοκαίρι, αλλά θα είναι σχεδόν 4 χρονών...

A: Αγαπητή Ελένη, ίσως θα ήταν προτιμότερο στη παρούσα κατάσταση, να της ξαναφοράγατε πάνα-βρακάκι συγκεκριμένα, αλλά να μη το αφήσετε μέχρι και το καλοκαίρι. Σταδιακά, κάποιες φορές μες στο μήνα ενθαρρύνετέ τη για τσίσα στη τουαλέτα αλλά αν αρνείται αποδεχτείτε το και μην επιμείνετε. Σίγουρα η ίδια θα ηρεμήσει κάπως, βλέποντας πως δεν ασχολείστε πλέον με το θέμα της τουαλέτας της. Έτσι είναι και πιθανό να τη δείτε μόνη της κάποια στιγμή να πηγαίνει τουαλέτα, εφόσον νιώθει πως κανένας τελικά δε της το επιβάλλει. Μια βρεγμένη πάνα ωστόσο, δε θα πρέπει να παραμένει φορεμένη γι'αρκετή ώρα, (όσο και αν η ίδια αρνείται) αφού είναι λογικό να παρουσιάσει μετά κάποια ερυθρότητα και πόνο ή τσούξιμο. Εσείς είστε αυτή που θα βάλει τα όρια. Το παιδί μπορεί να φοράει τη πάνα όπως τελικά επιθυμεί αλλά θα πρέπει να του εξηγήσετε τί θα συμβεί αν δεν αλλάξει εγκαίρως εφόσον βραχεί. Τέλος, θα σας σύστηνα να συμβουλευτείτε και τον παιδίατρό σας και για να εξετάσει τη συγκεκριμένη ενόχληση που της έχει δημιουργηθεί.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Γεια σας, εχω 2 γιους εναν 2.5 χρονων και εναν 1.5.
Ο μεγαλος μου γιος ειχε παντα διακοπτομενο υπνο. Μεχρι 21 μηνων ξυπνουσε καθε βραδυ και ουρλιαζε. Μετα απο τους 21 μηνες κοιμοταν καποια βραδια συνεχομενα αλλα κατα βαση ξυπνουσε και ουρλιαζε. Κοιμοταν περιπου 1 φορα την εβδομαδα συνεχομενα, τις υπολοιπες ουρλιαζε.
Τωρα συνεχιζει να ξυπναει και αλλες φορες ουρλιαζει και κλαιει οταν ξυπναει και αλλες απλα φωναζει να παω να τον παρω για να κοιμηθει μαζι μας.
Τα δυο παιδια κοιμουνται στο ιδιο δωματιο.
Πως θα μπορουσα να τον βοηθησω ετσι ωστε να κοιμαται συνεχομενα οπως ο μικρος μου γιος?
Μεσα μου πιστευω οτι απλα του εχει γινει συνηθεια να ξυπναει τη νυχτα γιατι σιγουρα δεν ποναει ή δεν εχει καποια ενοχληση.
Ευχαριστω πολυ,
Μαρια

Α: Αγαπητή μητέρα ,
Δεν μου δίνετε αρκετά στοιχεία για το παιδί έτσι δεν μπορώ να γνωρίζω τι από τα δύο συμβαίνει:
Είτε υπάρχει εδώ μια διαταραχή ύπνου που βασανίζει το παιδί και συνήθως υποκρύπτει έντονο άγχος
Είτε είναι μια συμπεριφορά που ανέπτυξε το παιδί σας για να κοιμάται μαζί σας. Είναι δύσκολο να το πω από την στιγμή που δεν έχω τις πληροφορίες που χρειάζομαι.

Απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

το θέμα μου είναι ότι ενώ έχουμε κόψει την πάνα στα τσίσα εδώ κ ένα χρόνο και στα κακάκια κ τον βραδινό ύπνο λίγους μήνες πρίν....από τότε που ξεκινήσαμε τον παιδικό όταν είναι σπίτι ενεργείται όπου του έρθει......στην κουζίνα, στο μπάνιο πίσω απο την πόρτα.....το ίδιο κ με τα τσισάκια του....θα τα κάνει κ στη λεκάνη αλλα κ μέσα στο σπίτι......πώς να του συμπερίφερθω στην πράξη του αύτη? σχετιζεται η συμπεριφορά του με το καινούργιο ξεκίνημα στο σταθμό?υπάαρχει σωστός τρόπος αντιμετώπισης? ευχαριστώ εκ των προτέρων. εύη

A: Αγαπητή μανούλα, σίγουρα το ξεκίνημα του παιδικού σταθμού για τον γιο σας αποτελεί μια νέα κατάσταση για τον ίδιο που του δημιουργεί κάποια συναισθηματική δυσκολία. Γι'αυτό το λόγο και έχει αποκτήσει λοιπόν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Κάντε μια μικρή συζήτηση μαζί του, αναφέροντάς του το πόσο χαρούμενη ήσασταν όταν τον είδατε που κατάφερε να κάνει τσίσα και κακά στη τουαλέτα σα μεγάλος! Πείτε του πως ακόμα και η δασκάλα του ενθουσιάστηκε όταν έμαθε πως είχε πλέον μεγαλώσει και δε φορούσε πάνα. Αποφύγετε να τον συμβουλεύετε συνέχεια σε κάθε "ατύχημά" του και μη δίνετε μεγάλη διάσταση στο θέμα. Δείξτε του εμπιστοσύνη ότι σύντομα και πάλι θα καταφέρνει να πηγαίνει στη τουαλέτα όπως είχε μάθει να κάνει. Θα σας πρότεινα επίσης να το συζητάγατε με τη δασκάλα του καθώς πολλά θέματα των παιδιών μπορούν να αντιμετωπιστούν με έναν παιδαγωγικό τρόπο μέσα στη τάξη (παραμύθι, κουκλοθέατρο απλή συζήτηση κλπ), χωρίς την αναφορά του παιδιού που αντιμετωπίζει πιθανό πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή όπου με την πλήρη εξοικείωσή του στον παιδικό σταθμό θα επιλυθεί συγχρόνως και το θέμα της τουαλέτας.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Εχω ένα γιο 7 μηνών. Από τους 2,5 μήνες μέχρι και τους 5,5 μήνες κοιμόταν συνεχόμενα όλο το βράδυ από τις 9 μέχρι τις 7 το πρωί. Ξαφνικά στους 5,5 μήνες χωρίς να αλλάξει κάτι άρχισε να ξυπνάει τρεις φορές μέσα στη νύχτα και να θέλει να θηλάσει. Σκέφτηκα πως ίσως δεν του εφτανε μόνο το γάλα μου και τότε ξεκινήσαμε τις στερεές τροφές αλλά δεν άλλαξε κάτι. Σταμάτησα να τον θηλάζω μέσα στη νύχτα με πολύ κόπο και το μόνο που έχω καταφέρει είναι να κοιμάται 6 ώρες συνεχόμενες κι από κεί και πέρα ανα 2 με 3 ώρες ξυπνάει. Τι του συμβαίνει? Υπάρχει τρόπος να ξανακοιμάται όλη τη νύχτα?

A: Αγαπητή μανούλα, αυτό που συμβαίνει με το γιο σας είναι ότι έχει ανάγκη να μάθει να κοιμάται σωστά. Από τη στιγμή που μέσα στην ημέρα λαμβάνει την απαιτούμενη ποσότητα φαγητού δε χρειάζεται να ανησυχείτε πως μπορεί να πεινάσει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Εκτός και αν σας έχει προταθεί κάτι απ'τον παιδίατρο για τα γεύματά του. Ακόμα και μεγαλώνοντας όταν θα ξυπνάει και μπορεί να ζητάει νερό ή γάλα, το πιο πιθανό είναι να το κάνει για να τρέχετε κοντά του όποτε θέλει. Μες την ημέρα να φροντίζετε να μη κοιμάται παραπάνω από 5 ώρες συνολικά (μετά το πρωινό και μετά το μεσημεριανό) ώστε να μη δημιουργείται πρόβλημα στον νυχτερινό του ύπνο. Να ακολουθείτε σταθερά τη καθιερωμένη ρουτίνα που έχετε πριν έως και την ώρα του ύπνου και σίγουρα να αποφεύγετε να είστε μαζί του μέχρι να κοιμηθεί. Με σκοπό να μάθει να κοιμάται μόνος του και να μη ξαγρυπνά αποζητώντας σας συνέχεια, θα πρέπει να νιώσει ασφάλεια, που μπορείτε να του τη δώσετε και χωρίς τη δική σας παρουσία. Αυτό είναι δυνατόν να γίνει έχοντας δίπλα του όλο το βράδυ πράγματα που μπορούν να τον καθησυχάσουν, όπως για παράδειγμα μια πιπίλα, ένα αρκουδάκι, ένα μόμπιλ κλπ. Όταν τον βάζετε για ύπνο μη μένετε μαζί του παραπάνω από μισό λεπτό. Σε περίπτωση που κλαίει και σας αποζητά περιμένετε 1 λεπτό πριν πάτε, καθησυχάστε τον με ήρεμο και σίγουρο τόνο φωνής και ξαναβγείτε. Από 'κει κι έπειτα αν συνεχίζει να κλαίει αυξάνετε το χρόνο αναμονής σας με 1-2 λεπτά κάθε φορά. Στην αρχή θα είναι δύσκολα και για εσάς και για εκείνον μέχρι να μάθει, αλλά έχοντας υπομονή και σταθερότητα σ'αυτό που κάνετε, τα επιθυμητά αποτελέσματα δε θα αργήσουν να έρθουν!

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Θα ήθελα να σας ζητήσω τη συμβουλή σας για ένα θέμα που μας απασχολεί εδώ και 1 χρόνο περίπου. Η μικρή μου θα γίνει σε λίγο 4 ετών. Από 3 ετών περίπου ξεκινήσαμε τις προσπάθειες για το κόψιμο της πάνας. Θεωρώ ότι ήταν έτοιμη, αλλά ίσως λόγω αντίδρασης τελικά τα κατάφερε να κόψει τα τσίσα αμέσως μόλις πήγε στον παιδικό σταθμό, ακριβώς 3 ετών. Το πρόβλημα εντοπίζεται στα κακά. Είναι δυσκοίλια και θέλει οπωσδήποτε την πάνα της για να κάνει κακά. Δείχνει συνεχή άρνηση για να κάνει στη λεκάνη ή οπουδήποτε αλλού. Δεν την πίεζα όλο αυτό τον καιρό γιατί φοβόμουν μην τα κρατάει για πολλές ημέρες και δημιουργήσει προβλήματα. Σημειώνω ότι έκοψε τις τελευταίες ημέρες και την πάνα στον βραδυνό ύπνο, οπότε έμεινε μόνο το θέμα για τα κακά. Επίσης σημειώνω ότι έχει και ένα μικρό αδερφάκι 1,5 έτους που φυσικά φορά πάνα. Νομίζω όμως ότι είναι καιρός να βρούμε μία λύση. Την έχω αφήσει και να λερωθεί στο βρακάκι της αλλά δεν άλλαξε τίποτα. Θέλει να της βάζουμε πάνα, να πηγαίνει σε ένα χώρο που να βρίσκεται μόνη της για να μπορέσει να κάνει κακά της και λόγω της δυσκοιλιότητας δεν υπάρχει πάντα επιτυχία. Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο και άσχημο έχει αρχίσει να γίνεται. Όπου να βρεθούμε ίσως χρειαστεί να βάλουμε πάνα και να τη βγάλουμε και τη βάλουμε πολλές φορές. Και δεν την πειράζει και αν την κοροϊδέψουν άλλα παιδάκια, γιατί αυτό συνέβει φέτος το καλοκαίρι και δεν άλλαξε τίποτα. Προσπαθούμε επίσης να τη βοηθάμε για τη δυσκοιλιότητα μέσω της διατροφής της, με λαχανικά, μέλι, λίγα δαμάσκηνα και χυμούς. Σίγουρα το θέμα της δυσκοιλιότητας δυσκολεύει την κατάσταση αλλά παρ’όλα αυτά δεν προσπαθεί καθόλου να πάει στην τουαλέτα.

A: Η μικρή σας εξαιτίας του προβλήματός της με τη δυσκοιλιότητα, δημιουργεί "αναγκαστικά" για εκείνη, το θέμα της πάνας για τα κακά. Δώστε της την εμπιστοσύνη σας πως μπορεί παρόλ' αυτά να καταφέρει κάποια στιγμή να κάνει κακά και στην τουαλέτα. Ή αν προτιμήσει και το γιογιό, και σ'αυτό φυσικά.Πιστέψτε το πρώτα εσείς, για να μπορέσει να το πιστέψει και εκείνη! Εξηγήστε της πως τα κακά είναι τα φαγητά που τρώμε και επειδή το σώμα μας θέλει να τα διώξει, εμείς πρέπει να κάνουμε κακά γιατί διαφορετικά θα πονάει η κοιλίτσα. Μπορείτε να της αναφέρετε σα παραμύθι για παράδειγμα πως η τουαλέτα πεινάει και αυτή σαν εμάς και θέλει τα κακά μας. Και όταν κάνουμε "πιπί"..ξεδιψάει! Προκειμένου αυτή η συζήτηση να μη της φανεί σα μάθημα που αδιαφορεί να ακούσει, μια καλή ιδέα είναι να της τα μεταφέρετε όλα αυτά μέσα από ένα κουκλοθέατρο που θα διαμορφώσετε χρησιμοποιώντας τις κούκλες της! Πείτε της πως θα έχει και ένα "μεγάλο" βραβείο κάθε φορά που θα κάνει κακά στη τουαλέτα, ενώ όταν θα κάνει στη πάνα θα'ναι μικρότερο (πχ γλυκό και αυτοκόλλητο για τη τουαλέτα και ένα μικρό αυτοκολλητάκι για τη πάνα). Αναφέρετέ της ακόμα πως όποτε θελήσει να δοκιμάσει τη τουαλέτα μπορεί να πάρει μαζί της τη κούκλα της ή και ένα παραμύθι ώστε να της γίνει η διαδικασία πιο ευχάριστη. Σε περίπτωση που τη δείτε να πηγαίνει μόνη της τουαλέτα για κακά, μη την ακολουθήσετε. Είναι πολύ σημαντικό για 'κείνη, στη περίπτωση που τελικά τα καταφέρει να αισθανθεί πως πέτυχε και χωρίς την επίβλεψή σας.
Όσον αφορά τη πιπίλα, δοκιμάστε να την κόψετε λίγο και δε θα την ευχαριστεί έτσι τόσο. Ή αλείψτε τη με λίγο λεμόνι πριν της τη δώσετε. Αν "υποπτευθεί" κάτι πείτε της πως χάλασε και πως αυτό μπορεί να συμβεί όταν τη χρησιμοποιούν μεγάλα παιδάκια. -Τί κρίμα που ο αδερφός της είναι ακόμα μικρούλης και δε μπορεί να την αποχωριστεί;! Εκείνη ως πιο μεγάλη μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά! Θαυμάστε τη γι'αυτό! Κάντε τη να νιώσει περήφανη!

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

Ως εδω καλα.. Αρχισε να πονηρευεται με την αδερφη του. Την βαζει να τον αγγιζει κλπ. Θελω να μου πειτε τι ακριβως να του πω για να σταματησει μεν να το κανει με την αδερφη του αυτο χωρις ομως να σημαινει οτι δεν πρεπει να βλεπει ετσι τα κοριτσια, αργοτερα φυσικα, μην τυχον του αλλαξουμε και το φυλο (ηδη μπερδευεται με τον Σεφερλη και τις μεταμφιεσεις του). Εχω αγχωθει φοβερα δεν μπορω να τα αφησω μονα τους. Ευχαριστω εκ των προτερων.

A: Αγαπητή μητέρα,
Καταρχήν να πούμε ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να έχει στύσεις το μικρό σας αγόρι.
Είναι ωστόσο ευκαιρία για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση!
Χρειάζεται να μιλήσει ο γονέας στο παιδί εξηγώντας του την διαφορά των φύλων, το πώς γεννιούνται τα μωρά με απλά λόγια (αληθινά) και την διαφορά του να είναι κανείς μικρό αγόρι ή μεγάλος άντρας.
Όλα αυτά είναι σημαντικά ώστε το παιδί να καταλάβει τι του συμβαίνει, την σημαντικότητα της γεννητικής περιοχής καθώς και το όριο ότι δεν ενοχλούμε τους άλλους (απαγορεύεται) και δεν επιτρέπουμε να μας ενοχλούν, δεν απαγορεύουμε τον αυνανισμό αλλά ρητά λέμε στο παιδί ότι μπορεί να το κάνει όταν είναι εντελώς μόνος του όχι μπροστά σε άλλους.
Επιπλέον και πολύ σημαντικό: Γιατί να βλέπει το 6,5 ετών αγόρι προγράμματα για ενήλικες στην τηλεόραση? Το παιδί πρέπει να βλέπει παιδικά προγράμματα και όχι πράγματα που δεν μπορεί να αντιληφθεί και που τον εκθέτουν σε ερεθίσματα που δεν μπορεί να επεξεργαστεί.
Μητέρα, μην αφήνετε την τηλεόραση να διαπαιδαγωγεί το παιδί σας !!!

απαντά: Ελένη Κουλούτζου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Ενώ παίζει, κάνει τσίσα στο βρακάκι της και μόνο αν τη δω μπορώ να την αλλάξω. Δεν τα λέει με τίποτα. Κατουριέται 2 και 3 φορές τη μέρα και θέλει και αυτοκόλλητο! Φοράμε πάνα το μεσημέρι και το βράδυ στον ύπνο. Προχθές της φορέσαμε να κοιμηθεί το μεσημέρι και μετά από μισή ώρα έκανε κακά, αλλά δεν ήθελε να την αλλάξω. Το πρωί που σηκώνεται από τον ύπνο έχει κατουρήσει, την αλλάζω και της δίνω το γάλα. Μετά το γάλα κάνει τσίσα στο βρακί! Όταν τη ρωτάω "Πάμε για τσισάκια;", μου απαντάει "όχι όχι δεν θέλω τσισάκια".. Μετά από λίγο στο βρακί... Έχω απελπιστεί!!!!

A: Αγαπητή Ελένη, ίσως ήδη να σας είναι γνωστό πως κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό μάθησης. Η μικρή σας θέλει προφανώς ακόμα το χρόνο της για να τα καταφέρει και δεν σημαίνει πως έχει αργήσει σ'αυτό εφόσον η εκπαίδευσή της ξεκίνησε το φετινό καλοκαίρι.
Στην ηλικία των 3ών ετών που είναι, θεωρείται αναπτυξιακά ικανή να ξεκινήσει η εκπαίδευση δοχείου (γιογιού) ή τουαλέτας. Συνήθως ξεκινάμε προτείνοντας αρχικά τη χρήση του γιογιού κι έπειτα με την τουαλέτα. Ωστόσο η μικρούλα σας βρίσκεται σε ηλικία που είναι ικανή να χρησιμοποιήσει τη τουαλέτα, απ'τη στιγμή που μπορεί και μόνη της να τη φτάσει και να κάτσει. Ρωτήστε την ίδια λοιπόν να σας πει ποιο από τα δύο προτιμά.
Μη σας φαίνεται παράξενο που ενώ έδειξε να τα πηγαίνει καλά στην αρχή, στη πορεία κάτι "χάλασε". Συμβαίνει πολλές φορές να προκαλούμε το ενδιαφέρον του παιδιού αρχικά με σκοπό να μάθει κάτι καινούριο προς αυτό, και στη συνέχεια η ενθάρρυνσή του απ'τη μεριά μας να μην είναι τόσο μεγάλη για να του προκαλέσουμε ξανά το ενδιαφέρον. Χρειάζεται σίγουρα αρκετή υπομονή και καμιά φορά η εφευρετικότητά μας προκειμένου να τα καταφέρει το παιδί. Είναι σημαντικό φυσικά, κάθε φορά που γίνονται τα "ατυχήματα" να μην μαλώσουμε το παιδί μας και το αποθαρρύνουμε σαφώς, αλλά και να μη του κάνουμε φανερό πως μπορεί να μας απογοήτευσε. Φροντίστε να είστε όσο σίγουρη μπορείτε πως η μικρή σας θα τα καταφέρει. Αν αγχώνεστε προς την ικανότητά της, εκείνη αγχώνεται το ίδιο,(το εισπράττει) με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει κάθε φορά. Έχει ανάγκη πρώτα απ' όλα την εμπιστοσύνη σας! Εκφράσεις όπως "Δε πειράζει που βράχηκες, την επόμενη φορά είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις" ίσως βοηθήσουν.
Όταν αρνείται να πάει τουαλέτα, σεβαστείτε το και μη τη ρωτάτε συνέχεια. Το αυτοκολλητάκι να της εξηγήσετε πως είναι το βραβείο της όταν και μόνο τα καταφέρει. Προσπαθήστε και 'σεις η ίδια να είστε σταθεροί σ'αυτό που της λέτε ώστε να έχει ουσία και το βραβείο της.Θα πρέπει να φροντίζετε να πηγαίνει τουαλέτα το βράδυ πριν της βάλετε τη πάνα και το πρωί αμέσως που θα τη βγάλει. Δοκιμάστε ακόμα και να σας μιμηθεί και να την προκαλέσετε λέγοντάς της για παράδειγμα "πάμε γα τσισάκια τώρα, αλλά εσύ δε βιάζεσαι σωστά; Οπότε θα με αφήσεις να κάνω πρώτα εγώ;" Προκαλέστε τη λοιπόν να σας παρακολουθήσει και να σας μιμηθεί! Μάθετέ τη να σκουπίζετε και μόνη της επισημαίνοντάς της πως μεγάλωσε πλέον και μπορεί να το κάνει, και αν θέλει δοκιμάζει. Κάτι ακόμα που θα μπορούσε να της φανεί περίεργο και να της τραβήξει το ενδιαφέρον είναι να της πείτε : "Νομίζω πως η λεκάνη μας στο μπάνιο...<διψάει>! Μήπως θα ήθελες να της δώσεις λίγα τσίσα της καημένης;" ...! Όταν παίζει είναι λογικό να μην θέλει να διακόψει το παιχνίδι της για να να πάει τουαλέτα. Επομένως να προσπαθείτε καλύτερα να το κάνει πριν να ξεκινήσει μια δραστηριότητα. "Ατυχήματα" είναι λογικό να συμβαίνουν τους πρώτους μήνες της εκπαίδευσης ή μετά από κάποια αλλαγή που δέχεται στο περιβάλλον του το παιδί, αλλά αν συνεχίζονται συστηματικά και μετά από ένα χρόνο εκπαίδευσης,τότε να συμβουλευτείτε το παιδίατρο. Με υπομονή, σταθερότητα και εμπιστοσύνη στη μικρούλα σας είμαι σίγουρη πως όλα θα εξελιχθούν προς το καλύτερο!

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

λεγοντας μας οτι δεν θελει κ μετα απο λιγο κανει τα τσισα/κακα της στο εσωρουχο της. Προσπαθουμε με διαφορους παιγνιωδεις τροπους να της κανουμε τη διαδικασια ελκυστικη(ελα να τρεξουμε να δουμε ποια θα φτασει πρωτη-ελα να ταισουμε την κα τουαλετα κτλ), φτιαξαμε πινακακια με αυτοκολλητα κ δωρακια κ.α. Καθε φορα ομως χανει το ενδιαφερον της μετα απο λιγο. Οταν της το συζηταω μου λεει οτι ετσι πρεπει να κανουν τα μωρακια κ οτι δεν πειραζει που λερωνει το βρακακι της! Ειναι ενα πολυ χαρουμενο, εξυπνο κ δραστηριο παιδακι κ καταλαβαινω πως προσπαθει να κρατηθει πισω λογω της εγκυμοσυνης. Νομιζω πως η συμπεριφορα της ειναι καπως χειριστικη κ νιωθω πως εχω εξαντλησει καθε μεσο. Τι με συμβουλευετε να κανω; Παρολο που ειμαι νηπιαγωγος κ γνωριζω για τη ψυχοσυνθεση των παιδιων, πρωτη φορα νιωθω πελαγωμενη! Σας ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου για το χρονο σας!

 

A: Αγαπητή μανούλα Βίκυ, προφανώς και έχεις πραγματοποιήσει αξιόλογες παιδαγωγικές προσεγγίσεις σχετικά με το θέμα της αγωγής τουαλέτας της μικρής σου. Είναι πολύ καλό που αναζητάς διάφορους τρόπους επίλυσης του "προβλήματος" και έτσι καλώς ή κακώς πρέπει να κάνει κάποιος όταν αντιμετωπίζει ένα παιδί. Όταν βλέπουμε πως δεν έχουμε κάποιο αποτέλεσμα με ό,τι και να κάνουμε, πρέπει να δούμε τι μπορεί να οδήγησε ως προς τη συγκεκριμένη συμπεριφορά το παιδί. Είτε με τις πράξεις τους είτε ακόμα και με τα λόγια τους τα παιδιά θέλουν να μας πουν κάτι και οφείλουμε να αφουγκραστούμε αυτή τους την ανάγκη. Από την περιγραφή σου μπορώ να καταλάβω πως από τη μια ίσως να έγινε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η διακοπή της πάνας. Ακόμα και αν μας δείξουν τα παιδιά πως μπόρεσαν και έκοψαν γρήγορα τη πάνα, είναι λογικά και αναμενόμενα τα "πισωγυρίσματα". Γι' αυτό είναι προτιμότερο να συνεχίζουμε για λίγο παραπάνω τη διαδικασία της αγωγής και με τη πάνα το βράδυ, ακόμα και αν δε βρέχεται. Δε ξεχνάμε ωστόσο την επιβράβευση. Από την άλλη πάλι, θεωρώ πως η απαλλαγή από τη πάνα ενώ ήταν ήδη μια σημαντική αλλαγή για το παιδί, έγινε σχεδόν παράλληλα (όπως αναφέρεις στο ενδιάμεσο) με την απαλλαγή από τη πιπίλα που αποτελεί άλλη μια σημαντική αλλαγή στη ζωή του. Μάλιστα έγινε και με πολύ δύσκολο και απότομο τρόπο όπως κρίνω από το "σπαρακτικό κλάμα". Έτσι το παιδί αντέδρασε ως προς όλο αυτό αφού δεν του ήταν δυνατό να αντεπεξέλθει. Χρειάζεται κατανόηση και στήριξη. .."Έτσι πρέπει να κάνουν τα μωράκια και δεν πειράζει που λερώνω το βρακάκι μου". Τα λόγια της μικρούλας σας δείχνουν πως ζητά άμεσα την προσοχή, την αγάπη και τη στοργή σας και πιστεύει προφανώς πως για να τα έχει αυτά πρέπει να συμπεριφέρεται σαν μωρό. Προσπαθήστε με τα λόγια αλλά και κυρίως με τις πράξεις σας να της αποδεικνύεται πως δεν είναι έτσι. Ειδικά τώρα σε αυτή τη φάση πριν να έρθει και το αδελφάκι της! Μετά θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να "χτίσετε" μαζί της αυτή τη σχέση που ζητά. Όταν λέμε σε κάποιο παιδί πως "τώρα πια μεγάλωσες" το ίδιο μπορεί να μεταφράσει τα λόγια μας πως επειδή μεγάλωσε δεν είναι επομένως και τόσο σημαντικό για εμάς όσο ήτανε πριν. Θαυμάστε το για τις νέες του δυνατότητες, κάντε το να νιώσει σπουδαίο για αυτές!! Χωρίς άγχος για το αποτέλεσμα, αλλά με υπομονή και με εμπιστοσύνη που θα δείξετε στη μικρή σας όλα θα πάνε καλά!

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής

E: Kalispera sas.to telefteo kairo alakse to pedi mou 100 mires.ksekinai to oti epese prin 2 vdomades apo ta kakela tou krewatiou tou.3 meres meta ksekinise na min theli na kimithi alo oute mesimer oute wradi.oti exi sxesi me ipno p.x pitzzames gala fotaki ktl oxi oxi leeioute sto kanapedaki tou den kathete otan vlepi oti nistassi.amesos kathete sto patoma kai zorisi ton eafto toumin ton pari ipnos.vgalame ta kagela tou arese ala os eki..ixame kataferi edo kai ena xr.orea rutina.1 i ora mesimeriano.2 i ora pitzamoules piname ksaplonondas gala ton pigena meta sto krewati kai nani.(akrivos 1 ora meta olo to xrono eklegge mexri na mpo mesa.ligo agalia kai pali nani.kai to wradi 10 i ora nani idio motivo.gala krewataki kalinixta kai efewga)
Aporia mou 1.giati eklege tin idia ora ta mesimeria olo to xrono.
aporia 2:giati den theli na kimithi mesimeri-nixta??
Perip exoume kai ena neo melis 2 minon agoraki.
Meta mlis den gini to dikotou tin ora pou theli enas xamossss.klamaaaa.
Aporia 3 ti prepi nas kano.
11 i ora proi erxete i giagia tou pana gia proini volta.etroge stin giagia kai meta ton eferne spiti.alo kai afto.klama sparasgmou den theli na mpi spiti.anagasome sikoto me klamaaaa .
trelo.boithiaaa giati ta exo peksi
Aporia 3: ti na kano
Den akoui tora teftea alo.den pai na les
22 mino. Agori.

A: Ένας σημαντικός λόγος που έβγαλε μια αρνητικότητα προς τον ύπνο είναι το γεγονός που έπεσε από το κρεβάτι και φοβήθηκε. Απ'τη περιγραφή σας καταλαβαίνω πως ο μικρός σας έχει ανάγκη να νιώσει ξανά ασφάλεια αλλά και να του θέσετε όρια.Ξεκινήστε τη διαδικασία ύπνου από την αρχή και με όσο το δυνατόν πιο ήρεμο τρόπο σα να του μαθαίνετε τώρα το πώς πρέπει να κοιμάται. Συνίσταται ως ιδανική βραδινή ώρα για να κοιμάται στις 9 το βράδυ το αργότερο. Απ΄τη στιγμή που ξυπνάει μετά από λίγο είτε στον μεσημεριανό είτε στον βραδινό ύπνο, εξετάστε τη περίπτωση όπου θα πρέπει να διαμορφώσετε διαφορετικά τις μεσημεριανές ώρες ύπνου. Είτε να τον βάζετε πιο νωρίς, είτε να μειώσετε την ώρα. Κάθε παιδί καταφέρνει να κοιμάται καλά όταν νιώθει σιγουριά και ασφάλεια. Βεβαιώστε του πως δεν χρειάζεται να φοβάται πια μήπως και ξαναπέσει γιατί έχετε φροντίσει για αυτό. Ό,τι χρειαστεί να ξέρει πως μπορεί να τα καταφέρει και πως εσείς είστε εκεί κοντά του, όποτε είναι ανάγκη. Να τον αγκαλιάζετε, να του λέτε πως τον αγαπάτε και να του δείχνετε πως πιστεύετε σε εκείνον και πως είναι πολύ ικανό και γενναίο αγόρι! Τα ξεσπάσματα οργής και θυμού τα κάνει για να ασχοληθείτε μαζί του στο εδώ και τώρα. Ειδικά τώρα με το μικρό αδερφάκι η συμπεριφορά αυτή μπορεί να είναι πιο συχνή και έντονη. Όταν έχει αυτήν την έντονη συμπεριφορά, εξηγήστε του πως θα μπορέσετε να του μιλήσετε και να τον ακούσετε όταν θα ηρεμήσει και θα απομακρυνθείτε και θα περιμένετε μέχρι τότε. Σαφώς και θα τον παρακολουθείτε από κάποια απόσταση προκειμένου να μη προκαλέσει κάποιο κακό στον εαυτό του.

Απαντά: Δέσποινα Τραπεζανλίδου, Παιδαγωγός - Ειδικός Προσχολικής Αγωγής